missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Kongo

De geschiedenis van de SAM

Famille Mission N°1 - 2013
vrijdag 5 april 2013 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Ter gelegenheid van de 10de verjaardag van het overlijden van
Pater Jacques Fiévet (31/01/2003)[/marron]

HISTORISCHE NOTA’S :

[bleu marine]1970-2008.[/bleu marine] Na achtendertig jaar werk heeft de maatschappij Service Aérien Missionnaire (de [marron]SAM[/marron]) een einde gesteld aan haar diensten, op 19 maart 2008. De SAM werkte sinds 1970. De “voortbrenger” ervan was [bleu marine] Pater Jacques Fiévet, M.Afr. [/bleu marine], wat uitlegt dat gedurende talrijke jaren zijn minimaatschappij beter gekend was onder de volkse naam van [bleu marine]“Air-Jacques”[/bleu marine].

Zij heeft het daglicht gezien in de tijd toen de bevoorrading van de gemeenschappen, hospitalen of scholen van het bisdom Kasongo onmogelijk was geworden : onberijdbare wegen, kapotte bruggen, geen luchtvaartwegen, opstanden, oorlogen… Jacques, die er niet meer in slaagde het diocees te doorkruisen voor de supervisie van de scholen, droomde dan van een kleine luchtvaartdienst die de afgelegen posten zou kunnen bereiken. Dat kon wel een utopie lijken, maar Jacques was koppig. Met de steun van het bisdom Kasongo en de aanmoedigingen van de provinciaal, bewoog hij hemel en aarde, ’t is te zeggen de humanitaire organismen, om de nodige fondsen te vinden. Met de hulp van Fometro van Kasongo en andere medewerkers, kon de droom een werkelijkheid worden. Jacques ging het beroep van piloot leren bij Pater Félix Paillet, een confrater Witte Pater, die reeds piloot was in Ituri en hij profiteerde van een verlofperiode om zijn licentie van privaat piloot en van vliegtuigmecanicien te bekomen. Hij vond een in linnen verpakte Cherokee in occasie, een mono-motor, aan een prijs die zeker lager was dan wat deze vandaag waard zou zijn voor een vliegtuigmuseum… In die tijd kon dat wel een luxe lijken, maar de jaren die volgden hebben duidelijk de noodzakelijkheid ervan aangetoond. Zo begon het avontuur !

Links – Jacques aan het stuur van zijn Piper “Cherokee”
  Om de twee weken vloog Jacques van Kavumu, de vlieghaven van Bukavu, naar die van Goma waar hij zijn 500 kgr. goederen kocht : kazen, charcuterie, vlees, groenten, enz. Dan vertrok hij naar de kleine vlieghavens van de brousse waar hij neerstreek als de Goede Sinter Klaas vanuit de hemel. Hij hield een strikte comptabiliteit bij van de kosten en ontvangsten en slaagde er zo in zijn maatschappij te doen leven door autofinanciering. Hij organiseerde zelfs in Murhesa, de post waar hij verbleef, een varkenskwekerij waaruit hijzelf een kwaliteitscharcuterie trok voor iets lekkers van de confraters in het binnenland… en van elders.

Hij onderhield zelf zijn vliegtuig en wist zijn talenten als werktuigkundige ten dienste te stellen van de confraters voor de herstellingen van moto’s en wagens. Zijn handen gingen zo over van de wagensmeer naar de pekel, als ze de steel van een borstel niet vastnamen. Een crash te Kavumu (maar het was niet Jacques die bestuurde !) herleidde het vliegtuig tot rook, maar gelukkig zonder slachtoffer.

In 1975 was het een eigenaardig Cessna vliegtuig dat de Cherokee kwam vervangen : een push-pull, uniek in Congo door zijn bizarre vorm, bi-motor, met een schroef vóór de piloot en één achter hem, niet om achteruit te gaan, maar om te duwen !

Het waren tonnen voedingswaren, medicamenten of materiaal die Jacques en, later, Denis Esnault, brachten naar de geïsoleerde posten van de Maniema. Maar zij vervoerden niet alleen vrachtlading : hoeveel personen hebben kunnen genieten van dit transport ! Bisschoppen, dokters, verpleegkundigen, zieken, gekwetsten, Witte Paters missionarissen en Zusters, algemene of provinciale oversten, seminaristen, studenten, maar ook journalisten, ontwikkelingswerkers, bezoekers…

Zeker, in de loop van die achtendertig jaar zijn er heel wat avonturen en emoties beleefd ; men zou er een heel boek mee kunnen vullen. Op een dag, verrast door een groot onweer, had Jacques zijn heil te danken aan een kleine brousseweg waarop hij erin slaagde in extremis te landen, vooraleer hij de hagelstenen zag neerkomen op de zwakke vleugels van het vliegtuig. Er zijn crashes geweest… maar nooit met Jacques of met zijn opvolger Denis aan het stuur. Er is toch één slachtoffer geweest in 2011, bij een proefvlucht die eindigde in een bananenplantage dichtbij Kavumu. Een landbouwer die zich ongelukkig genoeg op die plaats bevond verloor het leven. De piloten, zoals de vliegtuigen, worden ouder en soms wordt de opdracht te moeilijk. In de loop van die 38 jaren, waren er zeker hulppiloten die werkten met min of meer welslagen. Citeren we Joseph Durant, Broeder Renatus, René Lefrère, Barbara Friedenberg, François-Xavier Pinte, maar dikwijls waren het alleen maar interims. In 1986, moest de provincie een confrater zoeken om Jacques op een meer definitieve wijze te helpen. Men ging hem vinden in de provincie van Ituri, in de brousse van Laybo, in de persoon van [bleu marine] Pater Denis Esnault, M.Afr. [/bleu marine]

De provincie van Ituri stemde ermee in hem te “lenen” aan Kivu-Maniema, op voorwaarde hem terug te bezorgen na drie jaren… Belofte die nooit gehouden werd, want daar de Ituri en de Kivu voortaan verenigd waren in één en dezelfde provincie, was de belofte vervallen ! Er was verjaring.

Jacques en Denis werkten samen tot in 1994, het jaar dat Jacques de taak moest opgeven omwille van leeftijd en gezondheid.

Denis, bevorderd tot nieuwe PDG van de SAM, zette alleen en moedig het werk verder. Tijdens de oorlogen die de Kivu overvielen, moesten de vluchten onderbroken worden, maar het vliegtuig sliep intact in zijn hangar van Kavumu. Nochtans, op een zekere dag, zag P. Denis zijn vliegtuig voorbijvliegen boven Murhesa om een tijdje later weer terug te komen. Hij heeft nooit geweten wie het geleend had noch om welke reden. Het is een wonder dat het vliegtuig niet opgeëist werd, noch “geëxporteerd”, noch beschadigd in die tijden van plundering.

In de loop van de jaren, moest men de toestellen vervangen. Na de Cherokee en de Cessna (1975), waren het opeenvolgend twee Partenavia’s (1981 en 2001).

De PARTENAVIA, een welbekend Italiaans apparaat
Denis zorgde voor het onderhoud.

In 1997, was het de vervanging van de motoren en van de schroeven. Dankzij zijn elektronische kennissen, bracht Denis belangrijke verbeteringen aan volgens de vooruitgang van de techniek : uitrustingen van de luchtvaart, automatische piloot, meteo radar en tenslotte de fameuze GPS die de navigatie aanzienlijk gemakkelijker maakte.

Gedurende de 38 jaren, totaliseerden de twee piloten meer dan 11.000 vluchturen voor de SAM. Men kan het aantal passagiers niet tellen die ervan genoten hebben en nog minder de honderden tonnen bevrachting die vervoerd werden. Pater Denis, zoals ook zijn trouw gevleugeld paard, is tot de pensioensleeftijd gekomen.

De bladzijde wordt omgedraaid. Enkele vliegtuigmaatschappijen kunnen nu helpen voor het transport van personen en bevrachting en de toekomst laat hopen dat stilaan de banen en wegen weer geopend zullen worden. Men kan alleen God dankbaar zijn deze vorm van hulp te hebben opgewekt, die zowel menselijk als geestelijk was voor dit gebied van Congo.

Dank ook voor de goddelijke bescherming die zeker Jacques en Denis begeleid heeft in hun soms gevaarlijke rondreizen. Jacques heeft zijn definitieve vlucht naar de Heer genomen in 2003. Denis zal een werk van “kruiper” verder zetten in de provincie.

Mogen zij alle twee bedankt worden voor wat zij verwezenlijkt hebben !

 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 376 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen D.R. Kongo   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License