missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Getuigenis

Es Salaam aleikum = De vrede zij met U

zondag 27 april 2014 door Jan Heuft

Tijdens een lange fietstocht, in mijn jongens jaren, bezocht ik Trier in Duitsland. Het viel mij op dat de mensen daar buitengewoon vriendelijk zijn. In plaats van me "goede morgen" of goede avond" toe te wensen, riepen zij mij, op een beleefde toon, toe: [bleu]‘Grüss God’[/bleu].

In de Arabische wereld is het de gewoonte bij spontane ontmoetingen elkaar de Arabische groet uit te spreken: "[bleu]Es Salaam aleikum[/bleu]" en het antwoord "[bleu]Aleikum Salaam[/bleu]" Het geen wil zeggen: "[bleu]Dat de vrede met U zal zijn[/bleu]" en "[bleu]Ja, en met U[/bleu]".

In onze christelijke liturgie wensen wij elkaar de vrede toe met de formule "[bleu]De Heer zij met U[/bleu]", en geven wij elkaar zelfs de hand al zeggende"[bleu]De vrede zij met U[/bleu]".

In een belangrijke passage in het Evangelie drukt Jezus ons op het hart, vlak voordat Hij ter hemel vaart: "[bleu]Ik laat U de vrede, ik geef U mijn vrede, ik geef hem U, niet zoals de wereld die geeft.[/bleu]" [mauve fonce]Joh. 14 – 27[/mauve fonce]. Je begrijpt deze zin beter als je hem in relatie brengt met wat we lezen in [mauve fonce]Joh. 13 – 34[/mauve fonce]: "[bleu]Ik geef U een nieuwe wet: Bemin de ander, zoals ik U heb bemind![/bleu]" Het zijn de basis wetten voor het opbouwen van een evenwichtige gemeenschap. Het zijn de grondvesten voor vrede en gerechtigheid. Ik zou zeggen nog belangrijker dan het afkondigen van "de rechten van de mens"

Vreemd genoeg komt mij dan in gedachten de slagzin van het internationale wereld forum dat om de twee jaar opnieuw wordt gehouden: "[bleu]Een andere wereld is mogelijk[/bleu]" en wij werken daar al tien jaar aan.

Je kunt het allemaal als een utopie beschouwen, maar toch zijn de woorden van Jezus indringend en de slagzin van het wereld forum ook.

Enkele dagen geleden stond ik aan de kust bij Monastir in Tunesie van waaruit ’s nachts "[bleu] waaghalzen [/bleu]" de zee proberen over te steken met kleine bootjes om een nieuw leven te beginnen aan de andere kant. Ik stond daar met een dertig tal huilende Tunesische moeders. Hun kinderen of mannen zijn verdronken, misschien ergens dood aangespoeld en anoniem begraven in Lampedusa. Wij hebben op de televisie kunnen zien hoe ze aan de andere kant aankomen "[bleu]afschuwelijk en afschrik wekkend[/bleu]".

Een week eerder stond ik aan een soort gelijke plaats aan de kust van Marokko bij de plaatjes Ceuta en Melila. Meters hoge hekken moeten voorkomen dat "[bleu] gelukzoekers [/bleu]" de Spaanse enclave intrekken om zich te ontrekken aan de armoede of gebrek aan democratie in hun landen van oorsprong. Ook hier is het een drama van iedere dag!

Toch gaat het fenomeen iedere dag op nieuw door. Jonge mensen zetten hun leven op het spel om een andere wereld op te bouwen elders.

In vele en lange gesprekken met deze "[bleu] idealisten [/bleu]" heb ik kunnen aanvoelen hoe groot de drang is naar een andere wereld, hoe groot het verdriet, het lijden, de opoffering en de moed van deze mensen is, om het ergens anders te gaan zoeken.

Het is niet gemakkelijk om over "[bleu] vrede [/bleu]" te spreken, om anderen te respecteren en te beminnen als je in een "[bleu] belabberde toestand leeft [/bleu]".

Tijdens ernstige onlusten in de berber streek van Algerije, die uitbraken nadat de politie "[bleu] per ongeluk [/bleu]" een jonge student had neer geschoten, gingen de mensen de straat op en riepen hard "[bleu]ouleche semah[/bleu]" het geen wil zeggen "[bleu]geen vergiffenis[/bleu]". Het heeft tot resultaat gehad dat de politie zich meer dan tien jaar uit de streek heeft moeten terugtrekken en dat de overheid zijn excuses heeft moeten aanbieden.

Iedere woensdag, sinds tien jaar, staat er een groep "[bleu] moedige moeders [/bleu]" voor het ministerie van binnenlandse zaken in Algiers, met borden en foto’s met de vraag "[bleu]Waar zijn onze kinderen, waar zijn onze echtgenotes, verdwenen in de laatste burger oorlog van de jaren 90. Geen pardon zonder onderzoek, rechtvaardigheid en genoeg doening[/bleu]" eisen zij terecht.

De beelden van Syrië en Oekraïne, die ons via internet of teevee de huiskamers binnen stromen, maken ons moedeloos of immuun tegen ieder medeleven. Hoe de woorden van het Evangelie serieus te nemen: "[bleu]Bemin elkaar[/bleu]", toch hoe diepvol klinken die andere woorden: "[bleu]Ik geef U de vrede niet zoals de wereld die geeft.[/bleu]" Ze vormen een uitdaging, net zo goed als de slagzin: "[bleu]Een andere wereld is mogelijk[/bleu]."

Als ik dan het leven van Nelson Mandela, de pas vermoordde Jezuïeten Pater Jan van der Lugt en heel dikwijls de inzet van de "[bleu] blauw helmen van VN [/bleu]", beschouw dan weet ik zeker dat die andere wereld mogelijk is en dat wij er ons allemaal voor moeten inzetten willen we geloofwaardige christen zijn en blijven!

  Algiers de 24ste april 2014

Broeder Jan Heuft, wp.


Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 1143 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License