missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Sahara

WITTE ZUSTERS IN DE SAHARA

RELAIS P.B. MAGHREB Nr 33 – mei 2019
woensdag 15 mei 2019 door D.F. (Vertaling), Webmaster, Webmaster2
In de 70 jaren, waren we ingeplant in 12 plaatsen van het diocees : Djelfa, Laghouat, Aflou, El Bayyod, Aïn Sefra, Béchar, El Minia, Ghardaïa, Ouargla, Touggourt, El Oued, et Biskra. Wat in 1969/1970 vertegenwoordigde, 105 zusters in 15 gemeenschappen. In de vijftiger jaren, hadden we zelfs tot 125 zusters in de Sahara ! Adrar heeft een gemeenschap van Witte Zusters gehad tussen 1944 en 1951 ![/vert]

Tot wanneer gaat onze aanwezigheid in de Sahara terug ?

In het algemeen, volgde onze installatie in een post op die van de Witte Paters !
In 1891, komen de zusters aan in Biskra en in 1895, openen zij hun hospitaal : dat zal overgedragen worden aan de Staat in 1972.
1892, aankomst van de zusters in Ghardaïa, vertrokken vanuit Algiers op 14 december, komen zij aan op 27 december.
1912, eerste verblijf in Ouargla, maar omwille van de oorlog, zullen zij daar niet kunnen blijven, zij zullen er terugkomen in 1924.
1921 stichting van Laghaouat en El Goléa (El Minéaa).
1927 Aïn Sefra
1928 El Bayyod
1932 Touggourt
1941 Djelfa
1942 de moslims van El Oued bieden 125.000 franken om de zusters te doen komen
1954 Béchar
1970 Aflou
1996 Timimoun

Welke activiteiten ?

In het algemeen, waren er de [bleu]zusters verpleegsters[/bleu] die vanaf hun aankomst werkten in de ziekenhuizen, hospitalen, dispensaria.
De zusters hebben de[bleu] “naaikamers”[/bleu] geopend waar de meisjes en de vrouwen kwamen leren weven en de tapijten maken, en daarna thuis werken. Dat was een bron van inkomens voor vele gezinnen. Er moest ook al het voorbereidend werk van de wol gedaan worden vanaf het wassen, het kaarden, het spinnen, verven om deze daarna door te geven om te weven.

In 1971, zijn al de naaikamers van het weven overgedragen aan de S.A.P. (société agricole de prévoyance, société étatique – landbouwmaatschappij van voorziening, staatsmaatschappij), maar de zusters zijn verder blijven werken in hun dienst.

Er was ook heel wat zoekwerk op de tekeningen van de oude tapijten die de zusters hebben doen namaken of die zij gemoderniseerd hebben, maar altijd met respect voor de traditionele eigenheid van elke oase. Een van onze zusters heeft bijna het hele land doorkruist op zoek naar die tekeningen, door de tapijten te fotograferen. Hetzelfde werk werd geleverd op de aardewerken en de op mandenmakerijen, en zij heeft er boeken over gemaakt voor de rekening van de S.A.P., met de bedoeling een rijk patrimonium te bewaren.

Er waren de [bleu]lagere scholen[/bleu], soms [bleu]een college [/bleu] (in Laghouat).
Er waren de [bleu]huishoudscholen[/bleu] waar een huishoudleer gegeven wordt, het snijden, het naaien, het borduren, de keuken, algemene cultuur… en dat leidde de leerlingen naar een examen van C.A.P. Overal met het onderricht, kregen de leerlingen een menselijke vorming.
Alle scholen werden in 1976 genationaliseerd.

Er was ook alles: [bleu]het relatieleven van de zusters, hun bezoeken aan de families…[/bleu]

In Touggourt, hadden we een gemeenschap waar de zusters kwamen om het Arabisch te leren, en elk moest daarna verder gaan in het dagelijkse.
“De taal van een volk leren, dat is erbij horen” zei Kardinaal Lavigerie.
Ook in Touggourt, had een zuster verpleegster op kleine papiertjes, met de toestemming van allen, de tatoeages opgenomen van de vrouwen die ze verzorgde. En deze laatste jaren heeft zuster Lucienne Brousse en boek gemaakt “vrouwelijke tatoeages en tekeningen”. [1]

Hier in Ghardaïa, had een zuster zich van nabij geïnteresseerd voor de flora van de streek en heeft een herbarium opgemaakt op een nogal wetenschappelijke wijze.

In 1978/1979 werkten 36 zusters in de openbare sector: de medische, les geven in het college en het lyceum, SAP kindertuin, in een crèche…

In 1989/1990, bleven er slechts 10 in de openbare sector !

EN NU ???

We blijven met vier zusters in Ghardaïa !!! Maar het diocees heeft de zusters van de Onbevlekte Ontvangenis van Ouagadougou ontvangen in Ouargla, de zusters van Onze Lieve Vrouw van het meer van Bam in Timimoun, die, met de Zusters Annonciaden van Bobo-Fioulasso in Constantine en in Algiers (Glycines) en de zusters van Mali in Oran, behoren tot de 22 congregaties die we geholpen hebben bij de stichting. Ook zijn zij onze aflossing !

De Geest heeft ook de zusters van la Salette (El Menea) en de zusters van de Onbevlekte (Hassi Messaoud) geïnspireerd om te komen. Wij zijn er dankbaar voor ! En zoals Johannes de Doper de Doper zal ik zeggen: “Wij, wij verminderen, maar zij, die gemeenschappen, mogen zij groeien !” De Kardinaal had gezegd: “Het is door de Afrikanen zelf dat zich het duurzame werk zal voltrekken”.

Dit is een vlug en algemeen overzicht.

 
  Danielle Lorenzoli, Witte Zuster
ter gelegenheid van de dag van de 150ste verjaardag van Ghardaïa op 10 april 2019 gedurende de diocesane Vergadering.

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 453 / 1152721

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License