missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Algerië

Witte Paters te Tizi Ouzou

In “Pax et Concordia” – Tweede trimester 2014 – nr. 18
donderdag 3 april 2014 door D.F. (Vertaling), Webmaster

En de tocht gaat verder

[marron]Op 27 december 1994, werden vier Witte Paters vermoord te Tizi Ouzou op de binnenplaats van de pastorij. Het betreft hier Alain Dieulangard, 75 jaar, in Kabylië sinds 1953; Karel Deckers, 70 jaar, te Tizi Ouzou sinds 1955, en daarna in Algiers; Jean Chevillard, 69 jaar, in Algiers sinds 1955; en Christian Chessel, 36 jaar, te Tizi Ouzou in 1986, later sinds 1992.[/marron]

Guy Sawadogo, één van de confraters van de actuele Witte Paters ploeg te Tizi Ouzou, vertelt hoe de tocht verder loopt.

[bleu marine]1994[/bleu marine]
JPEG - 23.5 kB
Alain Dieulangard - Jean Chevillard
Charles Deckers - Christian Chessel
  Ze waren zo goed !”, “Hoe hebben ze ons geholpen !” “Wat ik geworden ben, heb ik aan hen te danken !”… Even zoveel lofprijzingen en goede herinneringen die de Witte Paters tot vandaag nog binden met een zekere laag van de bevolking van Kabylië. Het is verwonderlijk te horen spreken over de tegenwoordigheid van de Witte Paters in Kabylië in het verleden, alsof de bladzijde ergens werd omgeslagen. Vele mensen hebben de Paters gekend door de scholen en de professionele vormingscentra. Anderen hebben hen gekend dankzij de werken van hulpverlening die zij deden in Kabylië in die tijd.

De jaren zijn voorbij gegaan, de tijden zijn veranderd, de generaties zijn elkaar opgevolgd, maar de tocht gaat verder. De geest blijft altijd dezelfde, met minder personeel, maar altijd met dezelfde moedige inzet.

Er zijn niet zelden bedenkingen te horen over de jongeren van de huidige gemeenschap van Tizi Ouzou. Een gemeenschap van jonge Witte Paters afkomstig uit verschillende landen, die hun krachten bundelen voor het blijven voortduren van het reeds ondernomen werk.

Wie zijn de Paters van Tizi Ouzou ? Hoe leven ze ? Waarmee worden hun dagen gevuld ? Het fundament van alles is ons gemeenschappelijk gebedsleven, met in het middenpunt de dagelijkse Misviering. Het parochiale leven neemt een groot deel in van onze activiteiten, waar meer en meer Algerijnse christenen en buitenlandse studenten ons vragen gevoed te worden in hun geestelijk leven, om hen te steunen op hun levensweg die zowel persoonlijk als gemeenschappelijk is in de schoot van een multiculturele parochie, die, in de loop van al haar vieringen, ziet hoe de Pinksterenervaringen beleefd worden.

Het aalmoezenierschap bij de studenten tekent het leven van de Paters van Tizi. Het volstaat er even rond te lopen om zich rekenschap te geven van het levendige gekrioel dat zin geeft aan ons dynamisme. Twee dimensies zijn te noteren in de inzet van het aalmoezenierschap: één pool voor de buitenlandse studenten die te Tizi wonen, die weten dat ze mogen rekenen op oudere broers om hun een steun te zijn in het dagelijkse leven; en de meest benemende pool is deze die ons diep openstelt voor ons Algerijnse levensmidden dankzij onze bibliotheek. Dit was reeds een project in de schoot van de communauteit van de Paters die in 1994 vermoord werden. Hun dood heeft geen eindpunt gesteld aan het project. Zij zijn als ’t ware de graankorrel geweest die in aarde is gevallen. Deze is ontkiemd, en heeft vruchten opgeleverd waarvan we met genoegen vandaag mogen genieten.

Onlangs, heeft een man me aangesproken over het feit dat de foto’s van de overleden Paters weggenomen werden uit de inkomsthal van het huis en hij zei me: “Het is spijtig dat ge die foto’s weggenomen hebt. Ze spraken ons zo sterk aan !” Ik heb hem geantwoord: “Ik nodig u uit om u samen met ons naar de toekomst te keren en samen verder te gaan. Zij hebben geleefd, die Paters ! Zij hebben hun leven gegeven, zij hebben van Kabylië gehouden, maar de tocht gaat verder.”

Sommigen zullen dit beschouwen als een gebrek aan eerbied voor onze oudere broers, anderen als een buiten beschouwing laten voor wat er tot dan toe gedaan werd. Dat is helemaal niet het geval. Al het werk dat we doen is de mensen ertoe te brengen een positieve blik te hebben, een blik die ook het goede ziet daar waar men is, een blik die het goede en het schone weet te waarderen die in onze omgeving beleefd wordt. Nostalgisch, dat zijn wij allemaal op bepaalde momenten van onze leven, maar het verleden mag de bovenhand niet krijgen.

De Witte Paters van Tizi Ouzou, dat is niet alleen maar verleden.

Als men naar de mensen luistert, als men de rijke documentatie raadpleegt die het werk is van onze voorgangers, als men de eerbied ziet die de mensen voor hen hebben, dan kunnen we daar alleen onze hoed voor afdoen. Sommigen worden haast “als idolen” beschouwd, terwijl anderen in de vergeethoek raken. Ze hebben niet dezelfde omvang gehad, ook wij hebben vandaag die omvang niet meer, noch dezelfde gaven, noch dezelfde mogelijkheden. En toch, hebben we ons allen ingezet als getuigen van de Kerk in een context waarin de gepassioneerde debatten rond de godsdienstige zaak nogal dikwijls naar boven komen, et waar het godsdienstig verschil niet de eenvoudigste zaak is om te beleven en op te vatten.  
[bleu marine]2014[/bleu marine]


De huidige ploeg van Witte Paters te Tizi Ouzou :
Van links naar rechts : Mariusz, Michael, Guy, Hendrik en René

De specificiteit van Tizi Ouzou doet zoveel inkt en speeksel vloeien ! Wat heeft men in de pers wel niet gelezen over de “bekeringsactiviteiten” van het christendom die er plaats vinden ? Verre van ons de gedachte van enig gebrek aan respect voor de religieuze verscheidenheid. De vraag die zich stelt en die de goede moet zijn is de volgende : wat doen met iemand die me vraagt hem over het christendom te spreken ? Moet ik hem aan de deur zetten in naam van een “hoogheilig respect” voor zijn identiteit ? Neen.

Wij zijn daar op de eerste plaats voor de interreligieuze dialoog. Maar opdat er een dialoog zou zijn, moeten er twee of meerdere zijden aanwezig zijn. Onze religieuze identiteit kan een handicap lijken onder sommige opzichten; maar ook een aanmoediging en waardevol volgens anderen. Daar kunnen we het verwijt merken van sommige van onze evangelische broeders die “bitter” zijn tegenover de “passiviteit” van de katholieken in Algerije.

De ontvankelijkheid is een belangrijk deel van ons dagelijks leven te Tizi Ouzou. Het over-en-weer heeft maar een einde als de avond valt. En het is op dat moment dat wij, dragers van het gewicht van de dag, elkaar terugvinden om tijd door te brengen met de uitwisseling, de discussies, de gesprekken en dat alles aan te bieden aan Hem die onze Gods is, onze inspiratiebron en onze steun.

Guy P. Sawadogo, WP
 

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 298 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License