missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Togo

Onze "zending" in Togo

Nuntiuncula n°678 Januari - Februari 2013
woensdag 27 februari 2013 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Onze confrater Theo Caerts zond ons een brief met wat informatie, en we hebben het genoegen hiervan enkele uittreksels weer te geven, om aan vrienden, kennissen en aan iedereen wat nieuws mee te delen over de stichting in Togo, die dateert van mei 2012.[/marron]

Avètè, 10 januari 2013        

Beste Familie en Vrienden,

/…/

Na mijn mandaat als Provinciaal van West Afrika en na een deugddoend verlof in België, heeft men mij benoemd in Togo. Togo is een klein land in West Afrika, dat geprangd zit tussen Ghana en Benin (het vroegere Dahomey). Het heeft een lengte van ongeveer 700km en is zowat 50km breed. Voor de Missionarissen van Afrika (Witte Paters) is het een [bleu marine] « première » [/bleu marine]. Want, de Witte Paters, die nochtans aanwezig zijn in 22 Afrikaanse landen, waren nog nooit voordien aanwezig in Togo. Ik maak dus deel uit van de eerste gemeenschap van de Missionarissen van Afrika die naar Togo werd gestuurd. Voor het ogenblik zijn we met twee. Mijn collega is P. [mauve fonce]Oscar Nyaminane[/mauve fonce] een zwarte « Witte Pater », een Congolees uit Congo Kinshasa. Wij kennen elkaar heel goed omdat we samen de oorlog hebben meegemaakt in Ivoorkust, meer bepaald in Korhogo, tussen de rebellen. Een derde confrater is een Ghanees, maar die wordt pas verwacht in september van dit jaar.
[mauve fonce](ndlr. Dat zal Callistus Baalaboore zijn, die in de Linthoutstraat verblijft en aan Lumen Vitae studeert)[/mauve fonce]

Wij zijn in Togo aangekomen op woensdag 9 mei 2012. We zijn benoemd in het Bisdom Atakpamé, dat zich bevindt op 150km boven Lomé, de hoofdstad van het land, die gelegen is aan de zee. De Bisschop van Atakpamé heeft ons gevraagd [bleu marine] een nieuwe parochie te stichten [/bleu marine] in de rand van Atakpamé. Een Parochie is altijd een goed middel om dicht bij de mensen te kunnen zijn, en om de situatie van het land en van de lokale bevolking goed te leren kennen.

Welke zijn nu onze eerste indrukken ? Op de eerste plaats kunnen we zeggen [bleu marine] dat Togo een prachtig land is [/bleu marine], en vooral dan de streek waar wij ons bevinden. We zijn omringd door heuvels en bergen en veel groen. Het is niet voor niets dat men Togo “het kleine Zwitserland” noemt. Ook het klimaat is aangenaam, met heel wat regen, en temperaturen die zelden de 35° overschrijden. Op dit ogenblik is het 32°-33°. We zitten in een streek van landbouw. Men verbouwt in het bijzonder manioc, maïs, bonen en « ignames ».

Als men uit Burkina komt waar de grond dikwijls te hard is om aan landbouw te doen, dan zitten we hier in [bleu marine] een droomland voor een landbouwer [/bleu marine]. Maar, ondanks dat, zijn de mensen arm en is de koopkracht heel laag. Een onderwijzer verdient hier 10.000fr CFA per maand, dat is iets meer dan 15€. Sinds meer dan 40 jaar wordt het land geregeerd door één en dezelfde familie en we hebben de indruk, na een paar maanden hier verbleven te hebben, dat het land, met nochtans heel wat mogelijkheden, verwaarloosd wordt door de politieke klasse en zijn leiders. De regio van Atakpamé schijnt speciaal verwaarloosd te zijn : slechte wegen, geen lopend water noch elektriciteit in de binnenstad en in de dorpen, telefoon en internetverbinding, die het monopolie zijn van de Staat, in slechte staat. De mensen schijnen deze toestand te aanvaarden met een zeker fatalisme: ze zien niet goed in hoe deze toestand kan veranderen – en als hij verandert, dan moet dat vooral niet gebeuren met nieuwe geweldplegingen, zoals dat het geval is geweest in 2005, waarbij vooral de regio van Atakpamé veel heeft afgezien.

Als ik u niet veel heb geschreven sinds mijn aankomst hier, dan is dat onder andere door de [bleu marine] slechte internetverbinding [/bleu marine]. Ik heb veel tijd nodig gehad om een oplossing te vinden, die me toelaat het probleem van de gebrekkige verbinding een beetje te omzeilen. Sommige boodschappen, vooral diegene die een beetje zwaar zijn, kan ik niet openen ! Ik dank dan ook heel hartelijk diegenen onder u, die, ondanks mijn stilte, mij toch zijn blijven schrijven ! Maar, er is niet alleen het probleem van internet.

Enkele weken na onze aankomst hier, zijn we begonnen met [bleu marine] het leren van de éwé taal [/bleu marine], die bijna overal in Togo wordt gesproken en ook in een groot deel van Ghana. We hebben een echte leraar van éwé, want de éwé-taal wordt onderwezen in de lessen van het middelbaar onderwijs. Drie voormiddagen per week volgen we de lessen éwé, en in de namiddagen proberen we tijd te nemen om de lessen te memoriseren. Ik zeg wel « proberen », want we moeten niet alleen de taal leren, we moeten ook de mensen van onze nieuwe Parochie leren kennen, wij moeten ons ook inschakelen in de structuren van het Bisdom en deelnemen aan haar pastorale activiteiten. We doen er ook alles aan om de diocesane priesters en religieuzen van Atakpamé te ontmoeten en beter te leren kennen. [bleu marine]En vooral, we moeten ook de nieuwe parochie stichten.[/bleu marine]

En als ik zeg [bleu marine] « stichten », [/bleu marine] dan is dat echt in de letterlijke zin van dat woord, want, daar waar wij vandaag zijn, is er niets. Onze vriendelijke en sympathieke Bisschop, Mgr Nicodème, heeft ons een dorp toevertrouwd, dat Talo-Novissi heet, en er wordt ons gevraagd daar een nieuwe parochie te stichten. Het enige dat er staat op het terrein is een kleine kapel met een dak van golfplaten, zonder deuren noch vensters, die ’s zondags vol zit met enthousiaste en dynamische kristenen. Elke zondagsmis is een feest, met zang en dans ! Maar, tijdens de week, doet deze kleine barak dienst als school : 155 kinderen, verdeeld in 5 klassen, volgen deze school.

En wijzelf, wij logeren voorlopig in een huis, dat de mensen uit de sector ons ter beschikking hebben gesteld. Zoals ge kunt zien, [bleu marine] alles blijft hier nog te doen [/bleu marine] : er moet een kerk gebouwd worden, een school, een pastorij. Het is een echte stichting ! De kleine kristen- gemeenschap is heel dynamisch, heel enthousiast en heel edelmoedig. De mensen zijn heel gelukkig en heel fier dat ze eindelijk « hun » priesters hebben. Wij zouden hen niet willen teleurstellen.

Als iemand van u ons zou willen helpen bij deze nieuwe stichting en deelnemen aan de verwezenlijking van een of ander gebouw, dan is hij of zij, natuurlijk heel welkom. Moest ge andere mensen kennen of organismen die ons zouden kunnen helpen in deze zelfde onderneming, zou ik heel gelukkig zijn van hen te kennen.

  Dank bij voorbaat!

[mauve fonce] Theo Caerts
B.P.45
AGBONOU-ATAKPAME
République du TOGO[/mauve fonce]

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 389 / 1152666

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Togo   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License