missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Vormingshuis in Burkina Faso.

Marc DE VOS, M.Afr.
donderdag 30 september 2010 door Webmaster

[marron]Ik verblijf reeds vijf jaar in ‘Maison Lavigerie’ – vormingshuis van de eerste cyclus van de Missionarissen van Afrika in Ouagadougou (Burkina Faso). Daaraan dacht ik zeker niet, toen ik in 1976 mijn eed aflegde en priester werd gewijd.[/marron]

Maison Lavigerie, een van de paviljoenen voor de studenten.
Bronzen borstbeeld van onze stichter, Cardinaal Lavigerie
(kunstwerk van Pater Staf Campforts). .

[bleu marine]MALI[/bleu marine]

Onmiddellijk na mijn wijding vertrok ik naar Mali – Nioro du Sahel in het bisdom Kayes. Een eerste contact met Afrika, de Sahel, de islam, de lange afstanden om de verspreide christenen te bezoeken en kennis te maken met hun islamitische gastheren.

Na mijn verlof in 1980 keerde ik terug naar Kayes, maar dan naar de parochie Kita (300 km ten zuiden). Het is hier in Kita dat de Kerk in Mali begonnen is in 1888 (gesticht door de Paters Spiritijnen): een heel ander milieu en een bijna honderdjarige christenheid. Als activiteiten: om de veertien dagen bezoek aan de succursalen, geestelijke begeleiding op de school, aalmoezenier van de jeugdbewegingen. Ik ben er dertien jaar gebleven

Daarna -tussen 1993 en-2001-leefde ik achtereenvolgends in twee parochies: Guene Gore en Sagabari, héél landelijk en traditioneel.

Na een sabbatjaar terug naar Nioro du Sahel in 2002, na 22 jaar afwezigheid. Wat een verandering! Een heel ander apostolaat dan wat ik gekend had einde jaren ‘70. Mentaliteitsverandering, het stadsuitzicht veranderd, een grotere openheid naar de moderniteit, tenminste uiterlijk.

[bleu marine]BURKINA FASO[/bleu marine]

En tijdens een bezoek stelde de provinciaal de vraag of ik bereid was naar Ouagadougou te gaan voor enkele jaren. Beleefd gesteld, beleefd geantwoord en zo zit ik hier. Van een verandering gesproken!

Ik heb er echt geen spijt van, hoewel aan elk schoon liedje een eind zal komen. Hier maak je zelf niet meer je dagprogramma, hier dicteert de uurregeling de wet. De jongeren hier in Maison Lavigerie zijn er voor drie jaar vooraleer eventueel naar het jaar van spirituele vorming te gaan. Dit jaar 2009-10 hadden we 29 kanidaten Missionarissen van Afrika, over drie jaar verspreid en afkomstig uit vier landen: Togo, Ivoorkust, Mali en Burkina Faso.

Het vormingsteam telt vier leden: de rector die een Burkinabé is, een Fransman, een Spanjaard en ikzelf. Komen daarbij nog twee Benedictijnen die met ons communiteit vormen. De sfeer is goed, de contacten onder de jongens zijn goed en ook met de staf. Wij -de staf-vormen een hecht team. De communiteit is verdeeld in vier groepen van 8-9 die ook sessies krijgen die een week duren. Die sessies betreffen: interreligieuze dialoog, rechtvaardigheid en vrede, ziekenpastoraal, boekhouding, en zo meer.

Gedurende de paasvakantie kunnen zij voor veertien dagen naar een parochie om er het communiteitsleven van dichtbij te volgen en de Paasfeesten mee te leven met de gemeenschap.

Tijdens de julimaand worden zij naar Ghana gestuurd om er Engels te leren of bij te werken. De kandidaten van het eerste jaar gaan naar Ejisu (ons vormingshuis in Ghana) om er de basissen te krijgen; die van het tweede jaar gaan naar parochies om in de dagelijkse omgang de taal te spreken en zo hun kennis te verdiepen.

Wat me het meest treft, is dat vele jongens uit probleemgezinnen komen – vader of beide ouders gestorven, relatieve armoede, gescheiden gezinnen (deels in Burkina, deels in Ivoorkust). Velen, vooral Togolezen en Ivorianen, komen uit een charismatische beweging of hebben zelf of langs hun familie contacten met neo religieuze bewegingen. Toch hebben de meesten een ruim en goed hart, zijn erkentelijk, zijn vriendelijk. En zoals alle jongeren van hun leeftijd stellen zij alles en nog wat in vraag en sparen geen kritiek.

Al bij al is het een veeleisend apostolaat, maar ik kan toch zeggen dat het lonend is: de jongeren kennen, om misschien beter de toekomst van de Sociëteit te kennen. Wanneer de jonge Burkinabé-stagiairs op vakantie komen, worden die met allerhande vragen bestookt. Die vragen leggen de interesses en de verwachtingen bloot. Wat duidelijk is: zij zullen in een totaal andere sfeer ‘missie’ beleven. Dertig jaar lang was ik in het bisdom Kayes en heb daar heel wat kennis opgedaan, had vele ontmoetingen, tegenslagen, vele vragen, maar ook veel vreugde...Dit alles helpt mij nu om heel wat te relativeren en naar die jongens aandachtig te luisteren. Het persoonlijke contact lijkt nog het belangrijkst: banden smeden. Het is klaar dat ik met de kandidaten een relatie moet hebben als kandidaatformateur, zelfs al mogen dat vriendschapsbanden zijn.

Ik heb vertrouwen, ik stel mij vragen, heb twijfels betreffende sommige opvattingen van hun kant.

[vert]Maar ik en mijn confraters in de communiteit – de parochie of elders – moeten ons ook laten durven beïnvloeden door hun charisma.[/vert]

Marc DE VOS

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 254 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Burkina Faso   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License