missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Terugloop van de katholieke Kerk

“Het is de hoogste tijd !”

Open brief aan de paus van pater Henri Boulad
vrijdag 6 november 2009 door D.F. (Vertaling), Webmaster
Rector van het Jezuïetencollege in Cairo, is pater Henri Boulad een fijne kenner van de katholieke Kerk.

Nu hij de rijpe leeftijd van 76 jaar bereikt heeft, wou hij zich rechtstreeks tot de paus richten om hem zijn ongerustheid mee te delen betreffende de toekomst van de Kerk, maar ook om hem enkele pistes voor te stellen om uit de huidige crisis te geraken.

Hier volgens enkele brede uittreksels van zijn brief, die openbaar gemaakt werd op 8 juli ll.

Heilige Vader,

Ik durf me rechtsreeks tot U richten, want mijn hart bloedt van de afgrond te zien waarin onze Kerk aan het vallen is. U zal zich mijn kinderlijke openhartigheid wel niet kwalijk nemen, ingegeven als deze is zowel door “de vrijheid van de kinderen Gods” waartoe de heilige Paulus ons uitnodigt, als door mijn hartstochtelijke liefde voor de Kerk. U zal me ook willen verontschuldigen voor de alarmistische toon van deze brief, want ik denk dat het de hoogste tijd is en dat de situatie niet langer zou kunnen wachten. (…)

Op de eerste plaats, en zeker aantal vaststellingen (de lijst is verre van volledig) :

  1. De godsdienstpraktijk is in constante neergang. De kerken van Europa en van Canada worden enkel nog regelmatig bezocht door een steeds kleiner wordend aantal personen van de derde leeftijd, die weldra zullen verdwijnen. (…)
  2. De seminaries en de noviciaten komen leeg te staan volgens hetzelfde ritme en de roepingen zijn in vrije val. De toekomst is eerder somber en men vraagt zich af wie de opvolging zal overnemen. (…)
  3. Vele priesters verlaten het priesterschap en het kleine aantal van degenen die het nog uitoefenen – van wie de leeftijd dikwijls boven die van het pensioen ligt – moeten de dienst van verschillende parochies verzekeren, of een haastige en administratieve wijze. (…)
  4. De taal van de Kerk is verouderd, anachronistisch, vervelend, voortdurend herhalend, moraliserend en helemaal niet aangepast aan onze tijdsgeest. Het gaat er helemaal niet om de mode te volgen en demagogisch op te treden, want de Evangelische boodschap moet aangeboden worden in al haar hardheid en haar veeleisendheid. Wat eerder nodig zou zijn, is die “nieuwe evangelisatie” aan te pakken waartoe Johannes-Paulus II ons uitnodigde. Maar deze bestaat er niet in, in tegenstelling met wat velen denken, de vroegere te herhalen, die niet langer aangrijpt, maar te vernieuwen, een nieuwe taal uit te vinden die het geloof zegt op een pertinente en betekenisvolle wijze voor de mens van vandaag.
  5. Dat kan maar gedaan worden door een vernieuwing in de diepte van de theologie en van de catechese, die helemaal zouden moeten herdacht en opnieuw geformuleerd worden. Een Duitse priester en religieus, die ik onlangs ontmoette, zei me dat het woord “mystiek” niet éénmaal vermeld werd in “De nieuwe catechismus”. Ik stond er verbaasd van. Men moet wel degelijk vaststellen dat ons geloof te cerebraal, te abstract, te dogmatisch is en zeer weinig spreekt tot het hart en het lichaam.
  6. Als gevolg hiervan, keren een groot aantal christenen zich naar de godsdiensten van Azië, de sekten, New Age, de evangelische Kerken, het occultisme, enz. Hoe zich hierover verwonderen? Zij gaan elders het voedsel zoeken dat zij bij ons niet vinden, want zij hebben de indruk dat we hun stenen bieden in plaats van brood. (…)
  7. Op moreel en ethisch vlak raken de tussenkomsten van het Leergezag, die al te dikwijls herhaald worden, over het huwelijk, de contraceptie, de vruchtafdrijving, de euthanasie, de homoseksualiteit, het huwelijk van de priesters, degenen die hertrouwen na hun echtscheiding, enz., raken niemand meer en leveren alleen maar vermoeidheid en onverschilligheid op. (…)
  8. De katholieke Kerk, die gedurende eeuwen de grote opvoedster van Europa is geweest, lijkt te vergeten dat Europa intussen volwassen is geworden. Ons volwassen Europa weigert behandeld te worden als een kind. De paternalistische stijl van een Kerk ‘Mater et Magistra’ is definitief voorbijgestreefd en stemt niet langer overeen met de dag van vandaag. (…)
  9. De meest katholieke naties van voorheen (…) hebben een ommekeer van 180° gekend om over te stappen naar het atheïsme, het antiklerikalisme, het agnosticisme, de onverschilligheid.
  10. De dialoog met de andere Kerken en de andere godsdiensten kent vandaag een verontrustende teruggang. De opmerkelijke vooruitgangen die sinds een halve eeuw verwezenlijkt werden lijken op dit ogenblik in verlegenheid geraakt.

Tegenover deze eerder verpletterende vaststelling, is de reactie van de Kerk dubbel:

- Zij lijkt de ernst van de situatie te onderschatten en zich te troosten door een zekere vernieuwing vast te stellen in haar meest traditionele vleugel, evenals in de Derde Wereld landen.
- Zij roept het vertrouwen op in de Heer, die haar gedurende twintig eeuwen gesteund heeft en die wel in staat zal zijn haar te helpen om deze nieuwe crisis te boven te komen, zoals Hij dat gedaan heeft voor de voorgaande. (…)

Daarop antwoord ik:

- Het is niet door zich vast te klampen aan het verleden, en er de fragmenten van over te nemen, dat men de problemen van vandaag en van morgen zal oplossen.
- De schijnbare vitaliteit van de Kerken van de Derde Wereld is bedrieglijk. Naar alle waarschijnlijkheid, zullen deze nieuwe Kerken vroeg of laat doorheen dezelfde crisissen gaan die de oude Europese christenheid gekend heeft.
- De moderniteit is onvermijdelijk en het is omdat zij dat vergeten is dat de Kerk zich vandaag in een dergelijke crisis bevindt. (…)
- Hoelang nog zullen we de struisvogelpolitiek spelen (…) ? Hoelang nog zullen we weigeren de zaken eerlijk te bekijken? Hoelang nog zullen we trachten tegen elke prijs de façade te redden? – een façade die voor niemand nog een illusie is vandaag? Hoelang nog zullen we ons nog blijven verzetten, ons krampachtig verdedigen tegen elke kritiek, in plaats van daarin een kans te zien naar een vernieuwing? Hoelang nog zullen we een hervorming op de lange baan schuiven die zich dwingend opdringt en die men maar al te lang heeft uitgesteld? (…)
- Ik herhaal wat ik in het begin van deze brief zei: “HET IS DE HOOGSTE TIJD”. (…) De geschiedenis wacht niet, vooral in onze tijd, waarin het ritme op hol slaat en versnelt.
- Elke handelsonderneming, die een verlies vaststelt of een slecht functioneren, stelt zich meteen in vraag, brengt de experts samen, tracht zich te hernemen, mobiliseert alle energieën om uit de crisis te geraken.
- Waarom doet ook de Kerk dat niet? Waarom mobiliseert zij niet al haar levende krachten voor een radicaal aggiornamento? Waarom?
- Luiheid, lafhartigheid, hoogmoed, gebrek aan verbeelding, aan creativiteit, schuldig quiëtisme, in de hoop dat de Heer alles wel zal regelen en de Kerk er wel heel wat andere heeft gekend in het verleden? (…)

WAT DAN DOEN?

De Kerk van vandaag heeft en dwingende en hoogdringende nood aan een DRIEDUBBELE HERVORMING:

  • 1. Een theologische en catechetische hervorming om het geloof te herdenken en opnieuw te formuleren op een coherente wijze voor onze tijdgenoten. (…)
  • 2. Een pastorale hervorming om grondig de structuren te herzien die we uit het verleden overgeërfd hebben.
  • 3. Een spirituele hervorming om de mystiek te doen heropleven en de sacramenten opnieuw te overdenken met de bedoeling er een existentiële dimensie aan te geven, deze nauw met het leven te verbinden. (…)

De Kerk van vandaag is te formeel, al te formalistisch. Men heeft de indruk dat het instituut het charisma versmacht en dat wat uiteindelijk van belang is, is een geheel uitwendige stabiliteit, een oppervlakkige eerbiedwaardigheid, een bepaalde façade. Lopen we niet het gevaar op een dag door Jezus behandeld te worden als “witgekalkte graven”?

Om te eindigen, stel ik het samenroepen voor, op het vlak van de universele Kerk, van een algemene Synode waaraan alle christenen - katholieken en anderen - zouden deelnemen om in alle eerlijkheid en klaarheid de hoger vermelde punten te onderzoeken en ook degene die zouden voorgesteld worden. Een dergelijke Synode, die drie jaar zou duren, zou bekroond worden door een algemene vergadering – laten we liever de term “Concilie” vermijden – die de resultaten zou samenbrengen van dit onderzoek en de conclusies eruit zou trekken.

Ik eindig, Heilige Vader, met U verontschuldiging te vragen voor mijn openhartigheid en mijn gedurfdheid, en ik verzoek U beleefd me uw vaderlijke zegen te schenken. (…)

Henri Boulad s.j.
(in “Dimanche” nr. 30 van 30 augustus 2009)

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 270 / 1154678

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Hedendaags geloof   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License