missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Groen Blad - Januari 2015

maandag 5 januari 2015 door D.F. (Vertaling), G.Verbist, mafr.
Voor een dieper oecumenisme


[marron]Tijdens zijn reis naar Turkije (28-29-30 november) heeft paus Franciscus onder meer zijn inzet hernieuwd voor het oecumenisme, d.w.z. voor de toenadering tussen christenen.[/marron]

Op 30 november, het feest van de heilige Andreas, heeft de paus deelgenomen aan de Goddelijke Liturgie van Sint Andreas.

[bleu]“Wij kunnen ons de luxe niet veroorloven gescheiden te handelen”[/bleu], heeft de patriarch Bartholomaios I verklaard.

  “De problemen die de historische conjunctuur vandaag opricht voor de Kerken schrijven ons voor de introversie te overstijgen, en er het hoofd aan te bieden door zo nauw mogelijk samen te werken. De hedendaagse vervolgingen van de christenen stellen zich niet de vraag tot welke Kerk hun slachtoffers behoren. De eenheid die onze overwegingen zo sterk bezighoudt is zich in sommige gebieden aan ’t realiseren, spijtig genoeg, door het martelaarschap. Laten we samen de hand reiken aan de mensen van onze tijd, de hand van Degene die alleen kan redden door Zijn Kruis en Zijn Verrijzenis.”

Op het einde van de viering, heeft de paus een rede uitgesproken en heeft hij daarin[bleu] het belang van de ontmoeting onderstreept op de weg van de eenheid van de Kerken[/bleu].

  “Een authentieke dialoog is altijd een ontmoeting tussen personen met een naam, een gezicht, een geschiedenis; en niet alleen maar een confrontatie van gedachten.”

“In de wereld van vandaag gaan met kracht stemmen op die wij niet kunnen nalaten te horen…” en de paus noemt deze stemmen op .

  • De eerste is “die van de armen… ondervoeding, van de groeiende werkeloosheid, van de sociale uitsluiting…”
  • “Een tweede stem die hard roept is die van de slachtoffers van conflicten in zoveel delen van de wereld.”
  • De derde stem die roept is “die van de jongeren”, waarvan velen “zonder hoop leven”. Bij het oproepen van het voorbeeld van de gemeenschap van Taizé, heeft de paus onderstreept : “Het zijn precies de jongeren die ons vandaag vragen stappen vooruit te zetten naar de volle levende verbondenheid… zij weten verder te kijken, zij zijn in staat het essentiële te waarderen dat ons reeds verenigt.”

[bleu]De paus en de patriarch hebben daarna een gemeenschappelijke verklaring ondertekend.[/bleu]

  “De verschrikkelijke toestand van de christenen en van al degenen die lijden in het Midden-Oosten vraagt niet enkel om een constant gebed, maar ook om een aangepast antwoord vanwege de internationale gemeenschap” zo verklaren zij.

Zij bevestigen eveneens de belangrijkheid van [bleu marine]de dialoog met de islam.[/bleu marine] “Wij erkennen de belangrijkheid van de bevordering van een constructieve dialoog met de Islam, gebaseerd op het wederzijds respect en op de vriendschap.”
“Geïnspireerd door de gemeenschappelijke waarden en verstevigd door een authentiek broederlijk gevoelen, worden moslims en christenen geroepen om samen te werken vanuit liefde voor de rechtvaardigheid, de vrede en het respect voor de waardigheid en de rechten van elke persoon…”
(Zenit 30.11.14)
 

[vert]Eenheid en verscheidenheid.[/vert]

Eén van de meest belangrijke inzetten van de verzoening tussen katholieken en orthodoxen is de kwestie van de verhouding tussen eenheid en verscheidenheid.

Op historisch en theologisch vlak, heeft de katholieke Kerk vooral de nadruk gelegd op de eenheid van de Kerk rond de opvolger van Petrus met, bijgevolg, een zekere uniformiteit, samen met de tendens de wetmatige verscheidenheid weg te vagen in de conceptuele of liturgische uitdrukking van het geloof.

Van hun kant, hebben de orthodoxe Kerken, van Rome gescheiden sinds 1054, dikwijls hun autonomie bevoorrecht, en dit tot het opofferen van de eenheid tussen de Kerken, ten bate van een zekere spirituele en politieke uitdrukking van het geloof.

[bleu]Sinds Vaticaan II zijn er vooruitgangen in de bevordering van de eenheid in de verscheidenheid.[/bleu]

Het komt erop aan de eenheid in het geloof te zoeken van alle christenen. Het ene geloof waarvan de onuitputtelijke inhoud nochtans kan verbogen worden onder verschillende theologische en liturgische vormen, waarin elk ervan een onvervangbaar aspect van het dogma onthult, ten gunste van de ganse Kerk.

(Christophe HERINCKX, Sint-Paulus stichting)
 

[bleu marine]“De Heilige Geest is de ziel van de Kerk” [/bleu marine] zo onderstreepte paus Franciscus, tijdens de Mis gevierd op de Nuntiatuur van Istanboel.

[bleu marine]“De katholieken en de orthodoxen zijn broeders in de hoop”[/bleu marine] zo verklaarde paus Franciscus aan de oecumenische patriarch Bartholomaios I in Istanboel.


Gebedsweek voor de christelijke eenheid
van 18 tot 25 januari


Jezus zei haar : “Geef mij te drinken” [mauve fonce](Jo 4,1-42)[/mauve fonce]


 

De boekjes met de commentaren en gebeden voor deze week zijn te koop in de Diocesane Centra.

Gelukkig Jaar 2015
[violet]G.Verbist, mafr.[/violet]
van de GROEP RENCONTRE
 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 285 / 1154465

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Dialoog   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License