missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Ontmoetingen en Bekering

woensdag 26 september 2007 door Webmaster


Getuigenis van Pater Dries Fransen, verantwoordelijke uitgever van "Band"

Ik zei (tot vrienden) dat het Evangelie eigenlijk het verhaal is van de vele ontmoetingen van Jezus met allerlei mensen van zijn tijd.

Onlangs lazen we nog bij Matteüs (15, 21-29) over één van die ontmoetingen, die me bijzonder aanspreekt. Jezus komt in het gebied van Tyrus en Sidon. Twee steden in een streek aan de Middellandse Zee waar veel Kanaânieten wonen, de oorspronkelijke, bevolking van Palestina, en dit in tegenstelling met het volk van Israël.

Als een vrouw naar hem toekomt en om de genezing van haar dochter smeekt, antwoordt Jezus spontaan: "Ik ben alleen gestuurd naar de verloren schapen van het huis van Israël".
Als de vrouw toch blijft aandringen, zegt Jezus haar: "Het is niet goed het brood van de kinderen af te pakken en het aan de honden te geven".

En bij dat woordje "hond" dacht ik terug aan mijn jaren in Tunesië (meer dan een halve eeuw geleden!). Daar spraken de moslims over de niet-moslims ook ais "honden" (in het Arabisch is dat "kelb", vandaar ook het Franse woord "clebs"). Een misprijzend woord dus, misschien zouden we in ’t Vlaams zoiets gebruiken ais "varken".

Maar die vrouw maakt zich niet kwaad om dat scheldwoord, maar zegt: " ... maar ook de honden eten van de kruimels die van de tafel van hun baas vallen’’. Hierbij stond Jezus verwonderd, zelfs vol bewondering: ’Vrouw, groot is je vertrouwen". Jezus ziet, dank zij haar, dat zijn zending breder is en verder reikt dan de verloren schapen van Israël. Hij heeft iets van die vrouw ontvangen en geleerd: ook buiten Israël zijn er goede mensen, die vertrouwvol openstaan voor hem en het Rijk van God. Jezus heeft niet alleen gegeven en meegedeeld, hij stond ook open om te ontvangen, bij te leren, vrij te komen uit de vooroordelen van zijn volk waarin hij was opgegroeid

En dan denk ik dat wij, missionarissen, ook wel mogen erkennen en toegeven: we zijn naar Afrika vertrokken om die mensen ginder iets mee te delen, door te geven. Maar we mochten ook veel van hen ontvangen en bijleren. Op materieel en technisch vlak beschouwen we hen terecht als cc onderontwikkeld", maar er zijn andere, menselijke aspecten, waarin zij ons het een en het ander kunnen bijbrengen. En op dat gebied kunnen zij ons een beetje "bekeren". Ik heb daar nooit iets gekocht of er ging een gesprek aan vooraf, niet enkel om op- en af te bieden, maar een menselijk en vriendelijk contact: "jambo, habari?", "goeie dag en hoe is’t er mee?"

Ik zou zeggen: "dank u mensen van ver buiten de grenzen waarbinnen ik opgroeide, want bij jullie werd ik uit mijn geleerde westerse theologie bevrijd, en jullie hebben me terug naar de gewone taal van het Evangelie verwezen. In jullie vond ik die Kanaânitische vrouw terug die zelfs aan Jezus iets wist bij te brengen".

Wellicht zou heel onze zogenaamd "ontwikkelde" samenleving hier toch wel wat van de Afrikanen kunnen leren. En we moeten hen tegenwoordig niet zo ver meer gaan zoeken!

Met een vriendelijke groet aan elk van u, van harte,

Dries Fransen (in "Band" N°3 - 2007)


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 509 / 1154678

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Getuigenissen - Gebeurtenissen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License