Gelukkig de ogen, die zien wat gij ziet
en de oren, die horen wat gij hoort!

Onze communiteit is aanwezig in Mauritanië sinds 35 jaar in dienst van de dialoog tussen moslims en christenen en ook van de Christenen van de parochie, allen buitenlanders, vooral Afrikanen uit 40 verschillende landen. Een paar dagen vóór Kerstmis kreeg ik een telefoon van één van onze Moslim vrienden: zuster zei hij, want hij heet ons zuster en niet madame, zoals zovele anderen, over enkele dagen is het kerstmis, en het is al lang geleden, dat ge nog bij mij in mijn mooie tuin zijt geweest. Kom bij ons met alle priesters en zusters van Nouakchott. Ge weet toch dat ik veel sparren heb in mijn, tuin. Breng uw lichtjes mee ik zal u de elektriciteit gratis geven. Dan kunt ge uw kerstboom versieren en samen met ons Kerstmis vieren. Deze moslimvriend draagt zeker Gods Rijk in zijn hart om zo een voorstel te durven doen om boven de grenzen van zijn eigen godsdienst ons zo ’n voorstel te doen.

Vorige zomer deed ik een taalstage van drie weken in een Mauritaans dorpje om beter één van de vele talen die in Mauritanië worden gesproken, te leren. Het was tijdens de periode van de ramadan, de vasten van de moslims. Ik was de enige christen tussen de moslimbevolking van het dorp. Arme families hebben me drie weken lang gehuisvest en gevoed. Groot was mijn verbazing op het feest van het einde van deze periode: Tegen de avond trok iedereen zijn feestkleren aan en begonnen de mensen het dorp rond te trekken, van deur tot deur gingen ze, in elke familie, om vergiffenis te vragen, om verzoening aan te bieden en te ontvangen voor alles wat kwetsend had kunnen zijn gedurende het voorbije jaar. Weer zag ik het Rijk Gods tastbaar aanwezig: verzoening en vergeving: goede vruchten van het Rijk Gods, geen privilegie van christenen alleen. Een uitnodiging voor ons tot openheid, wijd denken, zien en voelen, tot het goede zien bij de “ander”, boven de grenzen van onze eigen godsdienst uit.

Zoals u weet, schrijft het Vaticaan in naam van de paus elk jaar bij het einde van de ramadan een boodschap om de moslims te feliciteren ter gelegenheid van het feest. We hadden deze boodschap uitgeprint en gebracht naar onze buren, verantwoordelijken van een moslim-gebedsgroep. Bij het heengaan had ik al lachend gezegd: U mag altijd antwoorden op de boodschap van de paus als u dat wil. En werkelijk … een paar weken later brachten ze een mooi getypte brief met briefhoofd van hun gebedsgroep: een antwoord aan de paus om hem te bedanken voor zijn boodschap van openheid en dialoog met andersgelovigen en om hem te zeggen hoezeer zij zich ook willen engageren op die weg.

Tijdens de zomer 2011 zijn een paar moslim-verantwoordelijken naar de parochie in Nouakchott gekomen om de katholieke Kerk te feliciteren met de Wereldjongerendagen in Madrid en om te zeggen dat ze verlangden meer in dialoog te treden met de katholieke Kerk in Mauritanië

Dit zijn allemaal voorbeelden uit het leven gegrepen die ons veel te zeggen hebben. Ze helpen ons te leren zien dat niet alle moslims terroristen zijn en ze tonen ons dat velen van hen het Rijk Gods in hun hart dragen en het willen laten groeien rondom hen in eerbied en in samenwerking met andersgelovigen.

Moge de Heer ons door zijn Geest deze nieuwe blik geven om het Rijk Gods aanwezig te zien, daar waar wij het op het eerst gezicht niet verwachten en om te vechten tegen elke vorm van racisme en tegen vooroordelen. Durven wij ons laten verrassen door onze God van verrassingen en door zijn Rijk dat vruchten voortbrengt daar waar Hij het wil.

Mia Dombrecht Missiezuster van Onze Lieve Vrouw van Afrika