missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Julien Dereymaeker

mercredi 17 avril 2013 par J.V.
  Deze morgen (17 april 2013) om kwart over vijf is in Avondrust onze confrater
 
Julien Dereymaeker



overleden. Sinds maandag was hij terug uit het hospitaal maar in coma. Zijn twee zussen waren maandag en dinsdag nog bij hem geweest.

Julien werd op 6 april 1925 geboren te Laken ; enkele jaren later verhuisde de familie naar ’Scheut’ (Anderlecht), waar Julien zijn lagere school voortzet Ze waren met zeven broers en zussen. Julien liep college te Jette, de Oude humaniora. Ondanks de nabijheid van Scheut, koos hij voor de Witte Paters en trad in september 1943 binnen te Boechout. Daarna volgden Varsenare en Heverlee, waar hij op 21 juli 1949 zijn eed aflegde en op 8 april 1950 priester werd gewijd. Zijn professoren beschouwden hem als een veelbelovend missionaris : energiek, gepassioneerd, enthousiast, vol initiatief, een leiderstemperament, een organisatietalent, een klare geest, "een beslist man die niet zal wijken voor tegenkantingen" ; altijd goed gezind, edelmoedig, recht voor de raap ; maar nogal kritisch ingesteld en niet altijd soepel genoeg, soms wat eigenzinnig Niet te verwonderen dat hij eerst nog moest studeren : ’régent littéraire’ (régime francophone) in Sint-Thomas te Brussel.

Op 19 september 1952 vertrekt Julien met Sobelair naar het toenmalige Costermanville, nu Bukavu. Hij begint zijn initiatie te Nyakariba, te beginnen met de taal, het Swahili. In september 1953 wordt hij directeur benoemd van de Ecole d’Application Pédagogique (EAP) van Jomba, een normaalschool. In 1953 wordt hij inspecteur van de scholen benoemd voor het noorden van het ’vicariaat’, met als thuishaven Goma. Hij krijgt ook het apostolaat voor de ’évolués’ toegewezen. Na zijn verlof en de grote retraite in Rome keert Julien terug naar het parochiewerk : onderpastoor te Masisi, waar hij zijn kennis van het Kinyarwanda perfectioneert, en twee maanden later te Nyakariba, waar hij weldra pastoor wordt.

Na zijn verlof in 1967, wordt hij directeur benoemd van het Institut Busimba te Jomba, het vroegere kollege. Hij blijft er acht jaar. Vervolgens heeft men hem nodig in Lushebere, waar hij gedurende twee jaar het Centre de formation pastorale leidt. In maart 1979 keert hij terug naar Goma, belast met de pastorale zorg voor de jeugd in het secondair onderwijs en pastoor ad interim van de H. Geestparochie. In augustus 1979 wordt hij ’coordinateur des écoles’, een nieuwe functie die de bisschoppen in het leven hadden geroepen, toen President Mobutu in 1976 de scholen aan de Kerk had terug gegeven. Hij zal die taak waarnemen tot in juli 1982. Dan wordt hij pastoor te Birambizo.

Een gans ander werk wachtte hem als hij in juni 1985 terug komt uit verlof : directeur du Centre Interdiocésain de Pastorale, Catéchèse et Liturgie (CIPCL) te Bukavu. Daar heeft hij zich ten volle kunnen uitleven in vormingsactiviteiten en publicaties in de drie vernoemde domeinen, en dit in dienst van de ganse kerkelijke provincie van Bukavu. Die taak zal hij vervullen tot einde 1998. Ondertussen werd hij verkozen als raadslid van de Regio. Daarna wordt Julien belast met de roepingenpastoraal en verblijft te Burhiba. Hij was ook actief lid geworden van een organisatie, gesticht in 1998 door een groep advocaten, die de rechten van arme burgers, boeren en gevangenen willen verdedigen, APRODEPED (Action pour la Promotion et la Défense des Droits des Personnes Défavorisées). Julien had een bureel bij hen. In februari 2001 moet hij bij een moeilijke personeelswissel gedurende enkele maanden inspringen als directeur van de drukkerij Kivu Presses en verblijft dan in Maison St-Paul. Eind 2001 keert hij terug naar Burhiba als verantwoordelijke van de gemeenschap. In oktober 2004 neemt hij zijn intrek in het regionaal huis, Maison Charles Lwanga te Bukavu.

Eind 2005 beginnen de moeilijkheden. Men stelt vast dat hij hoe langer hoe meer dingen vergeet. In zijn financiële zaken, bij voorbeeld bij stortingen die hij voor andere mensen ontvangt, sluipen fouten binnen en ontdekt men eigenaardige leningen. Alzheimer heeft weer een slachtoffer gevonden. De Regionaal verplicht hem zich terug te trekken uit APRODEPED, waar hij trouwens zal worden vervangen door een Congolees die zijn doctoraat in België beëindigt. Er wordt besloten dat het beter zou zijn hem naar België te doen vertrekken. Julien ziet dat ook wel in. Op 14 januari 2006 komt hij definitief terug.

Eerst verblijft hij enkele maanden in de Linthoutstraat, waarna hij zich – wat hij eigenlijk altijd al had gehoopt - bij zijn twee zussen terugtrekt, die nog altijd het ouderlijk huis bewonen te Scheut. De eerste jaren kwam hij nog naar bijeenkomsten van confraters, tot het niet meer kon. Wanneer het ook voor zijn zussen te zwaar werd, verhuisde hij naar Avondrust, waar hij nog nauwelijks een maand zal leven, na een langzame aftakeling.

Een polyvalent en edelmoedig missionaris met grote verdiensten en verwezenlijkingen voor Gods Rijk in Afrika is van ons heengegaan. Nu rust hij in vrede.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op zaterdag 20 april 2013, om 10 u 30 te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.  

De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een witte stola mee. Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 418 / 1154760

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License