missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Kabylië

Brief aan de "veteranen" van de regio van de Witte Paters van Noord Afrika

zaterdag 26 juli 2014 door D.F. (Vertaling), Jan Heuft

Deze zaterdag 19 juli 2014 en 20ste dag van de ramadan, is de hitte verstikkend en bereikt meer dan 36° Celsius. Vroeg in de morgen nodigt onze vriend mecanicien, Achour genaamd, me uit om naar het strand te gaan, maar, gezien de hoge warmte en de hevige zonnestralen, verkies ik thuis te blijven. Daar dat ik al wat ouder word, lijkt het me voorzichtiger een rondje te maken naar de zwemdok in de namiddag.

Zo kom ik rond de middag bij het mooie Sofitel hotel van Algiers, dat me, sinds de jaren van het terrorisme, gratis een veilige zwemplaats biedt. Van bij mijn aankomst, groeten mijn kameraden me joviaal, zonder zich te bekommeren om de voorschriften van een fundamentalistische islam: “Dag Pater Jan ! Tak tsoum (ben je aan ’t vasten) ?” Ik antwoord op dezelfde toon: “Natuurlijk, de keukenvrouw heeft me laten vallen !

Een beetje verder in de kleine zwemdok, is er Toufik die me eveneens groet: “Wel, pater, het is al een tijdje geleden sinds we u hier nog zagen !” Ik antwoord: “Wat wil je, geen tijd. Werk en nog eens werk!...” Toufik denkt even na en bekijkt me met een spottende glimlach: “Het werk pater dat is gezond, maar niets doen kan hem niet schaden !” Als ik in het water spring antwoord ik hem toch: “Toufik ga nooit op retraite, want op dat moment zal je meer werk hebben dan nu !

Plots merk ik Rachid op, de banketbakker van de hoek en zijn vrouw. Ondanks zijn lichamelijke inspanningen door te zwemmen, blijft hij altijd even dik en komt hij er niet toe wat gewicht te verliezen, al was het maar één kilo ! Hij, en zijn vrouw, zwemmen met gesloten mond, want in de loop van de ramadan maand moet men vermijden, al was het maar één druppel water in te nemen (zelfs als het gezuiverd is van chloor). Ondanks dat alles, groeten we elkaar in volle water en geven we de hand aan de man en de vrouw. Van die kant is er geen religieus probleem voor het ogenblik. Zij vragen me : “Kom je vanavond de ‘ftour’ [1] bij ons nemen ?” – “Met plezier !” antwoordde ik.

Na drie uren beslis ik af te dalen van de 3de verdieping van het hotel om mijn wagen te nemen en terug naar huis te rijden. En zie, vóór de restaurant met de mooie naam “El Diva” op de 1ste verdieping, kan ik niet nalaten de menukaart te lezen die goed zichtbaar voor de voorbijgangers werd uitgehangen “als een bekoring van de duivel”. Deze plaats is speciaal open voor degenen die niet vasten en de buitenlanders. De hotelmeester komt naar me toe en roept luid: “Wel, Pater Jan, rak tsoum (vast je) ?” Ik antwoord hem niet, maar ik lees rustig de prijzen van de verschillende schotels die, volgens de standing van het hotel, tamelijk hoog oplopen en het budget van een eenvoudige witte broeder ver overstijgen !

De hotelmeester dringt toch aan: “Maar herkent u me niet Pater Jan ? Mijn papa was de vriend van Pater Louis Garnier (God hebbe zijn ziel) ! Mijn naam is Salim Nazef !” Als ik die naam hoor, herinner ik me goed die familie van juweliers van de dorpen Tassaf en Beni-Yenni in Kabylië. “Natuurlijk herinner ik me goed uw familie en uw dorp !” antwoord ik hem. Salim op zijn beurt: “Kom dan hier eten! U betaalt de hoofdschotel en ik de rest”. Wat zou ik anders doen ? Dan werd het een lange maaltijd van twee uren met lange verhalen ter herinnering aan de geëerde vroegere paters: Doublet, Etienne, Genevois, Veilleton, Gayet, Herni en Nicole, met hun volmaaktheden en onvolmaaktheden, en dat zorgde voor momenten van lachen en van geluk.

Tamelijk dikwijls kwamen we terug op de kwaliteit van hun onderwijs, op de moraallessen, maar vooral op het respect van de religieuze overtuigingen van elkaar, waaronder het aanleren van de Arabische taal en het beleven van de ramadan maand. Het mooiste moment van het gesprek was toen Salim me spontaan gezegd heeft: “ Gij hebt van ons echt vrije mensen gemaakt, die in staat zijn hun levenslot in handen te nemen ”. Met zo’n eerbetoon aan onze voorvaderen kon ik allen maar stil tot mezelf zeggen: Wat een uitdaging voor de actuele generatie ! We hebben het gedaan met de beperkte middelen van die tijd terwijl ons vertrouwen stelden in de Heer.

Ik ben ervan overtuigd dat degenen die ons opvolgen het even goed zullen doen met de hulpmiddelen van hun tijd en met datzelfde vertrouwen in dezelfde Heer.

  Broeder Jan Heuft, w.p.
Vroegere en laatste directeur van de School van de Witte Paters te Beni-Yenni (Kabylië)

Algiers, 21 juli 2014

[1De maaltijd die gedurende de vastenmaand ramadan door moslims genuttigd wordt direct na zonsondergang.


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 226 / 1154789

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License