Een beetje poëzie…

Men zegt dat gij tot ons spreekt
maar ik heb nog nooit uw stem gehoord met mijn eigen oren.

• De enige stemmen die ik hoor zijn de stemmen van generaties
  gelovigen die me hun overtuigingen nagelaten hebben in de Bijbel
  of die, in deze tijden, het evangelie doen spreken door hun leven.

Men zegt dat gij u toont en openbaart
maar ik heb nog nooit uw gelaat gezien met mijn eigen ogen.

• De enige gezichten die me het Uwe zeggen zijn deze
  die me een begrijpen, een nabijheid, een liefde uitdrukken
  en me zo uitnodigen om, hier en elders, van dag tot dag, zelf icoon te zijn.

Men zegt dat gij komt aanzitten aan onze tafel
maar ik heb nog nooit met u het brood gebroken met mijn eigen handen.

• De tafels waar ik graag ga aanzitten zijn deze waar men vrienden is,
  die waar men uw Woord bestudeert, men kauwt het als voedend brood,
  die waar men samen met anderen communiceert aan uw Brood en aan uw Beker.

Men zegt dat gij met ons op weg bent
maar ik heb u er nog nooit op betrapt uw stappen te mengen met mijn eigen tred.

• Het enige gezelschap dat ik ken zijn de vrouwen en mannen
  die me begrijpen, me oriënteren, me aanmoedigen naar meer menselijkheid,
  me, zoals in Afrika, een andere manier tonen om samen te leven.

Men zegt dat ge ons lief hebt
Maar ik heb nog nooit uw hand gevoeld op mijn eigen schouders.

• De enige handen die me uw liefde uitdrukken zijn deze
  van mijn man, van mijn vrouw, van vrienden, van die welwillende mensen
  die, samen met mij, partij kiezen voor de kleinen en voor degenen die aan hun lot zijn overgelaten.

Men zegt dat gij redt en verlost
maar ik heb u nog nooit zien tussenkomen in mijn eigen ongelukken.

• Redders zijn al de mensen die weerstand bieden aan de onrechtvaardigheid en de leugen,
  de medelijdende, getrouwe, heel eenvoudige mensen van de Derde Wereld die in staat zijn
  tot wonderlijke gebaren, overal de hongerigen en dorstigen naar een wereldbroederschap.