missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
DIOCEES LAGHOUAT – GHARDAIA

100-jarige herdenking van de dood van Charles de Foucauld

MAANDELIJKSE BRIEF November 2015 (uittreksels)
dinsdag 17 november 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Ik schrijf u deze woorden vanuit Tamanrasset, waar de Gelukzalige Charles de Foucauld geleefd heeft. Wij gaan de 100-jarige herdenking van zijn dood openen (1e december 1916). Het is daarom dat ik zou willen terugkomen op een [bleu]meditatie van Paus Franciscus[/bleu] over hem juist vóór de Synode. Ik vind zijn woorden aangrijpend van actualiteit, ook al hebben deze weinig gecirculeerd in de media.[/marron]

  [bleu marine] Charles de Foucauld[/bleu marine] heeft, misschien zoals weinig anderen, [bleu]de draagkracht geraden van de spiritualiteit die voortvloeit uit Nazareth[/bleu]. Deze grote verkenner verliet in aller haast de militaire loopbaan, gefascineerd door het mysterie van de Heilige Familie, van de dagelijkse relatie van Jezus met zijn ouders en zijn naasten, met het stille werk, met het nederig gebed.

Toen hij keek naar de Familie van Nazareth, onderscheidde broeder Charles de onvruchtbaarheid van de rijkdom en van de macht ; [bleu]hij maakte zich alles voor allen door het apostolaat van de goedheid [/bleu] ; aangetrokken door het kluizenaarsleven, begreep hij dat men niet groter wordt in de liefde van God door de dienstbaarheid van de menselijke relaties te vermijden. [bleu]Want het is door de anderen te beminnen dat men leert God te beminnen ; door zich naar zijn naaste te buigen dat men opstijgt tot God[/bleu].

Doorheen de broederlijke en solidaire nabijheid bij de meest verlatenen, begreep hij, uiteindelijk, dat zij het zijn die ons evangeliseren, door ons te helpen groter te worden in menselijkheid.

Om vandaag de familie te begrijpen, laten ook wij – zoals Charles de Foucauld – intreden in het mysterie van de Familie van Nazareth, in haar verborgen, gewoon en gemeenschappelijk leven, zoals dat van het grootste aantal van onze families, met hun zorgen en eenvoudige vreugden ; leven geweven van sereen geduld in de moeilijkheden, van respect voor de conditie van elkeen, van die nederigheid die bevrijdt en opbloeit in de dienst : leven van broederlijkheid die opkomt uit het feit zichzelf een deel te voelen van een enig lichaam”.

Wat hij zegt voor de families is dat niet eveneens waar voor onze christelijke gemeenschappen ? In het Diocees, zijn er zeer weinig christelijke gezinnen, gezien onze een beetje bijzondere situatie.[bleu] Maar het communautaire en “familiale” leven raakt ons allen, mannen en vrouwen. [/bleu]

Het is overigens doorheen dat “samen leven” dat wij de evangelische getuigenis te brengen hebben. Men zei van de eerste christenen “ziet hoe zijn elkaar liefhebben”, en wij zingen dat soms !

+ Claude, uw broeder bisschop.

.


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 263 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License