missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Paus Franciscus en de profeet Jonas

Nuntiuncula Nr 680 Mei - Juni 2013
maandag 1 juli 2013 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Buiten Franciscus van Assisi en de heilige Ignatius, is er nog een ander personage dat schittert aan de ‘hemel’ van Jorge Mario Bergoglio : de profeet Jonas.[/marron]

In een interview dat hij verleende in 2007 aan het internationale tijdschrift “30 Jours” en dat veelzeggend is over zijn manier waarop hij zijn zending als herder van de Kerk ziet, vroeg degene die toen aartsbisschop van Buenos was Aires plots aan Stefania Falasca, die het interview afnam : [bleu]“Kent ge de episode in de Bijbel van de profeet Jonas ?”[/bleu] – “Neen, ik herinner me dat niet. Vertel het me”, antwoordde de journaliste.

[bleu marine]En dan legde Bergoglio uit :[/bleu marine]

“[bleu] Voor Jonas is alles klaar en duidelijk [/bleu]. Hij had klare ideeën over God, zeer klare ideeën over het goede en het kwade. In verband met wat God doet en met wat Hij weet, over degenen die trouw waren aan het Verbond en degenen die, integendeel, buiten het Verbond bleven. Hij kende het recept om een goede profeet te zijn. God breekt binnen in zijn leven als een stortvloed. Hij zendt hem naar Ninive. Ninive is het symbool van al degenen die gescheiden zijn, verloren, van al de periferieën van de mensheid. Van al degenen die buiten staan, ver weg. Jonas heeft ingezien dat de taak die hem werd toevertrouwd er alleen maar in bestond aan al de mensen te zeggen dat de armen van God nog openstonden, dat het geduld van God aanwezig was in afwachting, om hen te genezen door Zijn vergiffenis en hen te voeden met Zijn tederheid. God had hem alleen daarvoor gezonden. Hij zond hem naar Ninive, maar hij, hij is weggevlucht naar de tegengestelde kant, naar Tarsis.”

[vert] “Hij is weggevlucht weg van een moeilijke zending…” noteerde de journaliste. [/vert]

“[bleu] Neen. Wat hij ontvluchtte, was niet zozeer Ninive maar wel de liefde zonder maat van God voor de mensen. [/bleu] Dat was het wat niet paste in zijn plannen. “God is eens gekomen… en voor de rest, ben ik het die me ermee bezighoud”, dat is wat Jonas bij zichzelf gezegd heeft. Hij wou de dingen op zijn manier doen, hij wou alles zelf leiden. Zijn hardnekkigheid sloot hem op in zijn onverzettelijke oordelen, in zijn voorop vastgestelde methodes, in zijn correcte opinies. Hij had zijn ziel opgesloten in de versperring van de zekerheden die, in plaats van vrijheid te geven met God en horizonten te openen van grotere dienst aan de anderen, er uiteindelijk toe geleid hadden zijn hart doof te maken. Hoe verhardt het geïsoleerde bewustzijn het hart ! Jonas wist niet meer dat God zijn volk leidde met een Vaderhart.”

[vert] “Wij zijn zeer talrijk om ons te vereenzelvigen met Jonas”, merkte de journaliste op. [/vert]

[bleu marine]Bergoglio :[/bleu marine] “[bleu] Onze zekerheden kunnen een muur worden, een gevangenis die de Heilige Geest opsluit [/bleu]. Degene die zijn bewustzijn isoleert en het buiten de weg van het volk van God laat, kent de vreugde van de Heilige Geest niet die de hoop steunt. Dat is het risico dat het geïsoleerde bewustzijn loopt. Het bewustzijn van degenen die, vanaf de gesloten wereld van hun Tarsis, zich over alles beklagen of die, als zij hun identiteit bedreigd voelen, zich in de strijd werpen om, uiteindelijk, nog meer bezorgd te zijn om zichzelf, nog meer naar zichzelf te verwijzen.”

[vert] “Wat zou er moeten gedaan worden ?” [/vert]

[bleu marine]Bergoglio :[/bleu marine] “[bleu] De mensen zien, niet zoals ze zouden moeten zijn maar zoals ze zijn [/bleu], en zien wat nodig is. Zonder vooruitzichten noch recepten maar met een edelmoedige openheid. Voor de kwetsuren en de broosheden, God heeft gesproken. De Heer toelaten te spreken… In een wereld waarin we niet slagen deze te interesseren door onze woorden, kan alleen Zijn aanwezigheid die ons liefheeft en ons redt interesseren. De apostolische ijver vernieuwt zich om te getuigen van Degene die ons als eerste heeft liefgehad.”

[vert]Laatste vraag : “Voor u, dus, wat is het ergste dat de Kerk zou kunnen overkomen ?” [/vert]

[bleu marine]Bergoglio :[/bleu marine] “[bleu] Dat is wat de Lubac de “geestelijke wereldsheid” noemt [/bleu]. Het is het grootste gevaar voor de Kerk, voor ons die in de Kerk zijn. “Zij is slechter”, zegt de Lubac, “verderfelijker dan deze schandelijke pest die de beminde Bruid geschonden en verminkt heeft ten tijde van de libertijnse pausen”. De geestelijke wereldsheid, bestaat erin zichzelf in het centrum te plaatsen. Dat is wat Jezus ziet dat de farizeeërs doen : “Gij die uzelf verheerlijkt. Gij die uzelf en elkaar verheerlijkt.”


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 489 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Hedendaags geloof   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License