missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

EDITORIAAL

Nuntiuncula N°660 Januari-Februari 2010
woensdag 24 februari 2010 door André-L. Simonart, Webmaster

Voor deze vastentijd schreef paus Benedictus een meditatietekst over de rechtvaardigheid.

"De christen, zo schrijft hij, wordt uitgenodigd actief deel te nemen aan de uitbouw van een rechtvaardige samenleving, waar allen het nodige ontvangen om een menswaardig leven te leiden en waar de rechtvaardigheid bevrucht wordt door de liefde."

Vanuit die boodschap en vanuit enkele andere teksten, wil ik jullie, confraters, enkele bedenkingen voorleggen.

Het was tijdens een treinreis tussen Rome en Venetië. Een studente, die psychologie studeerde in Bologna, zei me: "Ik haat jullie, priesters. Overal pakken jullie uit met het kruis. Maar het kruis is iets afschuwelijks, een wreedaardig marteltuig, een ongehoorde geweldpleging." Die studente had haar redenen om zo te spreken. Het is waar dat het kruis een wrede en sadistische marteling oproept We mogen daar zeker geen misbruik van maken.

Nochtans staat het kruis voor ons, christenen, symbool voor alles wat mannen en vrouwen heden ten dage lijden als slachtoffers van onrecht en geweld. Het kruis herinnert ons vooral aan Christus. In de gave van zijn leven op het kruis openbaarde Christus ons de liefde van een God die ons tot sterven toe bemint, omdat – zo herinnert ons Pierre Claverie – Hij geweld, leugen, macht en heerschappij weigert: allemaal bronnen van ongerechtigheid, allemaal uitdrukkingen van een geheimzinnige medeplichtigheid van het menselijk hart met het kwaad, zegt de paus.

Het kruis van Christus drukt ook de kinderlijke overgave van Jezus aan zijn Vader uit, slachtoffer samen met alle slachtoffers van ongerechtigheid. Hij trekt ze allen naar zich toe en interpelleert zonder woorden zijn rechters en beulen van op het kruis.

En tenslotte spreekt het kruis van Christus ons over Pasen, de bevrijding van ons hart:


- overgang van op-zichzelf-gekeerd-zijn naar zelfgave uit liefde en met liefde,
- overgang van vrees en competitiegeest naar openheid voor de ander,
- overgang, zoals R.Garaudy het eens zei, van ’individu’ tot ’persoon’.

" Als ik nooit zou moeten sterven, dan zou ik deze typisch menselijke dimensie missen: de transcendentie. Dan zou er niets te verkiezen zijn boven je individuele leven. Er zou geen transcendentie zijn. Liefde zou ook niet bestaan. Liefde, zodat ik de ander zou kunnen verkiezen boven mijn leven. Er zou een opperste gave bestaan die ik niet zou kunnen geven, die van mijn leven. Die gave bepaalt mij als persoon en helemaal niet als individu. Het individu duidt op het geheel van al wat ons toebehoort. De dood is de dood van het individu. De dood is maar afschrikwekkend voor hem die zich beperkt tot zijn individu, die zich vastklampt aan wat hem toebehoort. Welk is dan, over al wat ons toebehoort heen, het fundamentele wezen in ons dat niet bestemd is voor de dood? Het tegengestelde van het individu: de persoon, die bekwaam is tot transcendentie en liefde. De persoon wordt opgebouwd door onze antwoorden op de oproepen tot liefhebben, dus de anderen…"

Bij iedere eucharistieviering voert Christus ons mee in zijn paasgebeuren, in zijn actieve zelfgave uit liefde en met liefde en in zijn strijd tegen al de krachten van het kwaad.

Beste confraters, mogen jullie die eucharistische overgave beleven doorheen al jullie ontmoetingen en dagelijkse activiteiten gans de vasten door.

AS

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 270 / 1154678

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Hedendaags geloof   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License