missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Algerië

De school van het verschil in Mostaganem

José Maria Cantal
maandag 14 november 2011 door D.F. (Vertaling), Webmaster
[marron]De gedachte is bij mij opgekomen toen ik deelnam aan de vastentocht in de woestijn: de thema’s en de sfeer tussen ons waren buitengewoon ! Ook het kader: wat is Algerije mooi! Er was toch één ding dat me verdriet deed: ik zou een week die zo intens was willen delen met mijn moslimvrienden… Maar hoe dat aanpakken ? Welke formule vinden ? Hoe niet tegen de wet ingaan van de niet-moslim eredienst ? Wat zou het thema kunnen zijn ? Ik had redenen om het te laten vallen…[/marron]
Maar toen ik sprak over mijn “droom”, moedigden de mensen me aan: “Dat zou super zijn!” zegden ze. Dan ben ik begonnen een cocktail te maken: spelen, enkele video debatten, genodigden, een beetje stilte, praktische werken, een eindfeest… Op een dag dat ik dacht dat ik de definitieve versie had, heb ik contact genomen, dankzij de Maristen van Mostaganem, met de tariqa soufie al-alawiya [1]... Zij hebben meteen aanvaard en ze hebben hun ruim ontmoetingscentrum tot onze beschikking gesteld.

Ik begin erover te spreken, eerst met mijn vrienden. Geleidelijk aan beginnen personen die ik niet kende me te vragen “zich in te schrijven voor de School”…De dagen gaan verder, de plaatsen worden gevuld… Mijn bloeddruk stijgt…

Uiteindelijk waren we met 23 personen, jongens en meisjes, moslims en christenen, uit Europa, uit Afrika en Latijns Amerika, om deze unieke ervaring in de Maghreb te beleven (we hebben zelfs diploma’s die zeggen dat we de eerste uitgave waren…). Het Arabisch en het Frans waren de twee “co-officiële” talen van deze School. Na de inhuldigingsceremonie, hebben we, samen met de verantwoordelijken van de tariqa alawiya en de bisschop van Oran, getracht een week samen te leven in goed humeur en genietend van elk ogenblik.

[marron]Details ?[/marron]

- [vert]MAANDAG, 19 sept. : ik ben halfbloed.[/vert]


Goed alles doen uitkomen wat in onze persoonlijke en collectieve geschiedenis verrijkt werd dankzij de bijdrage van andere culturen, manieren van denken, talen en geloofs-overtuigingen… en wat voortaan deel van mezelf uitmaakt. Zich zo ontdekken als verbonden “met de andere” en met een gemeenschappelijk erfgoed met de “ongekende neven”. Er waren drie genodigden die ons gesproken hebben over hun persoonlijke ervaring van de verscheidenheid…
 

- [vert]DINSDAG 20 sept. : de geweldloze communicatie[/vert]

Onze manier van spreken draagt onze gedachte over de anderen en breekt de obstakels of komt deze bestendigen. Hoe spreken de meisjes over de jongens ? En de zwarten over de blanken ? En de Arabieren over de Europeanen ? En de letterkundigen over de wetenschappers ? Over de andere spreken is eveneens informatie verstrekken (die al dan niet waar is) aan degenen die nog nooit iemand ontmoet hebben die verschillend was. Een debat over de film “Pocahontas” heeft ons geholpen ons hiervan bewust te worden.

- [vert]WOENSDAG 21 sept. : Biodiversiteit[/vert]


We hebben het geluk gehad een bezoek met een gids te brengen aan de grote tuin van het huis en aan de boomkwekerij van de tariqa. We hebben begrepen waarom de verscheidenheid in de schoot van de Natuur meer en meer beschouwd wordt als een grote rijkdom die bedreigd wordt. Het verdwijnen van de biodiversiteit zal rampzalige gevolgen hebben voor het menselijk leven op middelmatige termijn. De culturele verscheidenheid is eveneens een rijkdom. In de namiddag hebben we halssnoeren en armbandjes gemaakt met producten uit afvalstoffen : we waren zelfs mooier door minder afval te produceren. Fantastisch !

- [vert]DONDERDAG 22 sept. : Open spiritualiteit[/vert]


Het religieuze verschil wordt meer en meer voorgesteld als bron van conflicten in de 21ste eeuw. Nochtans produceert de aanhankelijkheid aan het geloof niet noodzakelijk het fanatisme: het leidt ook tot het medelijden, tot de verzoening, tot de samenwerking tussen gelovigen, tot het verlangen naar vergiffenis, tot het zoeken naar een gemeenschappelijke toekomst. We hebben het geval bestudeerd van de Emir AbdelKader, die, na de Fransen te hebben bestreden, 12.000 christenen redde in Syrië; en ook de stellingnamen van Kardinaal Duval, bisschop van Algiers gedurende de onafhankelijkheidsoorlog, maar niet onderhandelbaar wat betreft de onrechtvaardigheid en de foltering.

We hebben ook de tijd genomen om aan elkaar te zeggen waarvan elk houdt in zijn godsdienst… en ook in die van de andere. Die jongeren zijn overal getuigen van hun geloof !

- [vert]VRIJDAG 23 sept. : ik… jij… HIJ[/vert]

De dag begint met een reportage over het religieuze geweld in Nigeria en hoe “de Imam en de Pastor” (dat is de titel !) met elkaar samenwerken voor de vrede.
Vervolgens heeft elkeen nagedacht over zijn eigen identiteit, over de banden die hem verenigen met zijn vaderland, met zijn vrienden, met zijn familie… Onmogelijk de anderen iets bij te brengen als men zelf niet in het reine is gekomen met zijn identiteit. Ook al heeft elke gemeenschap nood aan pioniers, toch kan er niet iets stevigs worden opgebouwd buiten onze gemeenschappen van oorsprong… Er werd dan eenparig besloten, ook al was dit helemaal niet voorzien, om samen naar de Mis te gaan. Welke vreugde bij het binnentreden van de kapel daar zo’n grote wandplaat te vinden in het Arabisch : God is liefde. Hoeveel foto’s werden er genomen? Verschillende honderdtallen !

- [vert]ZATERDAG 24 sept. : Ontdekking van de stad Mostaganem[/vert]


’s Morgens, staat een minibus ons op te wachten : bezoek van de stad met een buitengewoon goede gids en daarna gaan we naar het strand. Iedereen duikt in zee… aangekleed en men moet terugkeren om zich om te kleden en onze sandwiches op te peuzelen. Vreugde om de natuur, om de mooie stranden, de zon, de vriendschap… en de ontdekking van de oude binnenstad, zelfs voor de inwoners van Mostaganem !
We hebben de tijd genomen om een lange evaluatie op te maken. De jongeren hebben gezegd welke omvormingen bij hen hebben plaats gevonden en of ze een gevolg wilden geven aan deze week (je kan het antwoord wel raden !)

__ornement.png__

Er zijn heel wat dingen waarover ik niet gesproken heb : de officiële hymne van de School die elke dag gezongen werd in “de taal van de verstandigen”, de spelen zonder winnaars, het concert met Andalusische muziek, de getuigenissen van de genodigden, de ceremonie bij het uitreiken van de diploma’s, de gegeven en gekregen confidenties, het moment van lofprijzing van de Enige God samen beleefd, de vriendelijkheid van het huispersoneel, de schoonheid van de omgeving, de tranen toen we elkaar verlieten, de bladzijde Facebook “School van het verschil”, de vriendschappen die ontloken zijn… Als ik het zou doen, dan denk ik dat er niet genoeg boeken in de wereld zouden zijn om alles in te houden ! Maar indien ge hierover ingelicht wil worden… tracht u dan in te schrijven voor de School van het verschil 2. Aantal plaatsen beperkt !

[bleu marine]Eén uur stilte elke dag ?[/bleu marine]

Op de eerste plaats, om aan de deelnemers toe te laten innerlijk op te nemen wat er in de loop van de dag zoals beleefd werd. Deze soort van “vorming”’ vereist een goede dosis zelfkritiek die elke persoon individueel moet doen.
Onder de deelnemers, waren er velen, zowel christenen als moslims, die een regelmatige godsdienstpraktijk hadden : er moest een voldoende tijd geschikt worden voor die plicht, maar ook om aan allen toe te laten zich bewust te worden dat de andere werkelijk een diepe relatie beleeft met zijn spirituele wortels en dat deze bijdragen tot het welslagen van het project. Twee verschillende boekjes werden voorbereid in de dossiers die aan de jongeren werden uitgedeeld. Geleidelijk aan is dat kleine uur (18u.30-19u.30) een langer uur geworden, en wellicht één van de activiteiten die het meest hebben bijgedragen voor het succes van de School. Ook al herinnerde de keuken ons aan ons te laat komen ! Al de deelnemers, op de vraag wat hen ertoe heeft doen besluiten om te komen, hebben geantwoord dat de expliciete aanwezigheid was van leden van een andere godsdienst, en ook de “aantrekkelijke” titel, die hen ertoe aangezet heeft te komen.


Wel bedankt aan al degenen die me gesteund hebben : op de eerste plaats mijn confraters Witte Paters die zich werkelijk ingespannen hebben om me financieel te helpen, met materiaal en mijn afwezigheden te aanvaarden. Wel bedankt aan tariqa soufie al-alawiya die in dit project geloofd heeft en er alles aan gedaan heeft aan het welslagen ervan. Bedankt zaan Mgr. Alphonse Georger van Oran. Bedankt aan mijn “leerlingen van het verschil” en aan mijn vrienden, allen verschillend, die mij nieuwe moed gegeven hebben: zonder u zou dit avontuur nooit plaats hebben gevonden. En ik zou, zonder u, zeer ongelukkig zijn.

José Maria Cantal, Witte Pater
cantalrivas@hotmail.com
 

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 272 / 1154893

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen Afrika  De activiteit van de site opvolgen Algerië   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License