Een baby op de rug,
het revolutionair gebaar van professor Kahi

Een klein gebaar, maar revolutionair. Een klein gebaar dat wel een grote slag toebracht heeft aan de vooroordelen. Een klein gebaar maar van grote liefde. Dat is het gebaar gebracht werd door Honoré Kahi, een professor die les geeft aan de Universiteit van Bouaké, in Ivoorkust.

Hij gaf zijn cursus wanneer hij tussen de studenten een jong meisje heeft opgemerkt dat zichtbaar in verlegenheid zat. Gebonden op haar rug, droeg de studente haar baby. Deze was heftig aan het schudden en weende. Zijzelf, om de uiteenzetting van de professor niet te storen, begon weg te gaan en dan terug te komen in het auditorium. Na enkele heen-en-weer bewegingen heeft de professor vriendelijk aan het jonge meisje gevraagd : “Kan ik u helpen ?” En zij : “Hoe zou u dat kunnen ?” De professor : “Ik zal de baby wel bij me nemen, zo zou u op een correcte wijze de uiteenzetting kunnen volgen”. Zo gezegd, zo gedaan. De professor heeft het kleintje genomen, heeft het op zijn rug gelegd en heeft het vastgehecht met de traditionele sluier. Het kindje voelde zich zo gerust en is in ’t slaap gevallen. Zo is de cursus kunnen verdergaan in alle kalmte.

De andere studenten zijn aan ‘t lachen gegaan en zijn de professor met de baby op zijn rug beginnen fotograferen en de foto’s te verzenden op de sociale netwerken. In weinig tijd is de momentopname een buzz geworden. Al de commentaren waren positief : “Ziedaar een goede vader, ziedaar een echte man, een model voor ons allen.”

Geïnterviewd door de grote internationale media, heeft professor Kahi gezegd dat zijn gebaar een gebaar van breuk is geweest tegen een zeker machisme (het overheersen van de man) dat zeer verspreid is in Ivoorkust. En verder citeerde hij een vriend filosoof en heeft hij eraan toegevoegd : “Het is niet omdat de dingen moeilijk zijn dat we ze niet durven doen, maar het is omdat we ze niet durven doen dat ze moeilijk zijn. In ons midden laten we ons te zeer afschrikken door wat de anderen denken. De mannen zijn in staat bepaalde dingen te doen, maar het beeld van de man, opgedrongen door de maatschappij, verhindert hen deze ook te doen.”
Verder, leidt dat tot een marginalisatie van de vrouwen, in het bijzonder in het domein van de opvoeding. Vele kleine meisjes slagen er niet in toe te treden tot de primaire vorming. Het percentage van het school verlaten bij de meisjes ligt boven dat van de jongens. “De meisjes, zo heeft de professor besloten, zouden zich niet mogen laten ontmoedigen door wat de samenleving voor hen wil, maar ze zouden hun leven in eigen handen moeten nemen en durven”.

Een voorbeeld, dat van professor Kahi, dat ook zou moeten nagevolgd worden door vele mannen in Europa !