missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Ontmoeting van Families en Vrienden
Varsenare – september 2010

donderdag 16 december 2010 door W. Trypsteen, M.Afr. , Zr Cecilia Trypsteen

[marron]

“Tikondane”

Zo sprak zuster Cecile Trypsteen op 5 september 2010 te Varsenare tijdens de geconcelebreerde Eucharistieviering van het Bandfeest.

Het was in naam van Zr. Chantal van Kalck uit Rome, die de verantwoordelijkheid van dit project van de Witte Zusters op zich genomen heeft.

In naam van zuster Luciënne Reynders, Regionale overste van de Belgische Witte Zusters, en in naam van alle zusters Missionarissen van O.L.V. van Afrika:[/marron]

In tegenwoordigheid van [bleu marine] Zuster Vicky Chiharhula [/bleu marine], die lange jaren geleden aan pater Roland Decat de weg vroeg om Witte Zuster te kunnen worden en sinds verschillende jaren Regionale overste was van Oost - Afrika en nu in België op studie is voor Rechtvaardigheid en Vrede; dat om zeker te kunnen toepassen in Afrika.

We hebben eveneens een Inlandse priester uit het bisdom Bunia, [bleu marine] Abbé Eustache Roger [/bleu marine], die verantwoordelijk is voor de werken van Caritas in dat genoemde bisdom in het N.O. van Kongo, waar heel wat missionarissen uit onze streek werkzaam waren en nu nog zijn.

We zijn blij ons Bandfeest te kunnen vieren met hem en u allen, hier tegenwoordig. Jullie zijn fantastische familieleden en vrienden, die hier nu voor de zoveelste keer tegenwoordig zijn.

We hoorden daar juist in het evangelie dat Jezus de gastpredikant was en hij wist zijn toehoorders te boeien door zijn blijde boodschap: [bleu marine] Hij bracht goed nieuws aan de armen, vrijheid voor verdrukten, uitzicht voor blinden en overvloed van goddelijke genade. [/bleu marine]

In zijn voetspoor gaan de Witte zusters op hun beurt het goede nieuws brengen aan de armen in Afrika.
Op vandaag zijn er nog 250 witte zusters werkzaam in Afrika en ze tellen 29 verschillende nationaliteiten en zijn tegenwoordig in 13 Afrikaanse landen. Ze staan in dienst van de pastoraal, de geneeskunde en de opleiding op verschillende niveaus.

Zo wordt er veel aandacht besteed aan de vorming en de opleiding van onze kandidaten en jonge zusters.

- [vert]A. Onze apostolische engagementen[/vert] van vandaag zijn dan ook:

  • [bleu marine] De ondersteuning van de studenten [/bleu marine] in onze bibliotheken: in Algerije - Tunesië - Burkina Faso.
  • [bleu marine] De Promotie van de vrouw [/bleu marine]: in Kongo - Mali - Rwanda en Tanzania.
  • [bleu marine] De pastoraal [/bleu marine]: In Mauritanië – Kongo – Rwanda.
  • [bleu marine] De gezondheidsdienst [/bleu marine]: in Burundi, Kongo en Tsjaad.

- [vert]B. Hedendaagse projecten[/vert] weerspiegelen onze prioriteiten voor kleuter- en basisscholen; straatkinderen vooral in Malawi - Ghana - Tanzania en Kongo

__ornement.png__

[vert]Even het werk “Tikondane” belichten te Lilongwe in Malawi. [/vert]

[bleu marine] Het is vooral zorg dragen voor de kinderen [/bleu marine] en hen bevrijden van de gevaren van het leven op de straat.

Op vandaag is het gegroeid tot een degelijk werk met veel medehelpers, ook met vrijwilligers, die zich inzetten voor de kinderen. Het is een opvoedingswerk op lange termijn.

[bleu marine] Honger is in alle opzichten de grootste boosdoener [/bleu marine] en zet de kinderen aan tot vechten, stelen, vernielen, waardoor ze belanden in de gevangenis.

Verwaarloosde kinderen die in riolen worden gevonden hebben wonden op benen en armen, ogen vol etter; ze zijn mager, ze zien er erbarmelijk uit.

  • Na een zwerftocht van maanden in de stad, kwam een twaalfjarig weesmeisje [bleu marine] Ndaziona [/bleu marine] terug bij haar grootmoeder. Wat is er daar ondertussen allemaal gebeurd? We kunnen het alleen maar gissen. Het stelen zat in haar, ze had een droevige blik, ze ging bij de buren om aardnoten en ander voedsel te stelen, ze verbrandde de enige deken die haar grootmoeder bezat. Ten einde raad bracht de grootmoeder haar naar “Tikondane”.
  • Een jongentje van vijf jaar [bleu marine] Mphatso [/bleu marine] werd gevonden voor het centrum, hij kende alleen zijn naam wist niet waar hij vandaan kwam; zo werd hij opgenomen in Tikondane. Na enkele weken kwam een vrouw zeggen dat die Mphatso haar kleinzoon was; ze nam hem mee en kreeg voedsel. Twee dagen later werd het jongentje teruggevonden bij een rivier, hij was half verdronken, de politie bracht hem naar Tikondane. Een jaar later werd hij opgenomen in een familie en dit was voor hem een ideale oplossing; maar dit ligt niet zomaar voor de hand.

Er zijn tal van kinderen met hun eigen geschiedenis, de een al erger dan de ander, ze lopen weg en verzamelen zich, ze vergaan van de honger. Sommige families kunnen hun kinderen het nodige niet meer verschaffen dan is het vanzelfsprekend dat ze dan de straat opgaan.

De witte zusters gaan de mensen bezoeken aan huis en daar stellen ze vast dat er werkelijk grote honger heerst in de families; soms ook door oneerlijke verdeling van het voedsel.

Toch zijn er daar heel wat mensen, die zich onvermoeibaar inzetten voor meer rechtvaardigheid en onbaatzuchtig zorg dragen voor de kinderen van anderen. Van uit het centrum [vert]Tikondane[/vert] worden ook kinderen gestuurd naar de basisschool. De opvoeding is een fundamenteel recht van het kind. Wat het kind verwerft tijdens zijn jonge leeftijd bouwt zijn intellectueel en sociaal leven op.

Het evangelie van vandaag nodigde ons uit naar de arme medemens te gaan met alle liefde die in ons is en die we kunnen opbrengen om van die mensen te houden, in hun eigen concrete situatie en zoals ze zijn.

Om te eindigen nog een citaat van Jezus :

“Wat je aan de minste van de mijnen hebt gedaan dat heb je aan mij gedaan.”

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 546 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Getuigenissen - Gebeurtenissen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License