missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Burkina Faso

De miraculeuze Burkinabé bezem

Mario Giro
zondag 25 november 2018 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Vier jaar geleden, zijn de vijf jaren en meer van de heerschappij van Blaise Compaoré “weggevaagd” geworden door de “lente” die is neergestreken over de plaatsen van de steden van Burkina Faso. Een voorbeeldig geval, dat niet uniek is in Afrika, van de mogelijkheden van de georganiseerde burgerlijke maatschappij.[/marron]

De Senegalese vereniging [bleu]“Y’ en a Marre”[/bleu] (“We hebben er genoeg van”) is wellicht de meest georganiseerde van de organisaties van de Afrikaanse burgerlijke maatschappij vandaag. Maar niet de enige. Een ander welslagen van het Afrikaanse civisme is dat van de [bleu]“Balai Citoyen”[/bleu] (“Burgerlijke Bezem”) van Burkina Faso, die de jongeren en de studenten wist te mobiliseren tot de val van President Blaise Campaoré.

In tegenstelling met de Senegalese onstuimigheid, lijkt alles in Burkina kalm, de steden, de mensen, de straten. In werkelijkheid, het is een land met een lange traditie van bewegingen. De eerste Staatsgreep in 1966, was een reactie op de volksopstand van de syndicaten tegen het regime van Yaméogo, aangeklaagd van corruptie en van nepotisme of vriendjespolitiek. De militairen hebben de macht betwist tot in 1983 wanneer Thomas Sankara, sindsdien gewijd door de mythe, is verschenen. Gedurende bijna vijf jaar, heeft Sankara getracht het land te veranderen (waarvan hij de naam verandert: van Haute Volta naar Burkina Fasi, “het land van de integere mens”) door marxistische en maoïstische dictaten te gebruiken. Hij is gedood tijdens een putsch gerealiseerd door zijn helper, Compaoré.

Ondanks de gestrengheid van zijn politiek, blijft Sankara vandaag nog legendarisch voor zijn sobere levensstijl, zijn onafhankelijkheid en zijn ideologische eenvoud, in dezelfde aard als Lumumba, Cabral of Che Guevara. Integendeel, Compaoré is een pragmatist die Burkina – een arme Staat van de Sahel - bedachtzaam leidt doorheen de ongelukken van het liberalisme, van de mondialisering en het terrorisme in de Sahel.

Ook als het land zich stabiliseert en een internationale status verwerft, zal het einde van Sankara nooit vergeven worden aan Compaoré, evenals zijn nepotisme of vriendjespolitiek en de onwettige profijten. Hij is eveneens bevlekt door het zwarte geval van de moord op de journalist van de oppositie Norbert Zongo in 1998. In tegenstelling met Sankara, is hij nooit geliefd geweest, misschien gerespecteerd maar uiteindelijk verfoeid. In mei 2014, stelt de President, die meer dan 25 jaar aan de macht is, een geriskeerd gebaar dat handelt als een detonator van een granaat : de Grondwet veranderen om zo een nieuw mandaat te verkrijgen.

De breuk met de jonge generaties komt er meteen : duizenden personen trekken de straat op, eerst in Bobo-Dioulasso, de tweede stad van het land, daarna in Ouagadougou, de hoofdstad, en elders. Iedereen houdt een Afrikaanse bezem van raffia in de hand : het is ontstaan van de burger bezem die de corruptie en het nepotisme wil “wegvegen”. Het is een crescendo tot in oktober, wanneer er een miljoen jongeren in de starten van Ouagadougou zijn om te roepen “raak niet aan mijn Grondwet” ! Zelfs de politieke oppositie is van zijn stuk gebracht en tracht de beweging terug te krijgen.

De hervorming is teruggetrokken, maar de jongeren willen nu dat Compaoré spreekt. Op 30 oktober, vallen zij aan en steken het Parlement in brand, ook de burelen van de televisie, de burelen van de partij aan de macht, de huizen van de machtigen, enz. en de regering van de hoofdstad van het land. Verpletterd door de gebeurtenissen, op 31 oktober, geeft de President zijn ontslag en verlaat hij het land. “Burger Bezem” heeft gewonnen, maar treedt niet in de regering : hij vormt zich als een waakhond van de nieuwe leiders met als leuze : “Kijken, de strijd organiseren, het bewustzijn van de burgers bevorderen.”

__0__

[bleu marine]Mario Giro[/bleu marine] is professor internationale betrekkingen. Oud viceminister van Buitenlandse Zaken en verantwoordelijke voor de internationale betrekkingen van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Expert in bemiddeling en in het vergemakkelijken in de gewapende conflicten, internationale samenwerking en ontwikkeling, Afrika, Midden-Oosten en Latijns Amerika. Auteur van verschillende verhandelingen en medewerker van talrijke tijdschriften, heeft hij onlangs voor Mondadori “La globalizzazione difficile” uitgegeven.

16 november 2018
 

Oorspronkelijke tekst in het Italiaans op “NERO SU BIANCO” – IL BLOG DI AFRICA


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 96 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Burkina Faso   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License