missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Intervieuw : P. Fernand Mertens

Missionariswerk vandaag!

BAND - Juli Augustus September 2009
vrijdag 16 oktober 2009 door W. Trypsteen, M.Afr.
Eenenveertig jaar geleden in 1968 vertrok Fernand Mertens voor de eerste keer naar Afrika om de Blijde Boodschap te verkondigen dat God onze Vader is en ons oneindig liefheeft in Jezus Christus. Dat was de boodschap, die Fernand wilde waar maken.
  • Hoe die boodschap aan de man brengen?

Het is heel gemakkelijk te zeggen dat de mensen elkaar moeten graag zien vooral in de christelijke zin, maar het is niet zo eenvoudig voor de families om dat in werkelijkheid om te zetten. Met de jaren ging ik meer en meer inzien wat een evangelisch en christelijk gedrag moet inhouden en wat er haaks tegenover staat.

Wie kan iemand vertrouwen van wie men vermoed dat hij hem of haar morgen kan betoveren en ziek maken. De Afrikaanse maatschappij is zeker niet gelijk in alle opzichten aan de onze. Het vraagt heel wat tijd om daarvan bewust te worden.

Zonder taalkennis is het praktisch onmogelijk om ernstig werk te leveren ter plaatse, dus de eerste opgave die ik als missionaris van Afrika kreeg, is de taal leren met veel geduld, tijd en boterhammen. IN het bisdom Bunia, in het N.O van Congo wordt vooral Kilendu en Swahili gesproken. Het Kilendu is een nilotische eenlettergrepige en moeilijke tonentaal. Sommige paters leerden deze moeilijke taal door met de kinderen te spreken. Ik leerde deze taal door verhaaltjes op te nemen op cassettes. Daarna werd de tekst overgeschreven en werd er gezocht naar het onderwerp en het werkwoord. Daaruit groeide en woordenboek met kleine zinnen per woord. Het woordenboek werd uitgegeven in het Afrikaans museum van Tervuren.

  • Traditionele verhalen beluisteren.

De opgenomen verhalen dienden niet alleen om talen te leren, maar vooral om de dieperliggende waarden te leren begrijpen. Zo begon Fernand een werk van evangelische inculturatie door de traditionele verhalen te vergelijken met de evangelieverhalen. Zo vond hij de gelijkaardigheid van de twee, zelfs de verschillen; en hoe Jezus aanvult wat nog ontbreekt. Het is nog steeds een boeiende bezigheid om de Afrikanen te helpen toegang vinden tot de schat van het evangelie.

  • Stripverhalen schrijven en tekenen.

Voor de doopleerlingen, die nog niet konden lezen of schrijven maakte Fernand op het bord vergelijkende tekeningen tussen een traditioneel verhaal en een evangelieverhaal als hulp tot het begrijpen vanuit hun eigen cultuur. Zo werden tekst en tekeningen verenigd in stripverhalen van “Akilimali” een woord uit het Swahili dat letterlijk betekent: “Verstand-Rijkdom” en dat als eigennaam door de bevolking wordt gebruikt.

In deze reeks verscheen reeds een eerste verhaal over het huwelijk; een tweede over tovenarij; het derde over geweldloosheid; het vierde gaat over Rechtvaardigheid en Vrede. Hieraan wordt meegewerkt door een Afrikaanse tekenaar uit Bukavu. De jeugd leest graag stripverhalen. Als één iemand het zich kan veroorloven één stripverhaal te kopen, dan wordt dit in groep met velen gedeeld en besproken.

  • Brillen vervaardigen.

Fernand wilde de mensen en zeker de catechisten helpen om te kunnen lezen. Daar er geen optiekers zijn in de streek, ging hij naar de optiekschool ‘Stella Maris’ in Merksem. Zo leerde hij het optiekwerk en brillen slijpen. Oude brillen werden recycleerbaar en nieuwe konden worden aangemaakt. Hij zegt hier niet wanneer hij daarmee begonnen is, maar ik geloof dat het al meer dan vijftien jaar is. Reeds meer dan 1700 mensen werden geholpen en kunnen nu beter zien. Fernand zegt dat hij heel veel voldoening heeft bij dit bijwerk en eveneens een gelegenheid is tot onverwachte ontmoetingen met muzelmannen, protestanten of mensen uit sekten, die anders geen contact zoeken met onze christelijke kerk.

  • Catechisten vormen.

Sinds enkele jaren onderwijst Fernand in het instituut voor godsdienstwetenschappen. (ISR). Met twee andere confraters, de directeur Gerard Malherbe, die we bespraken in het voorgaande nummer van Band, en een pater econoom. Drie Afrikaanse leken, één inlandse priester van het bisdom Bunia, die de Bijbel studeerde in Kinsjasa, vormen de equipe om families in te schakelen in het parochiewerk en zo nodig om een parochie te leiden. De vrouwen volgen lessen in algemene ontwikkeling, Bijbel, kinderverzorging, economie, koken, naaien, enz…

De kleinste kinderen gaan naar de kleuterklasjes, de grotere meisjes en jongens volgen de lessen in de secondaire scholen in de omgeving. De kandidaten om Catecheet te worden, moeten de humaniora hebben beëindigd met een staatsdiploma. Daarna worden ze gestuurd door hun parochie langs de bisschop. Het interdiocesaan instituut ontvangt studenten uit alle bisdommen van het N.O van Congo. Na drie jaar zijn ze volwaardig Catecheet en kunnen ze op hun beurt catechisten vormen en soms als diaken fungeren in de parochies. Ze helpen zorgen voor de integrale ontwikkeling van de mensen. Dit instituut geeft eveneens recyclagecursussen en vormingssessies om de basisgemeenschappen bij te staan.

  • Kaarsen gieten.

Tijdens zijn laatste vakantieperiode leerde Fernand in de Vlaspit in Scherpenheuvel, in sint Petersrode, in Aalst en in Antwerpen mooie kaarsen maken. Dit met de bedoeling om het verder aan te leren aan de geloofsleraars.

  • Liedjes zingen.

Dit wenst Fernand ons toe met zijn gitaar: Dat het licht in ons mag blijven branden,’t laaiend vuur het dove niet. God draagt ieder mensenkind op handen. Loof zijn Naam met een vreugdelied. Warmte voor wie kou lijdt, een huis voor iedereen. God verdrijft het duister, laat geen mens alleen.

Fernand, van harte en veel moed.
Interview door Willy Trypsteen

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 1128 / 1154678

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen D.R. Kongo   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License