Wanneer komt het einde van de tunnel in zicht?

In november 2011 vonden de parlements- en presidentiële verkiezingen plaats. Terwijl in 2006 de bevolking de hoop had dat de democratie van het land zou herboren worden, is deze hoop verdwenen na de laatste verkiezingen, die getekend werden door onregelmatigheden op grote schaal. De bevolking is ervan overtuigd dat de resultaten niet haar wil weerspiegelen. Vandaag is de bevolking van mening dat zij de ingestelde macht moet ondergaan.
Dit gevoel blijft sterk aanwezig terwijl de presidentiële meerderheid debatten lanceert over het herzien van de grondwet. In Zuid Kivu domineert dit onderwerp de politieke discussies in de salons. Maar die debatten blijven zonder uitkomst omdat de betrokken persoon bij deze herziening van de grondwet zich nog niet heeft uitgesproken.

Van de velden naar de mijnen

Terwijl Zuid Kivu gekend is als de graanschuur van het Oosten van Congo is het vandaag een mijnenveld geworden in de twee betekenissen van het woord. De bevolking heeft haar landbouwgronden moeten verlaten omwille van de aanwezigheid van gewapende groepen. Anderzijds hebben mijnondernemingen er zich gevestigd en bezetten gravers het terrein. Deze mijnbouw wordt de sleutelactiviteit ter plaatse en vormt vandaag de economische basis voor de lokale gemeenschappen. Deze laatsten zijn slachtoffer van de vele schendingen van hun rechten. Enerzijds worden hun gronden onteigend ten voordele van de multinationals, en anderzijds krijgen zij geen enkele schadeloosstelling. Dit is te wijten aan de zwakheid van de juridische teksten, die het mijnbouwrecht bevoordeligt ten aanzien van het grondrecht.

De kleinen worden in de steek gelaten. De groten beschermd

De multinationals eerbiedigen niet al hun contractuele verplichtingen, vooral niet wat sociale en milieukwesties betreft. De staat beschermt de lokale gemeenschappen niet op een krachtdadige wijze, integendeel, zij buit de bevolking uit met talrijke en onwettige taksen.

De multinationals bezetten ook meer en meer ruimte. Steeds ontnemen zij de lokale gemeenschappen hun recht om de mineralen op een ambachtelijke wijze te exploiteren.

Volgens de grondwet van de D.R.Congo hebben deze lokale gemeenschappen nochtans het recht om te beschikken over de natuurlijke grondstoffen. Ook de internationale juridische instrumenten, die door de D.R.C. goedgekeurd werden, geven hun dit recht. Voorbeelden van dergelijke instrumenten zijn het internationaal verdrag inzake burgerlijke en politieke rechten, het verdrag betreffende economische, sociale en culturele rechten en het Afrikaans handvest van de rechten van de mens en van de volken.

Zakken met ertsen vervangen nu de zakken met landbouwprodukten

De bevolking weet niet meer waar ze terecht kan.

Vandaag zien we een flagrante onveiligheid in de steden. Elke dag worden mensen ontvoerd en de kidnappers eisen dan losgeld. ’s Nachts worden in verschillende wijken mensen vermoord. De oorzaak van deze onveiligheid is te wijten aan de voortdurende afbraak van de socio-economische structuur. En nochtans dankzij de herstelwerken van het stedelijk wegennetwerk door de provinciale regering, die de naam “CHUBAKA” t.t.z. opbouwer hebben opgeleverd aan de gouverneur van de provincie, was het vertrouwen van de bevolking in de provinciale regering gestegen.

Het maatschappelijk middenveld probeert ondertussen via dialoog de openbare gezagsdragers er toe te brengen maatregelen te treffen, die niet alleen de veiligheid van de bevolking verzekeren, maar ook haar socio-economische ontwikkeling, maar dit is een strijd van lange adem. Het einde van de tunnel is nog lang niet in zicht.

Is een christelijk geïnspireerde en apolitieke VZW. Ze is actief op vlak van justitie en mensenrechten en zet zich in voor alle achtergestelde personen zonder onderscheid te maken in ras, geslacht, etnische afkomst of religieuze overtuiging.