missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Democratische Republiek Congo

NYOTA CENTRUM – HUIS VAN VERDELING

Parochie KADUTU, BUKAVU, Aartsbisdom BUKAVU
woensdag 28 november 2018 door D.F. (Vertaling), Webmaster
DE GLIMLACH TERUGSCHENKEN AAN MEISJES, DIE SLAHTOFFERS ZIJN VAN GEWELDPLEGINGEN OF VAN VERLATENHEID

[bleu]Een tragedie die geen einde kent [/bleu]

Sinds meer dan twintig jaar, wordt het Oosten van de Democratische Republiek Congo geteisterd door conflicten zonder einde en de bewoners zijn ontmoedigd. Gedurende deze periode, is er een ontelbare menigte slachtoffers op de vlucht geslagen, uit zijn huis, uit zijn veld, uit zijn werk, om naar “elders” te vluchten… en dit soms verscheidene malen in de loop van de jaren. Niet alleen bezitten de vluchtelingen niets meer, maar gedurende hun herhaalde ballingschappen, zijn ze uitgebuit in hun broosheid. Alle statistieken tonen aan dat het de vrouwen en de kinderen zijn die het meest getroffen worden, zelfs al zijn ook mannen slachtoffers ervan.

Velen worden onderworpen aan seksuele geweldplegingen, tijdens hun verplaatsingen zowel als op hun vluchtplaatsen. Talrijke jonge meisjes worden geschaakt om seksuele slavinnen te worden van de milities. De bewoners van de dorpen en van de wijken, evenals de leden van de christelijke gemeenschappen, die zich ontvankelijk hebben getoond, beschikken dikwijls niet meer over de nodige hulpmiddelen en voelen zich bedreigd. De vluchtelingen hebben geen andere toekomst dan samen te troepen rondom de steden, terwijl ze zo goed en zo kwaad als het kan trachten te overleven.

[bleu marine]Een ruimte van Hoop[/bleu marine]

Op de helling van een heuvel, vlak bij de parochie van Kadutu, in Bukavu, bestaat er een plaats waar sinds talrijke jaren de jonge meisjes een zin voor hun leven terugvinden en middelen om zich weer in te schakelen in de samenleving. Het Centrum Nyota-Huis van Verdeling werd in 1986 gesticht door de Zusters Dorothée van Cemo. Het wordt erkend door de sociale werken van het aartsbisdom en door de Staat. Geplunderd gedurende de oorlog van 1996, werd het gesloten en de zusters hebben het verlaten. Maar het jaar daarop, werd het weer geopend door een leken Congolese moeder van een kroostrijk gezin die er werkzaam was. Zij is geraakt geweest door de jonge meisjes die toestroomden ondanks het feit dat de lokalen gesloten waren. Sindsdien, zet het centrum zijn activiteiten verder en ontvangt elke jaar overdag ongeveer tweehonderd vijftig jonge meisjes.

[bleu marine] Opvoeden om autonoom te maken [/bleu marine]

Het objectief van het Centrum bestaat erin verlaten, gemarginaliseerde en werkeloze meisjes die nooit school hebben gelopen op te vangen, te omkaderen en hen weer in te schakelen. Er zijn “straatmeisjes”, meisjes die weggehaald werden uit de prostitutie, ongehuwde moeders, meisjes die het slachtoffer waren van seksuele geweldplegingen en die de milities wisten te ontvluchten waar zij uitgebuit werden, enz. De leeftijd varieert tussen de 11 en de 22 jaar. De meesten van hen verblijven bij een lid van hun verbrede familie, anderen verblijven in ontvangsttehuizen. Een groot aantal van die meisjes werden getraumatiseerd, hetzij in het dorp tijdens de aanvallen van de milities, hetzij in prostitutiehuizen of in kampen. Men stelt vast dat, ten gevolge van de banalisering van de seksuele geweldplegingen door mannen in uniform die van de straffeloosheid genieten, deze zich ook in de stad hebben verspreid, zelfs tot in de burgerlijke maatschappij. Er is een banalisering van de verkrachting in de arme wijken waar de mensen overleven.

De vorming is gespreid over 2-3 jaar volgens de noden. Het centrum verzekert een alfabetisering en een bewustwording die uitloopt op een certificaat van lagere studies (98 % welslagen vorig jaar) en een beroepsvorming (keuken, snit- en naaiwerk, enz.) met het oog hen weer in te schakelen in het normale leven. Het levert ook een morele en spirituele opvoeding evenals een preventie tegen de MST en een opvoeding voor een positieve seksualiteit. Het biedt een microkrediet aan sommigen onder hen die de cursus beëindigd hebben, opdat zij zouden kunnen genieten van een financiële autonomie en niet zouden terugvallen in de straat of de prostitutie. Et wordt een psychologische steun geboden in geval van nood. Het centrum beschikt over veertien animatoren en leerkrachten die moeilijk leven met een klein maandsalaris.

[bleu marine]Een leefkader dat de waardigheid respecteert[/bleu marine]


Geleidelijk, en dit vooral dankzij de hulp geboden vanuit Europa, bijvoorbeeld door het netwerk “Kiemen van Hoop” [1] dat mijn persoonlijke vrienden samenbrengt, konden de lokalen verbeterd worden, versterkt (na de gevolgen van een aardbeving), opnieuw beschilderd en voorzien van het nodige didactische materiaal. Maar dat was nog niet voldoende. De herstelling van sommige gebouwen en een betere gezondheidszorg waren eveneens noodzakelijk. De toiletten en de septic tank moesten hermaakt worden. Zonder de schooluitrusting te vergeten, de opbouw van een keuken voor de vorming van de kookkunst, en het herstel van een klaslokaal voor het naadwerk. Dankzij de steun van de Vrienden van de Witte Paters, die deze werken hebben toegelaten vlot te verlopen, zijn vandaag de werk- en hygiënevoorwaarden sterk verbeterd. Dat betekende ook een grote vooruitgang voor de vorming.

Het was noodzakelijk dat deze meisjes en jonge vrouwen, die zozeer vernederd werden en gekwetst in hun waardigheid, kunnen leven in een kader dat hen helpt hun vertrouwen weer op te bouwen en zich gerespecteerd te voelen. De moeilijkheid die we elk jaar tegenkomen is het verzekeren van de kosten om te functioneren, en van deftige salarissen. Men kan hulp vinden voor de constructies en de toerustingen, maar hoe voor de 14 maandsalarissen van de kaderleden? [2] Het is dat netwerk van vrienden dat deze vandaag verzekert, maar het is moeilijk dit duurzaam vol te houden, terwijl de moordpartijen en de milities steeds maar groeien de laatste maanden een beetje overal in de DR Congo (na de Kasaï, Noord-Kivu en de Katanga, was het de beurt aan de Ituri gedestabiliseerd te worden door krachten van buitenaf die van bovenuit gecontroleerd worden!) De noden blijven maar aangroeien.

[bleu marine]Naar de toekomst gericht[/bleu marine]

Wanneer jonge meisjes vernederende en vooral traumatiserende situaties hebben gekend, dan is er tijd nodig en een persoonlijke begeleiding om een heropleving te beleven (’t is te zeggen weer opspringen na een trauma). Zolang zij geen sociale identiteit terugvinden en een plaats in hun levensmidden, komen zij er niet toe zich weer op te bouwen. Dat is waarom, alleen al het dragen van een uniform en het dagelijks naar school gaan, diep de blik verandert die hun omgeving op hen werpt, evenals hun eigen waarneming, de eigen waardering. Het Nyota Centrum – Huis van Verdeling beperkt dus zijn activiteit niet tot de scholing, het draagt ook bij, dankzij een zeer toegewijde ploeg mensen, jonge meisjes weer in de diepte op te bouwen, zodat zij morgen volwaardige burgers zullen zijn en geëngageerde christenen.

  P. Bernard Ugeux M.Afr.

[1Om een omzendbrief te ontvangen : germesdesperance@gmail.com. Voor meer informatie : www.semeursdesperance.blogspot.fr.

[2Men moet ongeveer 20.000 euro’s per jaar tellen voor een minimum functioneren van het Centrum, dat elk jaar 250 slachtoffers opvangt. Daarbij voegt zich nog 10.000 en 20.000 euro’s om de families te re-integreren die verwoest waren door de geweldplegingen en om de jonge meisjes die seksuele slavinnen geweest zijn te begeleiden en te re-integreren.


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 178 / 1152728

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen D.R. Kongo   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License