missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Getuigenis

“Ge hebt me veel geholpen en gratis !”

Anselme Tarpaga in RELAIS P.B. MAGHREB N° 15 – Fév. 2012
maandag 6 februari 2012 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Vooraleer een licentiaat in islamologie en Arabische taal te beginnen, biedt deze confrater uit Burkina Faso ons zijn bedenkingen.[/marron]

[vert] Beste vrienden en familieleden, [/vert]

Ik schrijf jullie vanuit Cairo (Egypte), waar ik begonnen ben aan een studiecyclus van 3 jaar dat besloten wordt met een M.A. in islamologie.

Op dit ogenblik blijft er me een beeld in het hoofd gegrift dat, naar mijn oordeel, de 3 jaren samenvat die ik in Algerije heb doorgebracht : het is het beeld van mijn laatste ontmoeting met Aïcha, een studente Engels. Zoals sommige jongeren aan de universiteit van Ouargla kwam ze regelmatig naar onze bibliotheek. Aïcha is ook de laatste studente die ik begeleid heb bij haar onderzoek op het einde van de cyclus (ze had overigens een interessant thema gekozen : de rechtvaardigingen van de slavenhandel van de zwarten in de Verenigde Staten gedurende de 16de en de 17de eeuw).


De dag dat Aïcha haar studies beëindigde en ze moest vertrekken, had ze de tranen in de ogen toen ze me “dank je en tot ziens” zei. Maar ik trachtte haar te troosten: “Je moet niet wenen Aïcha ! Je moet, integendeel, blij zijn want je hebt een mooi werk afgeleverd; en ik ben er zeker van dat je een goede nota zal krijgen !” Maar Aïcha bleef wenen en zei me dan: “Nee, dat is het niet ! Het is omdat je me zoveel geholpen hebt en dat gratis ! En ik weet niet hoe je te bedanken !” “Aïcha, het was een genoegen voor mij !”- zo zei ik haar. “Een ernstig en vlijtige studente zoals jij verdient ruimschoots alles wat ik voor haar gedaan heb ! Want het is God die wij allen moeten dank zeggen !”

Nog na het vertrek van Aïcha kwam dit voorval me nog terug en het woordje “gratis” dat ze gezegd heeft bleef in mij naklinken. Ik vind dat als een antwoord op die vele en steeds weerkerende vragen die sommigen onder jullie me dikwijls stellen : “Wat doe je daar eigenlijk in Algerije? Waarom ben je missionaris midden de moslims? Waarom ben je zo goed voor hen en toch bekeren ze zich niet ?” Er zijn er ook die me wantrouwig zien als ze zeggen: “Zou je vriendelijkheid geen missionaire tactiek zijn om hen voor het christendom te winnen ?”

In deze wereld waar alles draait rond “geven en nemen” en alles “berekend” wordt, is de Kerk een teken van de gratis liefde van God voor ons (“Je hebt gratis gekregen, geef dan ook gratis !”). Zo is de missie die ik in Algerije beleefd heb niet doordrongen met de vraag om een groot aantal te winnen, maar eerder om de Liefde uit te spreken van God voor al zijn kinderen.

Gedurende die 3 jaar was de uitdaging, die ik mezelf oplegde, mijn eigenheid als christen en als priester niet weg te stoppen, ook als dit compromitterend zou kunnen zijn. Ik heb midden de Algerijnse moslims willen leven als christen en als priester. Jezus Christus, wiens levend teken ik ben voor deze moslims, houdt van iedereen zonder onderscheid; en ik heb die 3 jaar beleefd als missionaris gezonden bij de moslims om hun te zeggen dat Jezus van hen moslims houdt. Jezus gaat nooit iemand haten omdat deze niet van zijn Kerk is, “van zijn groep of van zijn ras” ! En ik evenmin ! Het is dus van dat geloof in Jezus Christus, liefde zonder einde en zonder grens, dat ik heb willen getuigen op en vreedzame wijze, zonder misprijzen, zonder haat en zonder geweld.

Mijn diensten en vriendelijkheden, die op de eerste plaats de diensten en de vriendelijkheden van de Kerk zijn die mij zendt, zijn helemaal geen tactieken van een strategie om iemand te bekeren ! Dan zou men misbruik maken van de zwakheid en van het vertrouwen van de andere. De Kerk, waar zij ook is, is deze die gratis de liefde van God voor allen uitdeelt. Zij is geen commercieel agentschap met strategieën om meer klanten te hebben ! Zij is de aanwezigheid van Christus die van iedereen houdt, gratis en zonder onderscheid. En als iemand Christus belijdt als Heer, dan is het door de kracht van de Heilige Geest dat hij het doet. En wij zijn alleen maar getuigen.

Zo zou ik een dikke merci willen zeggen aan elkeen van jullie, want zelfs als ik ver weg ben, dan geloof ik dat jullie die missie beleefd hebben in levende verbondenheid met mij. Ik ben dankbaar daarvoor en ik dank God dat Hij jullie in mijn leven heeft gebracht. Ik heb veel van Algerije gehouden en ik hoop er terug te keren ! Naar mijn oordeel is ook dit land vele positieve veranderingen aan het doormaken ondanks sommige tegenwinden.

Vriendschap en broederlijheid.

Anselme Tarpaga
 

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 245 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Burkina Faso   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License