missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
België

Jonge Belgen gaan strijden in Syrië

maandag 15 april 2013 door G.Verbist, mafr.

[marron]Allerhande getuigenissen van moslims en uitspraken van burgemeesters van Antwerpen, Mechelen en Vilvoorde.[/marron]

- [fond ivoire][vert]Burgemeesters gaan samenwerken op vlak van preventie.[/vert][/fond ivoire]

  “ We gaan intensief samenwerken op het vlak van preventie, want de lokale besturen zijn onmisbaar in het detecteren van radicalisering.”

“ Slechts één van de Syrië-gangers had werk in België : de [bleu marine] sociale context [/bleu marine] is dus enorm belangrijk.” [mauve fonce](Hans Bonte, burgemeester Vilvoorde)[/mauve fonce]

“ [bleu marine] Huisvesting, onderwijs [/bleu marine] en zeker ook [bleu marine] tewerkstelling [/bleu marine] zijn domeinen die we absoluut moeten betrekken in onze strijd… daarom gaan we ook [bleu marine] de dialoog aangaan [/bleu marine] met andere overheden.”

“ Bedoeling is om tot een uniforme lokale strategie te komen op het vlak van [bleu marine] preventie en deradicalisering [/bleu marine].” [mauve fonce](Bart De Wever, Antwerpen)[/mauve fonce]

“ Het gros van de jihadstrijders is hoog opgeleid en enorm fanatiek. Vaak gaat het om bekeerlingen.”

“ De toestand is ernstig… Rond een aantal assen willen we samenwerken:[bleu marine] in het onderwijs [/bleu marine], het versterken van [bleu marine] buurtopbouwwerk, jeugd- en straathoekwerkers [/bleu marine] leren om radicalisering te detecteren, het inschakelen van [bleu marine] de moskeeën [/bleu marine] en het aanreiken van een kanaal aan familieleden van die jongeren.” [mauve fonce](Bart Somers, Mechelen)[/mauve fonce]

(De Standaard – 12.04.13.)
 

- [fond ivoire][vert]Getuigenissen en uitspraken van moslims.[/vert][/fond ivoire]

  • [bleu marine]Raphaël Gendron[/bleu marine] (37), fransman, rechterhand van de Molenbeekse (Brussel) radicale sjeik Ayachi Bassam, vecht al sinds juli 2012 in Syrië. Hij zit in een stad op 60 km van Aleppo en vecht er aan de zijde van de Valken van Sham.

    “ Die jonge Belgen denken dat ze hier bij ons in een soort taliban terechtkomen. Maar ons bataljon bestaat uit strijders uit het gewone Syrische volk. Ik veronderstel dat het in Aleppo anders is en dat ze daar wel terecht kunnen… Als het is om indruk te maken op hun achtergebleven vrienden in de wijken, hoeven ze voor ons al helemaal niet naar hier te komen.” [mauve fonce](D.St.12.04.13.)[/mauve fonce]
  • [bleu marine]Mohamed Chebaa[/bleu marine], gemeenteraadslid Antwerpen.

    “ Godsdienst komt niet op de eerste plaats voor die jongeren. Wij hebben geen informatie die erop wijst dat er in sommige moskeeën zou worden opgeroepen om te gaan deelnemen aan de strijd in Syrië… Veel Antwerpse moslimjongeren hebben gewoon sympathie voor de strijd die door andere moslims in Syrië wordt gevoerd, en ze willen uiting geven aan hun solidariteit… Het gaat om[bleu marine] jongeren met veel vrije tijd en weinig verantwoordelijkheden [/bleu marine] (als gezin, job..) Jongeren die in deze samenleving verloren zijn gelopen.”
  • [bleu marine]Fatima Bali,[/bleu marine] ex-politica, Borgerhout.

    “ De islam heeft hier geen schuld aan. Ik ken heel wat families van jongens die naar Syrië zijn vetrokken… Door al hun verhalen loopt één [bleu marine] rode draad : die van ontgoocheling door opgelopen kwetsuren [/bleu marine], als gebroken liefde, vernederingen, werkloosheid… Volgens signalen die ik opvang zou het alleen al in Antwerpen om 350 jongeren gaan… vorige week is alweer een nieuwe lading vertrokken… Heel veel ouders zijn momenteel doodsbang dat hun zoons met dezelfde plannen rondlopen.”

    “Al in de jaren ’80 is het werk met de mensen in de wijken volledig stilgelegd. Sindsdien zijn er vele miljoenen geïnvesteerd in integratie, maar niet op de juiste manier. Het gevolg is dat er nu in Borgerhout jongeren met een diploma van hoger onderwijs doelloos door de straten wandelen.”
  • [bleu marine]Ico Maly[/bleu marine] (Kif Kif) komt met een tienpuntenplan.

    Daarin onder meer:[bleu marine] meer strijd tegen de discriminatie [/bleu marine]. Actieplan voor [bleu marine] onderwijs en werk [/bleu marine]. Een goede opleiding en een goede job zijn krachtige wapens tegen radicalisering, volgens Ico Maly.
  • [bleu marine]Abou Jahjah[/bleu marine] (vanuit Libanon).

    “Het zijn niet de imams die dit kunnen oplossen, want die hebben niks te zeggen over die jongeren.” [mauve fonce]( GvA. 12.04.13.)[/mauve fonce]

  • [bleu marine]L’Exécutif des musulmans de Belgique[/bleu marine] (EMB) réprouve fermement le départ de jeunes musulmans belges en Syrie.

    L’Exécutif demande de ne pas circonscrire erronément cette problématique aux mosquées. L’EMB souligne qu’il a toujours invité les imams et les responsables des mosquées à tenir des discours pacifiques auprès des fidèles.
  • [bleu marine]Les Musulmans progressistes de Belgique[/bleu marine] (porte-parole Fouad Benyekhlef).

    « On n’a pas entendu le conseil des théologiens dont l’avis serait d’un autre poids sur cette question-là. » Benyekhlef réclame que les mosquées de Belgique se positionnent clairement par rapport aux discours sectaires qui incitent certains jeunes à partir combattre en Syrie.

    « Dans leur désarroi, ces jeunes vont chercher des réponses à leurs questions auprès de groupes sectaires. Il faut un contre-discours de autorités religieuses pour prévenir ce genre de situation. »
  • [bleu marine]Au Pays-Bas l’union des mosquées[/bleu marine] a ouvert une ligne téléphonique gratuite par le biais de laquelle les jeunes musulmans ‘en recherche’ peuvent tenter d’obtenir des réponses à leurs interrogations.
    (Le Soir. 12.04.13.)
     

- [fond ivoire][vert]De moskeeën : partners in de strijd tegen radicalisme[/vert][/fond ivoire]

door Hicham El Mzairh, districtsraadslid in Wilrijk

.

De moskeeën kunnen een doorslaggevende rol spelen in de strijd tegen radicalisme, maar dan moeten de beleidmakers hen zien als partners.

Onze samenleving, en vooral de moslimgemeenschap streeft naar open en veilige moskeeën, die een maatschappelijke rol spelen in hun wijk en gemeente, en die hun verantwoordelijkheid opnemen ten opzichte van de samenleving. Het beleid rond [bleu marine] de erkenning van de moskeeën [/bleu marine] zou een eerste stap moeten zijn naar een islam van eigen bodem, maar dat doet het helaas niet.

Een [bleu marine] statuut van erkenning [/bleu marine] resulteert in een aantal belangrijke financiële en materiele voordelen voor de gemeenschap in kwestie. Maar blijkbaar is de ene gemeenschap de andere niet. De moslimgemeenschap wordt in deze stiefmoederlijk behandeld. Zo worden moskeeën in Antwerpen niet erkend als zij niet voldoen aan de regels rond brandveiligheid. Terwijl die dure bouwaanpassingen juist één van de redenen zijn waarom zij een erkenningsaanvraag indienen. Momenteel zijn de moskeeën in Antwerpen de meeste brandveilige gebedsplaatsen. Met meer dan 50 procent brandveilige gebouwern scoren zij ruimschoots beter dan de kerken en synagogen. Toch zijn die laatste erkend en krijgen zij subsides om de nodige aanpassingen te brengen.

Het advies voor erkenning wordt gelijktijdig gevraagd aan drie instanties : de gemeente, de provincie en het ministerie van Justitie (dienst veiligheid van de Staat). Vaak komt het advies van het ministerie als laatste. Als dat dan negatief is, dan betekende dat veel overbodig werk voor de diensten van de gemeente en de provincie. Het zou beter zijn mocht de staatsveiligheid eerst om advies gevraagd worden. Als dat positief is, kan men het advies van de twee andere instanties vragen.

Wat ook een probleem vormt, is de geheimzinnigheid die de diensten van Justitie creëren over de reden van een negatief advies. Et wordt nooit uitleg gegeven over de inhoud van hun bevindingen. Nochtans zouden de betrokken moskeeën en gemeenten de problemen kunnen aanpakken als ze uitleg kregen. En trouwens, een moskee die een negatief advies heeft gekregen van de staatsveiligheid blijft gewoon verder bestaan. Weliswaar met meer frustraties omdat hun dossier geschorst wordt en zonder de reden te kennen. Dat is nu al jaren het geval in Berchem.

De huidige procedure wekt ook frustraties bij kleinere groepen binnen de moslimgemeenschap. Ze dreigen immers, na de erkenning, hun moskeeën te verliezen aan de (grotere) Marokkaanse of Turkse gemeenschap door de verplichte bestuursverkiezingen. Neem bijvoorbeeld ’De Koepel-moskee’ te Borgerhout, een moskee gesticht door Vlaamse bekeerlingen. Door de erkenning werden zij verplicht om verkiezingen te houden binnen de zes maanden. De voorzitter en de rest van het bestuur zijn grotendeels bekeerlingen. Maar de moskeegangers zijn voor 90% van Marokkanse afkomst. Zo dreigt de moskee haar karakter te verliezen en vreest het bestuur dat ze hun moskee uit handen zal moeten geven. Dezelfde situatie speelt zich af bij andere moskeeën in Borgerhout, zoals die van de Albanese en Malinese gemeenschappen.

Ook [bleu marine] de moslimexecutieve [/bleu marine] wekt veel frustraties bij moskeebesturen. Het is op zijn minst merkwaardig te noemen hoezeer men de bemoeienis van Marokko en Turkije toelaat in het bepalen van de verkiezingsprocedure van de executieve. Dit hypothekeert de vrijheid van de moslims in België, en hypothekeert de kansen van kleinere moslimgroepen om gezag te hebben binnen een executieve met twee machtsblokken. Zo blijft de islam in België overwegend Arabisch of Turks. En niet Belgisch.

Er is nood aan een evaluatie van de huidige erkennningsprocedure, gevolgd door een actieplan waar alle spelers binnen de islam in ons land aan deelnemen. [bleu marine] Een ’taskforce’ [/bleu marine] zeg maar, om te [bleu marine] vermijden dat fatwa’s op het internet en radicale importislam [/bleu marine] hun weg vinden [bleu marine] naar onze jeugd [/bleu marine].

[bleu marine] De moskeeën kunnen een doorslaggevende rol spelen in de strijd tegen radicalisme [/bleu marine], maar dan moeten de beleidmakers hen zien als partners. Alleen op deze manier vereffenen we het pad voor een [bleu marine] progressieve islam van ’eigen bodem’ [/bleu marine].

Hicham El Mzairh.
 

- [fond ivoire][vert]Le théologien Mohamed Ramousi, au nom du Forum Musulmans et Société[/vert][/fond ivoire]

[marron] appelle les imams du pays à dénoncer l’embrigadement de jeunes au nom de l’islam. [/marron]

La démarche n’est pas banale : c’est la première fois qu’une organisation religieuse islamique dénonce, en Belgique, l’instrumentalisation de l’islam par les recruteurs de volontaires pour la Syrie.

Ramousi insite : « L’islam semble avoir bon dos pour justifier et manipuler des individus... Il importe de se positionner. » Le Forum Musulmans et Société (FMS) rappelle que la Ligue des savants syriens a appelé les Syriens à la lutte en mentionnant qu’il s’agit d’un : « Appel aux Syriens à défendre leurs terres » et non leur religion, puisque leurs adversaires, les fidèles du président Bachar El-Assad, sont aussi musulmans. « Ils précisent qu’il s’agit bien d’un appel à ceux dont les conditions sont réunies pour participer à ce combat », non les Belges donc. « Quand cette Ligue a mentionné les musulmans de l’étranger, elle a parlé d’aides sous forme de nourriture ou de contributions financières, voire de conseils militaires de spécialistes et non d’enrôlement militaire de jeunes étrangers. »

Mohamed Ramousi appelle donc les musulmans de Belgique à [bleu marine] dénoncer fermement le départ de jeunes musulmans belges pour la Syrie [/bleu marine]. En rappelant la position de l’islam, claire, mais aussi en proposant une écoute et un accompagnement aux jeunes qui seraient tentés par le départ au combat.

( Ricardo Gutiérrez – Le Soir 15.04.13.)
 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 947 / 1154678

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Dialoog   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License