Een leven na de dood ?

[vert] Het gaat over twee baby’s in de baarmoeder. Laten we ze Tom en Wim heten. [/vert]

[bleu marine]Tom:[/bleu marine] En, jij Wim, geloof je in een leven na de bevalling?

[bleu marine]Wim:[/bleu marine] Natuurlijk is er een leven na de bevalling. Wij zijn nu hier om sterk te worden en ons voor te bereiden op wat er ons te wachten staat.

[bleu marine]Tom:[/bleu marine] Pff… Onzin. Na de bevalling is er niets. Welk soort leven zou er kunnen zijn buiten moeders schoot?

[bleu marine]Wim:[/bleu marine] Wel, er zijn heel wat verhalen over ‘de andere kant’. Men zegt dat er daar veel licht is, veel vreugde en duizenden dingen te beleven. Men zegt bijvoorbeeld dat we ginder zullen eten met onze mond.

[bleu marine]Tom:[/bleu marine] Bah, men zegt van alles. Wij hebben onze navelstreng om ons te voeden. Iedereen weet toch dat onze mond niet gemaakt is om er mee te eten. En er is toch nog nooit iemand terug gekomen, van ginder... Het zijn vertelsels van naïevelingen. Het leven eindigt met de bevalling. Zo is het en daar moeten we het mee stellen.

[bleu marine]Wim:[/bleu marine] Sta me toe om daar anders over te denken. Ik heb natuurlijk geen precies idee over het leven na de bevalling en ik kan niets bewijzen. Maar ik geloof toch dat wij ons mama zullen zien na ons verblijf hier en dat zij voor ons zorg zal dragen.

[bleu marine]Tom:[/bleu marine] ‘Mama’? Jij gelooft in ‘mama’? Waar is die dan?

[bleu marine]Wim:[/bleu marine] Maar overal, dat zie je toch! Ze is overal rondom ons. We zijn door haar gemaakt en we leven dank zij haar. Zonder haar, zouden wij er niet zijn.

[bleu marine]Tom:[/bleu marine] Dat is absurd! Ik heb nooit een mama gezien en dus bestaat zij helemaal niet.

[bleu marine]Wim:[/bleu marine] Dat zeg jij. Wanneer alles kalm is kunnen we ze horen zingen. We kunnen ze voelen wanneer ze haar schoot streelt. Ik ben er zeker van dat ons echt leven pas zal beginnen na de bevalling.

Toch mooi, niet?