Interview met pater Jos Van Boxtel uit Meerle

Band JANUARI-FEBRUARI-MAART 2009

zondag 29 maart 2009 door Webmaster

1 - Hoe bent u ertoe gekomen Missionaris van Afrika te worden?

Wel, het zat al een beetje in de familie met een nonkel en een kozijn Witte Pater. Als die op verlof kwamen was ik steeds erg geboeid door hun verhalen over Afrika.

Naast hen waren er in ons dorp nog drie andere Witte Paters plus nog enkele zusters en een lekenhelpster, allen actief in de ontwikkelingslanden en er was een bloeiende missiewerking in onze parochie.

Toen ik in het begin van de jaren zeventig op het einde van mijn humaniora moest beslissen wat ik wou gaan studeren geraakte ik erg geïnteresseerd in de politieke ideologie van het Afrikaanse Socialisme ofwel ‘Ujamaa’ (familiegeest) van President Julius Nyerere in Tanzania. Ik schreef er mijn eindwerk over en mijn verlangen groeide sterk om ter plaatse een ervaring op te doen.

Ik schreef naar de Witte Paters en stelde mezelf voor als kandidaat hoewel een roeping op dat moment niet mijn eerste zorg was.
Ook de zin voor reizen en avontuur trok me sterk aan, gekoppeld aan een afkeer voor de westerse consumptiemaatschappij.

Het geluk zat wat mee want de pater die toen in Leuven verantwoordelijk was voor roepingen kwam zelf uit Tanzania en zo klikte het onmiddellijk. Toch hadden de paters wel door dat mijn motivatie niet erg serieus was en ik mocht uiteindelijk als kandidaat Witte Pater van start gaan met een jaartje probatie. Het feit dat er op dat moment heel weinig kandidaten kwamen opdagen is mijn geluk geweest denk ik.

Na enkele maanden in Leuven begon het tot me door te dringen dat ik eigenlijk niet op mijn plaats was, maar door het contact met een groepje studenten van de Focolarebeweging heb ik de revolutionaire kracht van het Evangelie mogen ontdekken. Dat heeft in mijn leven heel wat verandering gebracht en uiteindelijk geleid tot mijn keuze om Witte Pater te worden.

Op het einde van mijn eerste drie jaar in Leuven is mijn droom in vervulling gegaan toen ik werd uitgenodigd om voor een maand naar Tanzania te trekken en er mee te leven in een leefgemeenschap van Witte Paters (met Marcel Pauwels en Manu Quertemont). Deze ervaring bevestigde mijn verlangen om ook op die manier zin te geven aan mijn leven.

Ondertussen ben ik 25 jaar Witte Pater en heb zeker geen spijt van deze beslissing.