missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Jubilarissenfeest 2014

Doe zoals ik, zegt God, word mens.

Vogelenzang 01.08.2014
donderdag 28 augustus 2014 door E. Bladt, Webmaster

[marron]HOMELIE uitgesproken door Eric Bladt, na 50 jaar priesterschap, beleefd uitsluitend in Noord-Afrika.[/marron]

[vert]Beste Konfraters,[/vert]

In het evangelie volgens Johannes, lees ik in de hoodstukken 13 en 14 : “ Begrijpt ge nu al wat ik voor u gedaan heb ? ” of nog “ [bleu] Later zult ge wel begrijpen. [/bleu] “ of nog : “ De Heilige Geest, die de Vader zal zenden in mijn naam, zal u alles duidelijk maken en alles in herinnering brengen wat ik tegen u gezegd heb.”

Ja, wij hebben vele jaren nodig gehad en meerdere ervaringen (en dit is nog niet gedaan) om ons nader te brengen bij de ware draagwijdte van de Blijde Boodschap van Jezus Kristus. Er was tijd nodig om, op een bewuste wijze, deel te nemen aan het evangelisch avontuur : De zin van God en de mens, de zin van de Kerk, de zin van de menselijke werkelijkheid volgen Gods plannen. Wij hadden tijd nodig om daardoor gegrepen te worden. Wat is God toch groot in liefde voor elk van ons, en tegelijkertijd zo nederig om mijn geestelijk rythme te eerbiedigen en zichzelf te verlagen tot op mijn rythme.

Wat van belang is op deze jubileumviering, is niet zodanig wat wij verwezenlijkt hebben, dat heeft weinig waarde ( zijn wij geen ‘aardewerk zonder waarde’ ? ), wat wel van belang is, is de Kerk, als sacrament van Gods Rijk in de wereld. Ik geloof dat de Missie, als uitdrukking van de universele broederliefde, de zichtbare openbaring is van de kristelijke boodschap. Daardoor wordt de waarheid van het evangelie kenbaar gemaakt.

Op meer volwassen leeftijd, wat mij betreft, ben ik gaan beseffen dat Heiligen, zoals Augustinus, Charles de Foucauld, het tweede vatikaans Concilie, de lokale bisschoppen, onze afrikaanse vrienden, zowel kristenen als niet-kristenen, ons hebben doen groeien in het geloof en in onze roeping.

Er zijn enkele ideeën die als het ware vorm en inhoud hebben gegeven aan mijn missionnarisleven. Laat mij toe er enkele van aan te halen :

- Paulus VI, in december 1966, bij de opening van een sessie van het Consilie Vatikaan II, riep uit : “Ook wij, meer dan wie ook, hebben de verheerlijking van de Mens.” en in 1971, getuigde dezelfde paus : “De Kerk is van nature ‘extatisch’, wat betekent dat zij maar leeft door naar buiten te komen.” Eigenaardig, wij horen vandaag dezelfde gedachte uit de mond van Paus Fransiscus. Inderdaad, de Kerk leeft met en voor alle mensen. Daar heeft juist de Kerk in Noord-Afrika de zin van haar tegenwoordigheid gezocht. Het grote gebod van Jezus was de broederliefde, de naastenliefde. De heilige Augustinus, heeft mij geleerd dat de naastenliefde de zekerste en de meest direkte weg is naar God.

- De heilige Johannes-Paulus II schreef in zijn encycliek ‘Redemptoris Missio’ : “ De Kerk richt zich tot de mens in volle eerbied voor zijn vrijheid. Missie beperkt de vrijheid niet, integendeel zij bevordert haar. De Kerk stelt voor, zij dringt niets op. Zij eerbiedigt personen en kulturen en zij houdt stil voor het altaar van het geweten.” Dezelfde paus Johannes Paulus II, terwijl hij zich richtte tot de bisschoppen van Noord-Afrika, op bezoek ‘ad limina’ in 1986, zei hen : “In feite beleeft gij wat het concilie (in Lumen Gentium) voorhoudt over de Kerk. De Kerk is sacrament, wat betekent een teken. Men vraagt niet aan een teken een groot aantal te worden.”

- Ik kan zo lezen in ‘Gaudium et Spes’ : “ Inderdaad, vermits Kristus gestorven is voor allen en de menselijke roeping werkelijk enig is, t.t.z. goddelijk, moeten wij het erbij houden dat de Heilige Geest aan allen, op een wijze die God alleen kent, de mogelijkheid geeft, verenigd te zijn aan het paasmysterie.” Ja, het paasmysterie, dood en verrijzenis van de God-Mens Jezus van Nazareth, is ook het mysterie van elke mens in deze wereld. De vragen die de mens zich stelt, zijn dezelfde over heel de wereld. Waarom leven ? Waarom lijden ? Waarom sterven ? De heilige Augustinus brengt ons dichter bij een antwoord : “Leven is beminnen.” Jezus Kristus is uit liefde gestorven voor ‘de andere’. Het leven van Jezus van Nazareth was bezield door de liefde, want ‘God is Liefde’.

- Ik lees ook in het evangelie volgens Johannes : “Het woord dat mens geworden is, was het ware Licht dat naar de wereld kwam en elke mens verlicht. In het Woord was Leven en het leven was licht voor de mensen.” Die gedachten geven een nieuwe kijk op de mens, die ik heb mogen ontmoeten. Leven is beminnen. Elke mens is geroepen om te beminnen. Elke mens die zijn naaste bemint, draagt in zich de Geest van God, die Liefde is. “De Heilige Geest, de Geest van Liefde, spreekt ons toe, ook buiten de zichtbare grenzen van de Kerk.” (Lumen Gentium 8) Dat hebben wij konkreet mogen beleven tijdens en na de brand van onze bibliotheek IBLA te Tunis in januari 2010. Niet-kristenen, geburen studenten, professors, de nationale bibliotheek, de archieven van de Republiek, hebben alles in het werk gesteld om een werk van de Kerk te redden en terug leven te geven. Dat was voor mij de parabel van de barmhartige samaritaan : de Kerk lag in de gracht.

« In zijn menselijke betrekkingen, leerde ons Kardinaal Duval, aartsbisschop van Algiers, ontmoet de missionnaris de Liefde van God ; in de families : de liefde van man tot zijn echtgenote, de liefde in de familie, de liefde van de ouders en de kinderen. Voegen wij hier nog aantoe, de liefde van zoveel zelfopoffering voor het welzijn van de naaste. Ja, de liefde is de hoogste menselijke waarde ; zij is het fundament en de bron van al de andere. »

[vert] « Doe zoals ik, zegt God, word mens. » [/vert]

AMEN


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 264 / 1154465

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Getuigenissen - Gebeurtenissen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License