De vrouwelijke immigratie

Als men alle dagen vluchtelingen en migranten opvangt, die uit het gebied ten Zuiden van de Sahara komen, kan men niet anders dan getroffen worden door de belangrijke en moedige aanwezigheid van vele vrouwen bij deze bevolking, die helemaal vrijwillig, het leven van hun mannen delen die de oorlogssituaties of de economische rampen in hun landen ontvluchten.

Men kan evenmin ongevoelig blijven tegenover deze werkelijkheid waarbij vrouwen het geweld van de mannen ondergaan, zoals dit onlangs vermeld werd in een rapport van de UNO, dat spreekt van 15.000 verkrachte vrouwen in één enkele maand in 2010 in het Oosten van de DR Kongo. Zoals aan onze grenzen ten Zuiden, waar betrouwbare ooggetuigen vertellen dat vrouwen door de mannen verhinderd worden op de vrachtwagens te kruipen, wanneer zij hun terugkeer willen beginnen, om van hen te profiteren tot zij niet meer kunnen !

Hier, in Noord Afrika, doorheen de kleine ontvangststructuur van Algiers [1], worden we sterk aangegrepen door het feit dat er, in minder dan twee jaar, op de 25 overleden personen, meer dan 20 van hen vrouwen waren. Nochtans bewonderen we elke dag een beetje meer hun moed om de dagelijkse moeilijkheden van allerlei aard aan te pakken, om te beginnen met hun eigen echtgenoot, die dikwijls niet werkt en die een zeer gewelddadig gedrag durft aannemen tegenover zijn gezellin.

Tijdens een ontmoeting, hebben we vastgesteld dat de meeste vrouwen vluchtelingen of migranten werken als huisvrouwen of in ‘hammams’ als masseuses. Anderen werken thuis in kleine naadateliers of Afrikaanse maaltijden leveren aan hun landgenoten en vrienden. Velen klagen nochtans over de al te zware werken bij hun werkgeefsters, al te lange werkdagen, slecht betaald en uitgebuit te worden. Het gebeurt soms dat zij weggestuurd worden zonder dat zij hun loon kunnen krijgen !

Op het vlak van het kleine Afrikaanse familie, lijkt het ons dat de vrouw meer en meer een belangrijke plaats gaat innemen, als men rekening houdt met haar bijdrage voor het familiale budget en haar functie als beschermster. Inderdaad, een vrouw met een kind, met of zonder echtgenoot, wordt minder snel uit het land gebannen door de gezagsdragers dan een alleenstaande man. We stellen met plezier vast dat zeer dikwijls, de gevluchte of migrante vrouw het voortouw neemt om het recht van haar kinderen te verdedigen, daar waar de man zich wegstopt, uit vrees uitgewezen te worden.

Anderzijds, onderstrepen we nogmaals het enorme lijden dat talrijke vrouwen ondergaan omwille van ziektes, het aantal kinderen, een gebrek aan een deftig onderkomen en zware huishoudelijke taken. De laatste getuigenis van Anne-Marie, overleden in juni 2010, een Kongolese, die van kerk naar moskee ging, bedelend om tegemoet te komen aan de noden van haar mentaal gehandicapte dochter, verkracht, en sindsdien met een klein kind, is voldoende veelzeggend. Of nog, deze dagen, de getuigenis van een jonge vrouw uit Liberia, 22 jaar, zwaar ziek, die in extremis kon gered worden door de medische ploeg van een hospitaal van Algiers. En dan zijn er nog al die vrouwen van wie de mannen aangehouden werden en uitgewezen werden naar de Zuidgrens. Hoe kunnen zij het hoofd bieden aan de familiale taken en het onderkomen zonder de aanwezigheid van hun echtgenoten? We kennen een groot aantal in dat geval. Zonder dan nog te spreken van de mannen die botweg hun gezin verlaten hebben, verdwenen zijn, en hun vrouw en kinderen op straat hebben gelaten overgeleverd aan “min of meer eerlijke” mensen die hun een logement of een karkas in opbouw verhuren.

Over dat alles heen, blijft er ons een belangrijke vraag op de lippen: wat gaat er met die bevolking gebeuren, vooral dan met die vrouwen en kinderen, na lange jaren aanwezigheid op het Algerijns gebied, als zij geen enkel wettelijk statuut vinden, alleen maar al dan niet ingeschreven bij het HCR als vluchtelingen? Zal de vrijwillige of opgelegde terugkeer naar hun land een oplossing zijn?

[vert]RENCONTRE ET DEVELOPPEMENT (CCSA)[/vert] 12a, rue des Libérés (Ex. Colons) 16 020 Alger (1er mai) Meer gegevens in het frans op  Faithbooktour  Facebook