missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Noord Afrika

Levensdialoog
voor de getuigenis van het Evangelie

RELAIS P.B. MAGHREB N°18 – Feb. 2013
dinsdag 5 februari 2013 door D.F. (Vertaling), Webmaster
[marron]De katholieke Kerk, trouw aan de leer van het Tweede Vaticaans Concilie, kijkt naar de moslims met waardering, zij die aan God een eredienst brengen, vooral door het gebed, het geven van aalmoezen en de vasten, die Jezus vereren als een profeet zonder nochtans zijn goddelijkheid te erkennen, en die Maria vereren, zijn maagdelijke moeder. Wij weten dat de ontmoeting van de islam en het christendom dikwijls de vorm heeft genomen van een leerstellige twist. Ongelukkig genoeg, hebben deze leerstellige verschillen als voorwendsel gediend aan de enen en aan de anderen om, in naam van de godsdienst, praktijken van onverdraagzaamheid, van discriminatie, van marginalisatie en zelfs van vervolging te rechtvaardigen.[/marron]
[mauve fonce]Ecclesia in medio oriente n° 23[/mauve fonce]
  [marron]Tussenkomst tijdens de Synode over de nieuwe Evangelisatie[/marron]

[mauve fonce]Mgr Paul Desfarges s.j.[/mauve fonce]

Bisschop van Constantine en Hippo
Algerije

Beste broeders bisschoppen, broeders en zusters in Christus, ik ben de vertegenwoordiger van de bisschoppen van Noord Afrika, Marokko, Algerije, Tunesië, Libië.

De grenssituatie van onze Kerken van de Maghreb, die sterk in de minderheid zijn, vreemd ook wat betreft de brede meerderheid van haar leden, Kerken in en voor islamvolkeren, dat alles centreert ons opnieuw op het essentiële: de levensdialoog.

We zien graag in [bleu] de gebeurtenis van de Bezoeking of Visitatie het paradigma van onze zending. [/bleu] Zoals Maria, draagt de Kerk degene die haar draagt. Waarheen zij gaat, wordt zij voorafgegaan door de Geest die altijd de bouwmeester is van de ontmoeting. De zending is helemaal geen veroveringstocht. Wij worden voortdurend geroepen tot een veeleisend onderscheid om dienaren te blijven van het werk van de Heilige Geest.

[bleu] Onze Kerken zijn dienaressen van het Koninkrijk van God [/bleu]. Dit overtreft breed de grenzen van de Kerk die deze van de Naastenliefde zijn. Ver van een onderneming te zijn die zoekt zich uit te breiden, is de Kerk getuige en dienares van wat God doet in de mensheid. De getuige is op de eerste plaats degene die bij de andere het werk van de Geest erkent.

Zo maakt de Kerk zich luisterbereid en beschouwster van de mirabilia Dei. [bleu] De Geest geeft haar zich diep te verheugen om het geloof van de ander en om de vruchten die het draagt in zijn leven [/bleu]. Het katholiek geloof neemt alles op wat schoon en waar is. In de Maghreb, leeft de Kerk veel dankzij de zo beroerende ervaring van de Gelukzalige Charles de Foucauld, die weer op de weg van God is gezet door de ontmoeting met biddende moslims.

Voor ons, [bleu] bestaat er geen interreligieuze dialoog zonder levensdialoog, en de levensdialoog vervoegt de dialoog van God met de mensheid. Deze levensdialoog getuigt van het heil aan het werk; deze is bemiddeling, of sacrament, van het heil van God. [/bleu] Zoals God in dialoog treedt om zich aan te bieden voor de dialoog met zijn schepsel, zo biedt ook de Kerk zich aan voor de ontmoeting. “Wie u ontvangt, ontvangt mij en ontvangt Degene die mijn gezonden heeft.

In en door de levensdialoog, wordt er reeds een blijde boodschap aangekondigd. In een glimlach, een handdruk, het delen van een tas koffie of thee, zeggen we tot elkaar : ik ben gelukkig met uw leven. Want de Kerk is niet alleen draagster van een blijde boodschap over God, maar ook een blijde boodschap over de mens. Die ontmoetingen zijn de eerste evangelisatie, want zij zeggen de blijde boodschap van de universele broederlijkheid. Hoeveel moslims zijn niet getroffen geweest door de ontmoeting met een priester, een zuster religieuze en vandaag soms door de ontmoeting met een mannelijke of vrouwelijke collega student van ten Zuiden van de Sahara, met een kaderlid van een onderneming, of met een werkgezel, een Filippijn, een Koreaan of een andere op de werkplaats. Zo ook, maken vele van onze gelovigen (buitenlanders, werkers op de internationale werven, studenten van ten Zuiden van de Sahara, migranten,…), eens de scherpe punten, die soms hard zijn, van de eerste tijden van de ontmoeting met moslims, een ervaring mee van vernieuwing van hun geloofsleven.

Zo beleven we de interreligieuze dialoog, op de eerste plaats als een ontmoeting van menselijkheid [1], een menselijke ontmoeting onder gelovigen: we zijn, de enen en de anderen, gezeten aan eenzelfde tafel. Onze getuigenis neemt de vorm aan van de Voetwassing. Binnen deze levensdialoog, nemen al de andere vormen van dialoog hun plaats in : spirituele dialoog, theologische dialoog, dialoog in de samenwerking aan gemeenschappelijke taken.

[bleu] We kunnen nochtans niet verzwijgen dat de dialoog tussen moslims en christenen vandaag op de proef wordt gesteld [/bleu]. Dit is het geval omwille van de fundamentalistische strekkingen, en we leggen niet de nadruk op dit punt. Maar we moeten ook [bleu] een andere plaats [/bleu] oproepen, [bleu] die zowel deze is van vreugde als van lijden [/bleu]. In sommige van onze landen, wordt ons de genade geschonken enkele gelovigen te ontvangen die komen uit moslim families. Zij waren in ’t algemeen in innerlijke vraagstelling sinds lange tijd. In hun eigen familie worden die nieuwe volgelingen soms verworpen of verplicht tot een zeer grote discretie. Met de tijd, ontdekken zij nochtans dat hun spirituele geschiedenis met God begonnen is al vóór hun bekering et dat de Heilige Geest hen geleid heeft door die of die moslim persoon van hun omgeving die spirituele en menselijke waarden belichaamde. Die volgelingen herinneren ons eraan dat de levensdialoog zich in het hart bevindt van de getuigenis van het Evangelie.

Ten slotte, hoe niet onderstrepen dat [bleu] de doorgang door het Kruis onvermijdelijk is [/bleu]. Het Kruis wordt opgericht wanneer de Apostel geweigerd wordt op het ogenblik waarop hij het meest bemint. Het Kruis ontmoeten maakt deel uit van de weg van de Apostel. De volgeling staat niet boven de Meester.

+Paul Desfarges
Bisschop van Constantine en Hippo
 

[1Het is dankzij Jezus dat de christen gevoelig is voor de waardigheid van de menselijke persoon en voor de religieuze vrijheid die eruit voortvloeit. Het is uit liefde voor God en voor de mensheid, door zo de dubbele natuur van Christus te verheerlijken en uit verlangen naar het eeuwig leven, dat de christenen scholen, hospitalen en instellingen van allerlei aard hebben opgebouwd waar iedereen ontvangen wordt zonder enig voorbehoud (cfr. Mat. 25, 31 vlg.).
Het is om die redenen dat de christenen een bijzondere aandacht schenken aan de fundamentele rechten van de menselijke persoon. Van daaruit gaan stellen dat die rechten alleen maar christelijke rechten zijn van de mens, is onjuist. Het zijn eenvoudig rechten die opgeëist worden door de waardigheid van elke menselijke persoon en van elke burger, welke ook zijn afkomst is, zijn religieuze overtuigingen en zijn politieke keuzen.

[mauve fonce]Ecclesia in medio oriente n° 25[/mauve fonce]

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 219 / 1154787

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License