missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Groen Blad - Juni 2014

zondag 1 juni 2014 door D.F. (Vertaling), G.Verbist, mafr.
[marron]Pelgrimstocht van Paus Franciscus in het Heilig Land[/marron]

[marron]24 - 26 Mei 2014[/marron]

[marron]Drie dagen, drie landen, drie godsdiensten[/marron]

[vert]Een pelgrimstocht met een oecumenisch en interreligieus karakter[/vert]

[bleu marine]De sterke momenten :[/bleu marine]

  • in Amman, de ontmoeting met Syrische vluchtelingen;
  • de Mis in Bethlehem;
  • de oecumenische ontmoeting met de patriarch Bartholomeios in de basiliek van het Heilig Graf in Jeruzalem.

De teksten die volgen spreken ons alleen van de oecumenische en interreligieuze ontmoetingen.

[vert]Met de koning van Jordanië[/vert]

Voor de koning bestaat er een “gemeenschappelijk terrein” gemaakt door “respect”, de wil van “vrede” en de aanbidding van God.

Daar hij een nieuwe etappe wil van de dialoog tussen moslims en christenen, heeft hij een derde ontmoeting aangekondigd die plaats zal vinden in Rome in de volgende maand november.

Hij heeft eraan herinnerd dat hijzelf een afstammeling is van de profeet Mohammed, om te bevestigen dat de “ware geest van de islam” een “islam van vrede” is.

(Zénith 24.05.14)
 

[vert]In Bethlehem[/vert]

De paus heeft een lunch genomen samen met christelijke families van de Gaza strook, van het Palestijnse territorium en van de streek van Galilea.

[vert]In Jeruzalem[/vert]

[vert] De barmhartigheid, de verrijzenis en de eenheid van de christenen [/vert]

Bij de apostolische Delegatie heeft de ontmoeting plaats gevonden tussen de paus en de patriarch Bartholomaios I. Zij hebben een gezamenlijke Verklaring ondertekend. In hetzelfde salon heeft de ontmoeting plaats gevonden van Paulus VI en Athenagoras, 50 jaar geleden.

De paus is daarna naar het Heilig Graf gegaan waar hij het woord heeft genomen. “Wij zijn mannen en vrouwen van verrijzenis, niet van dood.”
Laten we, van deze plaats, leren ons leven te beleven, het lijden en de smart van onze Kerken en van de hele wereld [bleu] in het licht van de ochtend van Pasen [/bleu]”.

[bleu marine]De wonden van Christus en de barmhartigheid.[/bleu marine]

Onderaan de Golgotha heeft de paus uitgenodigd de barmhartigheid te beschouwen geopenbaard door het Lijden van Christus : “Elke kwetsuur, elk lijden, elke pijn, werd op zijn eigen schouders gelegd door de Goede Herder, die zichzelf opgeofferd heeft en die door zijn opoffering, ons de doorgang naar het eeuwig leven heeft geopend. Zijn open wonden zijn de weg langs de welke de stroom van zijn barmhartigheid wordt uitgegoten.”

“Laten we ons het fundament van onze hoop niet ontnemen ! Laten we de wereld niet ontdoen van de blijde boodschap van de Verrijzenis !”.
Daarna heeft hij deze [bleu] oproep voor de eenheid [/bleu] gedaan : “Laten we niet doof zijn voor de sterke oproep voor de eenheid die precies op deze plaats weerklinkt, doorheen de woorden van Degene die, als Verrezene, ons allen ‘mijn broeders’ noemt”.

“Wij moeten geloven dat, zoals de grafsteen werd weggerold, zo ook, kunnen alle hindernissen weggenomen worden die nog de “communio’ (de levende verbondenheid) tussen ons verhinderen. Dat zal een genade van de Verrijzenis zijn, die we vanaf vandaag op voorhand kunnen smaken.” En hij heeft voorbeelden gegeven van die verrijzenisweg zoals [bleu] de vergiffenis, de broederlijke liefde, de hoop op een verenigde toekomst. [/bleu]

[bleu marine]Het charisma van Petrus.[/bleu marine]

Samen nadenken om “een vorm van uitoefening van het ministerie eigen aan de Bisschop van Rome te vinden die, in overeenstemming met zijn zending, zich zou openen voor een nieuwe situatie en, in de huidige context, [bleu] een liefdesdienst zou kunnen zijn en van communio (levende verbondenheid) erkend door allen [/bleu]”. Hij heeft herinnerd aan de kracht van het “[bleu] oecumenisme van de naastenliefde [/bleu]”, en zei : “Wanneer christenen van verschillende belijdenissen zich in een situatie bevinden waarin ze samen lijden, de enen aan de zijde van de anderen, en elkaar helpen met een broederlijke naastenliefde, dan realiseert zich [bleu] een oecumenisme van het lijden [/bleu], dan realiseert zich het oecumenisme van het bloed, dat een bijzondere doeltreffendheid heeft niet alleen voor de contexten waarin deze plaats vindt, maar ook, krachtens [bleu] de communio van de heiligen [/bleu], voor heel de Kerk.” Hij heeft deze weg toevertrouwd aan de Maagd Maria.

[bleu marine]Stap na stap samen.[/bleu marine]

De dienst van het Woord heeft twee evangelies van de verrijzenis voorgesteld : de ontmoeting met Maria-Magdalena en de aankondiging van de engel aan de heilige vrouwen en daarna de komst van Petrus en van Johannes bij het graf. Na hun homilieën, hebben de paus en de patriarch elkaar omhelsd vooraleer zich in stilte te gaan bezinnen dicht bij het graf van Christus… Samen met de vergadering, hebben zij daarna het Onze Vader gebeden, elk in zijn taal. Zij hebben samen de zegen gegeven.

(Zénith 25.05.14)
 
[vert] Bezoek aan de groot mufti van Jeruzalem [/vert]

Die morgen van 26 mei, heeft de paus een bezoek gebracht aan de groot mufti van Jeruzalem, op de esplanade van de moskeeën, gekend voor haar twee moskeeën : al Aksa, met haar zwarte koepel en de ‘Dom van de rots’, met haar gulden koepel met buitengewone blauwe versieringen, aangebracht door christelijke Syrische kunstenaars. De prins Ghazi van Jordanië, bewerker van de interreligieuze dialoog, heeft deelgenomen aan de ontmoeting met de groot mufti en met de president van de hoogste Moslimraad.

“Op dit ogenblik, gaat mijn gedachte naar de figuur van Abraham, die als pelgrim op deze Gronden leefde. Moslims, Christenen en Joden erkennen in Abraham een vader in het geloof en een groot na te volgen voorbeeld. Hij werd pelgrim, verliet hierbij zijn eigen volk, zijn eigen huis, om dit spiritueel avontuur aan te vatten waartoe God hem riep… De pelgrimstocht van Abraham is ook een oproep voor de rechtvaardigheid geweest : God heeft hem getuige gewild van zijn handelen en zijn navolger. Ook wij zouden getuigen willen zijn van het handelen van God in de wereld en daarvoor horen we diep de oproep weerklinken om[bleu] bewerkers van vrede en van rechtvaardigheid te zijn [/bleu], deze gaven te vragen in het gebed en van boven [bleu] de barmhartigheid, de grootheid van ziel, het medelijden [/bleu] te vragen…”

“Vanuit deze heilige plaats doe ik een dringende oproep aan al de personen en aan de gemeenschappen die zich in Abraham herkennen : Laat ons elkaar respecteren en elkaar beminnen als broeders en zusters ! Laten we het leed van de andere begrijpen ! Dat niemand het geweld misbruikt in Naam van God ! Laten we samen werken voor de rechtvaardigheid en voor de vrede ! Salam !

[vert] Aan de Klaagmuur [/vert]

“Ik kom hier bidden en ik heb aan de Heer de genade en de vrede gevraagd” heeft paus
Franciscus geschreven in de gulden boek van de Klaagmuur. Hij is tot bezinning gekomen bij
de Muur, en heeft het traditioneel gebaar gemaakt door een gebed geschreven op een blad
in te schuiven tussen de voegen van de stenen van de muur.

De paus is ontvangen geworden bij de zetel van het Grote rabbinaat van Jeruzalem door de twee grote rabbijnen. In zijn toespraak heeft hij drie denk- en actiepistes aangewezen : “Samen zullen we een grote bijdrage kunnen leveren aan de zaak van de vrede ; Samen zullen we kunnen getuigen, in een wereld in snelle verandering, van de eeuwige Betekenis van [bleu] het goddelijk plan van de schepping [/bleu] ; samen zullen we ons vastberaden kunnen verweren tegen elke vorm van antisemitisme en de verschillende andere vormen van discriminatie.”

“De wederzijdse kennis van ons spiritueel patrimonium, de waardering voor alles wat we gemeenschappelijk hebben en het respect voor datgene wat ons verdeelt, zullen als gids kunnen dienen in de toekomstige ontwikkeling van onze betrekkingen, die we toevertrouwen in de handen van God… Moge de Heer ons helpen om met vertrouwen en geesteskracht stappen te zetten op zijn wegen. Shalom !”

(Zénith.26.05.14.)
 

__ornement.png__

[marron]Paus Franciscus in het spoor van Paulus VI[/marron]

[bleu marine]In het hart van het Tweede Vaticaans concilie,[/bleu marine]

blijft die befaamde ontmoeting van 1964 tussen de Paus en de patriarch Athenagoras een cruciale inzet voor het actuele christendom. In die tijd, was het de eerste keer sinds 525 jaar dat de twee meest verheven verantwoordelijken van de Oosterse en de Westerse Kerken samen spraken en baden. Dat werd gevolgd door het wederzijds ophalen van de excommunicatie uitspraken die dateren van het schisma van 1054.

Deze reis van Paulus VI werd gedaan in het hart van het Tweede Vaticaans concilie, waar de katholieke Kerk de andere christelijke Kerken weer ontdekte. De katholieke theologen van Vaticaan II waren beginnen hopen op de snelle verwezenlijking van de eenheid tussen de christelijke Kerken, wat inhield dat de hypercentralisatie van de Romeinse Kerk weer in vraag zou worden gesteld, evenals haar sterke hiërarchisering, om zo een grotere
collegialiteit tussen de bisschoppen te bevorderen, en een betere verdeling van de macht, in een “Kerk communio”.

[bleu marine]De katholieke Kerk is gecentraliseerd gebleven. [/bleu marine]

De katholieke Kerk is Romeins, gecentraliseerd, gehiërarchiseerd gebleven. De dialoog met de andere Kerken patineert. De grote encycliek van Johannes-Paulus II die voorstelde de macht van de paus in vraag te stellen om het oecumenisme te bevorderen, heeft geen praktische weerslag gekend.

Door zich in het spoor van Paulus VI te zetten, onderstreept paus Franciscus de noodzaak dit werk te hernemen. Hij drukt zijn wens uit voor een grotere synodaliteit van het Latijns katholicisme. Vanaf zijn verkiezing heeft hij de nadruk gelegd op zijn titel van bisschop van Rome en niet van paus. Voor de inwijding van zijn pontificaat, heeft hij eraan gehouden vergezeld te zijn door de patriarchen van de oosterse katholieke Kerken.

[bleu marine]Oecumenische urgentie.[/bleu marine]

De situatie van de christenen in het Heilig Land is vandaag dramatischer dan in 1964. In dit Nabije Oosten, betalen de christenen een hoge prijs voor hun verdeeldheden… Wat zeer goed aangetoond is geweest door de synode voor de bisschoppen van het Midden-Oosten van 2010. Dat is het ook wat paus Franciscus hen wil aanwijzen door deze pelgrimstocht.

(Isabelle de Gaulmyn, la Croix 21.05.14.)
 

Reactie van Dominique Bargiarelli op dit artikel – Vraag van een journalist aan Mother Theresa van Calcutta : “Wat zou men, volgens u, moeten veranderen in de Kerk ?” Antwoord van Mother Theresa : “Gij en ik”.

Christenen in Israël : 2,1 % (130.000) ; In de Palestijnse Gebieden : 1,37 %. Ze zijn het meest talrijk in Bethlehem.

[violet]G.Verbist, mafr.[/violet]
van de GROEP RENCONTRE
 

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 294 / 1154465

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Dialoog   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License