missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
MZOLA (Witte Zusters)

De Witte Zusters in Algerië

Contact Augustus 2009
zondag 20 september 2009 door D.F. (Vertaling), Sr Lucienne Fraipont (SMNDA), Webmaster

In dit land mogen we alleen en vooral "aanwezig" zijn in een Islamitisch midden. Dit onderlijnt de aanwezigheid van een christelijk getuigenis.

Kardinaal Lavigerie had zijn missionarissen de opdracht gegeven steeds volledig in dienst te staan van de bevolking. Zijn grote bekommernis was dan ook dat elkeen die daar werkt de juiste kennis zou hebben van de ISLAM. Hij spoorde hen aan de inlandse taal en Arabische cultuur te studeren.

In de loop van de tijden werden er verschillende gemeenschappen geopend. De activiteiten van de zusters ontwikkelden naar gelang de noden van de bevolking en naar eigen mogefijkheden, hetzij de zorg voor weeskinderen, opvoeding van jongeren, dispensarium, hospitalen, vorming van vrouwen, bibliotheken, en zomeer. Dit alles steeds op vraag van de Staat.

Hoe gaat het er nu?

- DE GEMEENSCHAP "ALGER PALMIER"

De omgeving waarin de zusters leven.

Algerije is een Democratische Populaire Republiek waar de Islam een staatsgodsdienst is. Het Araabs is de officiële taal. Het Tamazigh, de taal van een bevolkingsgroep "De Berberen", is ook, tot op heden, erkend als nationale taal.

De bevolking" telt ongeveer 8 miljoen inwoners, de helft ervan is jonger dan 20 jaar. De bevolking is moslim. Een klein aantal vreemdelingen, daar werkzaam, zijn van verschillende nationaliteiten. Er is eerbied en verdraagzaarnheid voor de verschillende culturen, ook tegenover de christenen, die een kleine minderheid uitmaken. In februari 2006 werden er beslissingen genomen aangaande de andere godsdiensten dan Islam. Er kwam een beperking op de "vrijheid van godsdienst" en "vrije meningsuiting".

ONZE VRIENSCHAPPELIJKE RELATIES

De gemeenschap van "Alger Palmier" bevindt zich helemaal in het centrum van de hoofdstad, een omgeving waar alleen Moslims wonen. Op het gelijkvloers van ons huis is er de universitaire bibliotheek die dagelijks bezocht wordt door de moslimstudenten zowal jongens als meisjes.

We wonen in het appartement met 4 zusters en leven daar met de locale bevolking. Het is met wederzijds respect en discretie dat we elkaar benaderen.

Zelden wordt er gesproken over godsdienst, wel over het dagdagelijkse leven. Als men geloofsvragen stelt antwoorden we eerlijk en in mate dat het voor hen verstaanbaar is. Onze geburen eerbiedigen onze tijd van gebed. We dragen ook hun intenties mee voor de Heer. Eenieder van ons voelt zich thuis. De mensen kennen ons en wij hen.

In de bibliotheek zoeken de studenten vaak naar inlichtingen over andere religies en de thema’s die ze zelf kiezen voor hun eindejaarswerk tonen een nieuwe openheid voor andere godsdiensten. Ook over verdraagzaamheid en interreligieuze dialoog.

De vele vragen die wij hier in het Westen stellen over de Islam zijn voor de bevolking daar een aanzet tot een beter wederzijds begrip, waar wij graag aan meewerken.

GELOOFSGETUIGENIS

In het dagelijks leven worden we getroffen door de geloofsgetuigenis van vele mensen, vooral van vrouwen, die dichter bij ons staan. Zij geven dikwijls het bewijs van een geestelijk leven in verbondenheid met God, die zin geeft aan wat zij beleven. We worden allemaal getekend door het religieuze klimaat waarin we ondergedompeld worden: in de loop van de dagen, de oproep tot gebed vanuit de moskeeën van de omgeving, het grote gebed op vrijdag (verlofdag), de vasten gedurende de maand van de ramadan, de feesten en ook de verwijzingen naar God in onze gesprekken, dat alles dringt tot ons door en verandert onze relatie met God. Onze benadering van het Woord van God wordt eveneens doordrongen door het land waar we wonen: de landschappen, het klimaat, maar vooral de mentaliteit van de mensen en bepaalde gebruiken…

Onze levens dicht bij elkaar worden, uiteindelijk, gekenmerkt door een wederzijdse openheid voor de religieuze ervaring van de andere , en dit zowel van onze kant als van de hunne. Wat dieper en dieper in ons leeft is de overtuiging dat wij allemaal op zoektocht zijn naar dezelfde God maar dan wel langs verschillende wegen.

De Zusters van Algiers-Palmiers

- HUSSEIN DEY

Er is een gemeenschap van de Zusters Missionarissen van O.L.V. van Afrika te Hussein-Dey, waavan de Belgische Zuster Simone Dislaire nu deel uitmaakt en zij vertelt ons:

“Ik verblijf tegenwoordig te Hussein-Dey, een volkswijk van het gebied van Algiers. De Zusters wonen hier sinds meer dan 30 jaar. Wij maken deel uit van de wijk en iedereen kent ons en spreekt ons aan met onze voornaam.

Ik heb het geluk te mogen werken met Caritas voor de bevordering van de vrouw. Ik reis doorheen het diocees van Algiers, in plaatsen waar de vrouwen veel geleden hebben onder het terrorisme. Ik tracht hen te helpen om mooie werkjes te maken die kunnen verkocht worden en zo kunnen zorgen voor hun levensonderhoud. Zo vind ik in Tibehirine 65 jonge meisjes terug, die zeer mooi borduurwerk maken. In de Kasbah van Algiers zijn er die vooral naaiwerk doen… Elders zijn er werkplaatsen waar mozaïeken gemaakt worden, en ook werkplaatsen voor patchwork…

De vrouwen zien er naar uit om uit hun huis te komen en een ontvankelijk midden te vinden waar zij zichzelf kunnen zijn en blij tot ontplooiing kunnen komen door mooie werkjes te maken. Zij zijn fier de vrucht van hun werk aan hun familie te kunnen bieden. Ik beleef veel vreugde aan het feit zo met hen te kunnen werken en te zien hoe ze op een zeer positieve wijze veranderen!…”

Simone

Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 476 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License