Een moeilijke situatie behartigen

" Ik ben sinds twee maand terug in Déli, wat een hartelijk onthaal heb ik van die mensen gekregen en speciaal van de gehandicapten waarmee ik werkte tot in 1995. Het kwam er op aan hen aan te leren hoe zich te organiseren en te associëren voor een goede samenwerking.

Bij de eerste vergadering van de gehandicaptenvereniging waren een 50 tal mensen aanwezig, ook veel onbekende gezichten.

Wij hadden een welgevuldé dagorde, de belevenissen van wel en wee werden meegedeeld, na overleg werden voorstellen gedaan, actuele noden gemeld, taken aan de verantwoordelijken toevertrouwd en om te eindigen werden er afspraken gemaakt voor het communautair werk die de woensdag in voege is.

Toen ik wou vertrekken kwamen een hele rij kinderen op me af, met of zonder hun ouders. Eenieder wou me zijn handicap bekend maken:

• Een meisje van twaalf jaar, slachtoffer van hun ingestort huis, draagt nog altijd de gevolgen van slecht verzorgde breuken.

• Een moeder met haar dochtertje van drie jaar met grote littekens van een verbrande rug en arm (hun hut schoot in brand).

• Een jongen van elf was aan een been verlamd door een verkeerde in spuiting.

• Een meisje van 12 viel uit een mangoboom: haar arm werd afgezet, enz.

Ik voelde me zo machteloos tegenover zoveel ellende, wat kon ik hen bieden met mijn beperkte mogelijkheden? Ik was radeloos! Plots schoten de woorden van Jezus me te binnen: "Ik ben gekomen opdat zij leven zouden hebben en wel in overvloed". Indien dit Gods plan is, mag ik me daaraan niet onttrekken!

De hoop van de kinderen is dit geen aanmoediging om me voor hen in te zetten en hen een plaats te geven in de maatschappij?

Mijn beslissing staat vast " Samen met hen" zullen we de middelen zoeken om een of andere stiel aan te leren. Eerst een aangepaste opleiding volgens hun bekwaamheid en mogelijkheden:

er zijn veel mogelijkheden: naaien, weven, en houtbewerken. Ik deed dit reeds in Yémen, waarom hier niet? Allen zullen weer levenslustig worden en zich nuttig voelen, dus aan de slag.

Heer aan ieder hebt gij gaven uitgedeeld.
Help ons onze krachten te bundelen en in dienst te stellen voor anderen, opdat ze hoop en vertrouwen terug vinden.
Niets laat u onverschillig want Gij hebt een vaderhart en bemint ons "

Monique Pouyez

Te Deli, vier zusters hebben hun apostolaat in onze buurt. Voor zuster Brigitte is de motorfiets een ideaal transport middel om de mensen van het dorp te bezoeken.