De betekenis van onze ontmoetingen

Het is gemakkelijker elke dag naar om ‘t even welk werk te vertrekken dan elke dag een permanente dienst te verzekeren op een plaats van ontvangst en luisteren. Wanneer men naar het werk gaat dan produceert men iets, men voelt zich nuttig. Als men voor de ontvangst en het luisteren zorgt, dan ontvangt men de andere met zijn welslagen en zijn mislukkingen. Men is daar in het respect voor de andere, zonder zich in zijn plaats te stellen, zonder zijn probleem te kunnen oplossen, maar eerder om het werktuig te zijn dat aan die persoon, tegenover mij, toelaat zich opnieuw rechtop te zetten, zichzelf ten laste te nemen, hem de moed te geven om zichzelf te zijn !

Glimlachend zijn, ontvankelijk zijn, op om ’t even welk moment van de dag, is geen kleine aangelegenheid ! Dat is nochtans onze eerste bestaansreden om daar te zijn waar we ons bevinden. Dat is ook onze rol bij onze bezoeken op het terrein, in de woningen, in de hospitalen en in de gevangenissen. Wanneer we op bezoek gaan bij een Algerijnse ex-migrant, verlamd voor zijn verdere leven, treden we bij hem lachend en gekscherend binnen. Onlangs is hij getrouwd, sommige vrienden rondom ons, hebben dat huwelijk afgekeurd. Wij, wij hebben toegejuicht, want de twee jong gehuwden hebben alle hinderpalen willen doen springen en zin geven aan hun leven samen. Wat het “piloot gezegde” van de bisschop van Oran vervoegt : [bleu]“Ik wil leven en aan de anderen zin geven om te leven!” [/bleu]

Wanneer onze vriendin van ten Zuiden van de Sahara zich niet langer wou laten verzorgen, haar verblijf in het hospitaal niet wou verlengen, gewoon naar haar thuis terugkeren om er te sterven, gingen we elke dag naar haar toe om haar te doen lachen, om haar te laten voelen dat zij niet alleen was op deze wereld, dat we van haar hielden. Dat is het wat haar toegelaten heeft weer smaak in het leven te krijgen. Toen we voor het eerst binnenstapten in een klas voor jonge doven te El Harrach, was het de blik van die jonge gehandicapten die ons diep heeft aangegrepen. Een blik die zei :[bleu] “Doe iets voor ons, doe ons leven !” [/bleu]

Dat is precies de betekenis van onze dagelijkse ontvangst. Daar zitten en wachten tot er iemand komt ! Soms niemand, soms één, twee, maar soms ook van 18 tot 30 personen. Daar zijn, nuttig of nutteloos, dat is niet belangrijk.

Wat belangrijk is, is van daar te zijn, wat mij omvormt en wat hem omvormt.