missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Mozambique

Kolonialisme en Missie

Band N° 1 - 2011 (Uittreksel)
dinsdag 12 april 2011 door D.F. (Vertaling), Webmaster

[marron]Iemand die vroeger in Mozambique geweest is, Pater Victor Nijs, spreekt ons over zijn verblijf aldaar, vóór de onafhankelijkheid.

Geboren in Tessenderlo in 1930, is Victor ingetreden bij de Missionarissen van Afrika in 1950. Hij werd priester gewijd in Canada in 1957 en benoemd voor Mozambique in Oost Afrika, waar hij aangekomen is in 1958.

[/marron]

[vert]En toen Mozambique[/vert]

Mozambique was toen nog een kolonie van Portugal (tot 1975). Je mocht er niet werken zonder een officieel diploma van Portugal. Na een jaar studie en parochiewerk, met op zak een diploma van Lager Onderwijs nam ik het vliegtuig naar Mozambique.

[bleu marine]September 1958:[/bleu marine] aankomst op de missiepost van Chemba aan de Zambeziestroom. Eerst de taal en de gebruiken van de bevolking leren kennen.

De druk van het Portugese kolonialisme was zwaar. Gedurende 500 jaar aanwezigheid was de rijkdom van het land alleen naar de blanke bevolking en naar het Portugese vasteland gegaan. De bevolking was apathisch, er was toch niets aan te doen, het minste verzet werd door de blanke administratie hard aangepakt. De geheime politie was overal…

Na negen maanden en een taal min of meer rijker mocht ik naar een klein seminarie, de middelbare school voor de vorming van priesters, 180 leerlin-gen uit drie bisdom-men, zo groot als drie maal België.

[vert]Terug van weggeweest[/vert]

[bleu marine]1964:[/bleu marine] na zeven jaar, en door de plaatselijke Portugese bisschop gevraagd om het bisdom te verlaten, kon ik wat uitblazen in België. Enkele maanden later werd ik teruggeroepen door de bisschop van Beira, een ander bisdom.

Ik werd directeur van een middelbare school voor de zwarte bevolking. Ook was ik verantwoordelijk voor het secretariaat, kon er Frans en Engels onderwijzen, en avondlessen geven voor volwassenen, helpen in de parochie, een nieuwe taal leren… en voetballen. De ge-heime politie bleef ons volgen, de moeilijkheden stapelden zich op, maar we kregen de steun van heel wat blanken. We deden verder.

[bleu marine]1968:[/bleu marine] doktersadvies: rusten. Terug naar de brousse: de taal Chiniungwe is verwant met het Chisena, de streek was arm en onderhevig aan droogte.

Een landbouwproject was dringend nodig. Tijdens mijn vakantie in 1969 startte mijn vroegere scoutsgroep een campagne voor het landbouwproject. In een tractoren-fabriek en een garage leerde ik wat er nodig was om in de brousse een tractor te onderhouden.
Tractor, aanhangwagen en een ploeg mochten met me mee in een cargoboot: drie weken op zee!

[bleu marine]1970:[/bleu marine] hongersnood: een jaar lang geen druppel regen, voedsel werd schaars, de waterputten stonden droog. De politieke situatie was hopeloos. De plaatselijke bevolking had voedsel nodig maar de overheid weigerde hulp. Enkele families vormden een gemeenschap die het werk met de tractor beheerde: stenen verslepen, bomen verplanten, ploegen, eggen. Tegen de regenperiode (november) moesten de velden klaar zijn voor het zaaien van maïs, pindanoten en katoen. Daar zat toekomst in.

[bleu marine]1971:[/bleu marine] de eerste oogst was binnen, nog wat mager wegens gebrek aan meststoffen. Het Portugese leger voerde een schrikbewind. Als missionarissen konden we niet meer zwijgen. De 40 Witte Paters verzetten zich, geruggensteund door vele andere missionarissen en ook heel wat blanken.

In mei verlieten we Mozambique: een hoofdstuk was afgesloten. Velen hebben toen gehuild.

[vert]Een oude droom[/vert]

Terug in België kreeg ik als opdracht te werken met gastarbeiders. Een oud verlan-gen werd werkelijkheid: naar de mijn als ongeschoolde arbeider, 789m diep. Hard, zeer hard! Ik had nooit gedacht dat een schop en een boorhamer zo zwaar kunnen wegen. Na de werkuren mocht ik bekomen als kapelaan in de parochie: scouts, mijnwerkersbrancardiers, bege-leiding van zieken naar Lourdes, contacten met jongeren die in hun leven zo weinig kansen hadden gehad.

Daarna aanvaarde het bisdom Hasselt mij als leraar godsdienst in de Handelsschool. In Lummen vonden we een ideaal huis voor opvang van jongeren die een moeilijke periode van het leven achter de rug hadden.

Tien jaar later was het tijd om wat tot rust te komen. Ik verhuisde naar Sint-Lambrechts-Herk. Hier heb ik mijn thuis gevonden voor een rustige oude dag…

Victor Nijs
 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 559 / 1154775

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Getuigenissen - Gebeurtenissen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License