missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
DIOCEES LAGHOUAT – GHARDAIA

MAANDBLAD – Januari 2015

Mgr Claude Rault
zaterdag 17 januari 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster

Beste vrienden,

Samen met enkele leden van het Diocees hebben we in Tizi Ouzou de 20ste verjaardag gevierd van [bleu] de tragische dood van de vier Witte Paters die vermoord werden op 27 december 1994 [/bleu] : de Paters Alain Dieulangard, Jean Chevillard, Charles Deckers en Christian Chessel. Ik heb geluk gehad hen te kennen en nauw samen te werken met de één of de andere. Ik werd diep geraakt de inzet te zien van hun vrienden van Tizi, in nauwe samenwerking met de gemeenschap van de Witte Paters. De lokale overheden hebben eraan gehouden bij ons te zijn bij deze gelegenheid, en hun aanwezigheid is een eerbetoon en een aanmoediging geweest om stappen vooruit te zetten.

[bleu] De onnoembare misdaad gepleegd op de persoon van de journalisten van het Franse weekblad “Charlie Hebdo” [/bleu] brengt ons de tragische gebeurtenissen weer voor de geest die we toen beleefd hebben. Het is dezelfde menselijke dwaasheid, dezelfde barbaarsheid die de medewerkers van dit tijdschrift aan hun families ontnomen hebben, ook al zijn de redenen en de omstandigheden anders geweest. [bleu] Niets kan deze hatelijke daad rechtvaardigen die bovendien het risico inhoudt de Islam en een groot aantal moslimgelovigen te discrediteren [/bleu], die zelf ook geraakt worden in hun diepe overtuigingen. Velen hebben hun afkeur getoond, en zelfs hun woede, aan de zijde van de burgers die eraan gehouden hebben het te doen in Frankrijk en in andere landen.

Terugkomend op de gedachtenis aan onze vier confraters Witte Paters, interpelleren deze figuren ons als geëngageerde christenen aan de zijde van de moslimbevolking van dit land. [bleu] Een gedachtenis vieren, dat is een verantwoordelijkheid [/bleu]. Dikwijls roepen vrienden de herinnering op en het diepe spoor dat onze ouderen nagelaten hebben door hun leven en hun menselijke, religieuze, professionele en sociale inzet.

Hoeveel verwijzingen naar de waarden die zij ingeprent hebben in degenen die hen omringden, meer bepaald op het gebied van de opvoeding ! Zij zijn zeker niet de enigen geweest die deze waarden van menselijkheid en burgerschap naar voor hebben geschoven : respect voor de andere in zijn culturele, etnische en religieuze identiteit, in zijn goederen, maar ook zin van de waarde van het werk, van de eerlijkheid, van de punctualiteit en van de oprechtheid van geweten in de professionele en sociale engagementen. Wij vinden allen onszelf terug in deze respectievelijke menselijke overtuigingen !

Ook al blijven onze middelen bescheiden in onze verschillende engagementen, wij, priesters, zusters religieuzen, leken, voelen het gewicht aan van onze verantwoordelijkheid om in deze richting verder te gaan. Ik ben gelukkig te zien dat onze nieuwe generatie altijd verder vooruit gaat. De ent van de oude olijfboom heeft zich geladen met al deze waarden die helpen om onze gemeenschappelijke menselijkheid op te bouwen. Bedankt aan onze Algerijnse partners om ons te helpen verder te gaan in deze beweging.

Onze Kerk, ook zij, heeft als doel samen te werken om deze mensheid op te bouwen opdat zij meer naar het beeld zou zijn dat God wil zien op onze aarde. [bleu] De boodschap en het werk van Jezus die ons inspireren steunen op deze diepe waarden die de mens en de menselijke relaties opbouwen [/bleu]. We hebben de pretentie niet de enigen te zijn om deze te bevorderen. Ik blijf ervan overtuigd dat ook de Islam drager is van deze edele deugden die de mens en de samenleving structureren, en men moet deze niet herleiden, zoals sommigen het doen, tot de moordende afwijkingen waarvan we de getuigen zijn.

[bleu] Aan ons christenen en moslims, mannen en vrouwen van goede wil, een prioriteit te geven aan wat de persoon en de samenlevingen opbouwt [/bleu], zonder bijbedoeling van recuperatie. Wij zijn bewust van het gewicht van de verantwoordelijkheid die op onze schouders weegt : deze van de getrouwheid aan wat onze voorgangers altijd hebben aangeprezen in het respect van de gewetens : de andere groter maken, samenwerken aan zijn promotie, [bleu] ons wederzijds verrijken door elkaar tot het goede te stimuleren [/bleu]. Kardinaal Lavigerie, stichter van de Witte Paters en van de Witte Zusters, schreef : [vert]“Ik ben mens en niets van wat menselijk is is me vreemd”[/vert] [1]. Het is naar deze gemeenschappelijke menselijkheid dat we verwijzen, terwijl we steunen op de geestelijke waarden die in ons wonen.

Onze paus Franciscus zegt het dikwijls dat [vert]“wij bruggen moeten bouwen en geen muren”[/vert]. Wij hebben er nood aan onze krachten te bundelen om dit werk verder te zetten. Wij doen dat in naam van onze gemeenschappelijke menselijkheid, in naam van onze diepste overtuigingen, of deze geput worden in ons Geloof of in de betekenis die wij in ons dragen van een broederlijkheid die elke grens overschrijdt.

Dat is het wat onze tragisch verdwenen broeders hebben beleefd. Dat is de mooie erfenis die zij ons nalaten. Mogen wij daaraan sterk gehecht zijn. Dat is de beste manier om hun gedachtenis te vieren en er trouw aan te zijn.

+ Claude, uw broeder bisschop.

[1Citaat van Terence (Publius Terentius Afer), Latijnse dichter van Berberse afkomst. (Carthago ca. 195/190 v.Chr. – 159 v.Chr.)


Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 397 / 1154600

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License