Om ons in te wortelen in een volk

[vert]72ste omzendbrief Maghreb[/vert]

Als provinciaal heb ik, de laatste maanden, deelgenomen aan de vergaderingen van de hogere oversten die gehouden worden in Algerije (USMDA) en in Tunesië (COSMADT).
 Tijdens de eerste, toen er gesproken werd over de taalvorming van degenen die er voor ’t eerst aankwamen, heeft iemand uitgeroepen: “Laten we ophouden te discussiëren : de oplossing is bij de Witte Paters !”, dit wil zeggen, het is aan ons cursussen te organiseren.
 Tijdens de tweede, heeft Mgr Ilario ons op een poëtische gezegd: “Spiritueel getrouwd met Tunesië, hoe is het mogelijk dat we de taal van onze vrouw niet spreken ? Kan zo’n huwelijk ons koppel gelukkig maken ? En wat zal er met onze kinderen gebeuren ?”

Tussen de twee vergaderingen in, heb ik de rapporten gelezen, opgemaakt door onze vier stagiairs die vertrokken : het aanleren van de taal en de kennis van het land maken deel uit van de criteria om onze jongeren te evalueren… Maar dat is eveneens een criterium om de posten te beoordelen die zich engageren om stagiairs te ontvangen om hen te vormen “volgens het charisma van Lavigerie”.

Het kapittel vermeldt vier redenen waarom een Witte Pater een taal moet leren (inbegrepen, zo veronderstel ik, de officiële talen van de Sociëteit!) en zich moet inwortelen in een cultuur : [bleu] de liefde, het respect, de trouw en de wederzijdse verrijking [/bleu].

In het Arabisch, in het Berbers of in het Frans, voor ons, nieuwe uitdrukkingen ontdekken, onze woordenschat verrijken, de auteurs lezen die het patrimonium zijn van onze landen, de namen van de presidenten in het geheugen bewaren, en ook die van de dynastieën, van de helden, de volksliedjes neuriën of de naam van de wali (heilige) beschermer van de stad, de lokale pers lezen… zijn even zoveel manieren om onze roeping ernstig te nemen. En degenen die na ons komen helpen (stagiairs, jonge confraters of andere pastorale werkers) om te slagen in “hun huwelijk met de Maghreb”.

Dat is een ander aspect van onze Missie : gezonden worden ook naar de leden van onze kleine gemeenschappen die wij helpen (door cursussen van taal, van islamologie, sessies voor de jongeren, permanente vorming, ontdekking van het land, raadgevingen en begeleiding… of eenvoudig het voorbeeld van een geslaagde invoeging) om zich hier in te wortelen en gelukkig te zijn :[vert] Laten we ons charisma afstoffen ! Men heeft ons nodig !
[/vert]