missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
DIOCEES LAGHOUAT – GHARDAIA

MAANDBLAD – Oktober 2015

Mgr Claude Rault
maandag 5 oktober 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster

Beste vrienden,

Juist vóór de ingangsdeur van het bisschopshuis, aan de overkant van de straat, is het al de woestijn ! Als ge op de “kef” (heuvel van rotsen) klimt en ge recht vooruit gaat, dan zult ge noch een huis noch een dorp tegenkomen honderden kilometers ver ! Maar, aan de rand van het huis, op enkele meters, [bleu] is er hardnekkig een soort groene doornachtige plant aan het groeien [/bleu], die ik zelfs heb zien bloeien in volle maand augustus : mooie, witte bloemen die lijken de spotten met die steenachtige omgeving en dit bij een temperatuur, die in dit seizoen dikwijls de 40° in de schaduw overtreft ! Ik heb me altijd afgevraagd [bleu] waarom die groenende struik ervoor gekozen had te komen groeien in die rotsspleet [/bleu], er zijn wortels in te steken tot verschillende meters diep om er een beetje vocht te vinden. Die plant is en lijkt er gelukkig te zijn vermits zij bloeit, vastgeklampt aan haar rots, de kop in de zon en gevoed door een onzichtbare grond !

[bleu] Jezus hield van de parabels [/bleu] en gelijkenissen en dankzij deze liet hij zich verstaan. [bleu] En als deze struik er één was ? [/bleu] Wij zijn hier, kleine christelijke gemeenschappen, geplant in volle woestijn, zoals deze struik op de kef. Ik vraag me soms af – en ik ben niet de enige – waarom wij, christenen, zo hardnekkig zijn om te leven en de bloeien midden die uitgestrekte Sahara ? Wat is het dan dat ons hier houdt ? [bleu] Wat motiveert ons in deze hardnekkigheid ons te bevinden waar we het leven en het geluk vinden hier te zijn ? [/bleu]

Ik beweer niet een antwoord te geven voor allen, want elke man of vrouw onder ons vindt wel zijn of haar eigen antwoord, maar rekening houdend met wat ik kan vatten van deze kleine “gemeenschap-struik” die zelfs in de zomer bloeit, laat me toe te zeggen dat ik het ook voel op de topjes van de lippen van velen onder ons.

In het Document “Dienaars van de Hoop” schrijven wij, bisschoppen van de Maghreb : “In het licht van de Schrift, in het uitwisselen en de overweging, [bleu] worden wij geroepen zin te geven aan wat we beleven [/bleu]. Wij scheppen de geschiedenis niet, maar we kunnen er wel een betekenis aan geven. [bleu] Elke geschiedenis is heilig, en dat geldt ook voor de onze [/bleu]”. [mauve fonce](p. 16). [/mauve fonce] Welke betekenis geven aan deze geschiedenis ?

Deze struik die hardnekkig bloeit vóór de ingangsdeur van het bisschopshuis heeft diepe wortels die haar de grond doen zoeken om te groeien. [bleu] Wat ons vasthoudt en ons doet leven, is op de eerste plaats die menselijke grond [/bleu] waarin we onze wortels drukken. Zonder die Algerijnse mannen en vrouwen die ons ontvangen, zouden we niet kunnen leven en zouden we vlug versmacht zijn in onze luchtbel. Die grondlaag van relaties is van levensbelang voor ons. En als we er gelukkig zijn, dan is het wel degelijk omdat het geluk bestaat in deze gedeelde relatie. En ik ga verder met dit citaat van onze Paus Franciscus, terug te vinden op dezelfde bladzijde van het document van de bisschoppen : “Het is noodzakelijk te helpen erkennen dat de enige weg bestaat in het feit te leren de anderen te erkennen door een juist gedrag aan te nemen, door hen te waarderen en door hen te aanvaarden als reisgezellen, zonder innerlijke weerstanden. Beter nog, het komt erop aan Jezus te ontdekken in het gelaat van de anderen, in hun stemmen, in hun vragen.”

Maar om groen te worden en te bloeien, [bleu] heeft onze struik ook nood aan de zon [/bleu]. Het is waar dat deze hard straalt in volle zomer, we hebben het dit jaar nogmaals ondervonden. Maar zonder de zon geen bladeren, geen bloemen, geen leven ![bleu] Die soms zwaar te verduren en weldoende zon, voor ons, laten we het onverkort zeggen, dat is God ! [/bleu] Hij is het die ons doet leven, en die zin geeft aan ons leven, zoals Hij zin geeft aan het leven van vele mannen en vrouwen die ons ontvangen. Als Hij er niet was, dan zouden we er niet zijn. En het is ook onze vreugde Hem te zien stralen in het hart van die andere dien ons ontvangt, en die plots ook het gelaat zelf aanneemt van Jezus : “Ik was een vreemdeling, en gij hebt me ontvangen” [mauve fonce](Mat. 25, 35)[/mauve fonce]. Ook zij produceren groenende bladeren en bloemen midden in de woestijn. Als de grond dezelfde is, als de zon dezelfde is, dan zijn ook de bloemen dezelfde !

[bleu] Gelukkig, in deze kwellende dagen waarin de vreemdeling stoort, zij die hun wortels weten te planten in de menselijke Grond en zich laten raken door de Zon van God ! [/bleu]

+ Claude, uw broeder bisschop.

.


Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 515 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License