missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Victor Nijs

vendredi 2 mars 2012 par J.V.
  Woensdagmorgen, 29 februari 2012, om 6 uur ’s morgens, is onze confrater
 
Pater Vic(tor) Nijs



overleden.
 
Hij leed al jarenlang aan botkanker, maar onderging enkele maanden geleden nog een zware rugoperatie. Hij was 81.
 

Vic werd geboren op 5 juli 1930 te Tessenderlo in de provincie Limburg. Zijn vader was eerst fabrieksarbeider, daarna mijnwerker te Beringen ; moeder hield een kleine winkel. Vic was de tweede van negen kinderen. Na een jaar vakschool te Overpelt deed hij zijn humaniorastudies te Beringen, te Diest en de laatste jaren op het Klein seminarie van Sint-Truiden. Vic was actief bij de scouts, maar was ook een bibliomaan. Hij schrijft : "(Schrijvers als Dostojevski, Tolstoï en Ragmanova) openden mijn ogen voor de ware toestand van de werkende klasse. Ik kon niet meer geloven in het zwarte goud toen ik mijn vaders handen zag, zijn gebroken rug en zijn stoflongen. Russische en daarna Duitse krijgsgevangenen waren de slaven van een welvaart voor anderen. De wereld moest veranderen !" Vic had inmiddels ook Cardijn ontdekt.

In september 1950 trad Vic binnen bij de Witte Paters te Boechout. Na het noviciaat te Varsenare vertrok Vic naar Canada, waar hij zijn theologische studies deed te Eastview. Onder het verlof deed hij werkkampen met verwaarloosde jeugd, werkkampen in Washington en in de negerwijken van Harlem (New York). "Een wereld van armoede, onrecht, discriminatie, rassenhaat. Maar ook zovele vrijwilligers die blijven geloven in de mens." Op 1 februari 1957 wordt Vic te Eastview priester gewijd. Gedurende al die jaren onderlijnen zijn professoren zijn grote edelmoedigheid, zijn enthousiaste natuur, zijn natuurlijke gaven om in gemeenschap te leven, zijn ondernemingsgeest en zijn sociale gevoeligheid.

Vic werd benoemd voor Mozambique in Oost-Afrika. Mozambique was toen nog een kolonie van Portugal (tot 1975). Na een jaar voorbereiding in Portugal kwam hij in september 1958 toe op de missiepost van Chemba aan de Zambeziestroom, waar hij de taal leerde. Hij stelt vast dat de druk van het Portugese kolonialisme na 500 jaar aanwezigheid nog zeer zwaar is en de politie alom tegenwoordig. Negen maanden later wordt hij benoemd op het Klein seminarie van Zobue, dat 180 leerlingen telt uit drie bisdommen. Vic had jongens die geen priester wilden worden geholpen bij hun vlucht naar het buitenland. Hij werd in de ogen van zijn Portugese bisschop ’persona non grata’ en moet het bisdom verlaten.

Na zijn verlof en de grote retraite in Villa Cavaletti in 1964 wordt Vic benoemd in het bisdom Beira. Hij wordt er directeur van een middelbare school voor de zwarte bevolking. Hij zelf onderwees Frans en Engels. Hij gaf ook avondlessen voor volwassenen, was aalmoezenier van een scoutsgroep en hielp in de parochie… Vic noteert : "De geheime politie bleef ons volgen, de moeilijkheden stapelden zich op, maar we kregen de steun van heel wat blanken. We deden verder."

In 1968 verplicht de dokter hem het rustiger aan te doen. Dus mag hij terug naar de brousse, als onderpastoor te Lundo, met een nieuwe taal op het menu. De streek was arm en droog. Geholpen door zijn vroegere scoutsgroep, lanceert Vic een landbouwproject. Tijdens zijn verlof in 1969 leert hij hoe een tractor onderhouden en neemt die mee naar zijn project. In 1970 heerst er hongersnood in het land. De overheid weigert voedselhulp voor de bevolking. "Wij behielpen ons met smokkelen en stropen", schrijft Vic. Ook op politiek vlak was de spanning te snijden : een groep van de bevolking die in de voorbije jaren het land was ontvlucht, valt vanuit Tanzania het land binnen om het te bevrijden van het Portugese juk. Het Portugese leger voert een schrikbewind. Als missionarissen konden wij niet zwijgen. De 40 Witte Paters verzetten zich, geruggesteund door vele andere missionarissen en ook veel blanke Portugezen. Het Generalaat neemt dan de beslissing uit protest alle Witte Paters terug te trekken uit Mozambique. De Staat reageert met een uitwijzingsbevel. Niet allen waren akkoord met die beslissing, maar gehoorzaamden als groep en vertrokken. Wij schrijven : 25-05-1971. "Velen hebben toen geweend", besluit Vic zijn verhaal.

" Terug in België kreeg ik als opdracht te werken met gastarbeiders. Een oud verlangen werd werkelijkheid : naar de mijn als ongeschoolde arbeider, 789m diep. Hard, zeer hard ! Ik had nooit gedacht dat een schop en een boorhamer zo zwaar kunnen wegen. Na de werkuren mocht ik bekomen als kapelaan in de parochie : scouts, mijnwerkers-brancardiers, begeleiding van zieken naar Lourdes, contacten met jongeren die in hun leven zo weinig kansen hadden gehad." Hij woont dan in Stal-Koersel.

Hij zal in de mijn werken van begin december 1971 tot eind juni 1974. Daarover schrijft hij aan de provinciaal : "Ik ben echt dankbaar voor die twee en half jaar. Het is niet gemakkelijk geweest, maar ik ben er kleiner door geworden." Na zijn experiëntie als priesterarbeider, trekt Vic op uitnodiging van Phil Bosmans naar Brussel om er een oud fabriekje om te vormen tot ontmoetingsplaats voor straatkinderen, een "foyer", onder de leiding van Paul Steels.

Na een jaar van studie en bezinning in de abdij van Zevenkerke, wordt Vic, begin januari 1979, door de bisschop van Hasselt tot godsdienstleraar in de Hogere Provinciale Handelsschool van Hasselt. Hij vestigt zich in Lummen in een huis waar hij ook jongeren kan opvangen die een moeilijke periode van hun leven achter de rug hebben, meestal gezonden door de Jeugdrechtbank ; zo heeft hij steeds drie of vier jongeren tussen de 18 en de 22 onder zijn hoede, in samenwerking met Fiet, een trouwe medewerkster.

Tien jaar lang houdt hij dat vol, waarna hij naar Hasselt verhuist, naar Sint-Lambrechts-Herk, waar ’Bompa Fik’, zoals hij zelf zegt, tot rust kan komen na een eerder bewogen leven, steeds omringd door trouwe vrienden en nog steeds dienstbaar waar het ook maar kan.

  De uitvaartliturgie zal plaats hebben op zaterdag 3 maart, om 10 u 30, in de Sint-Lambertuskerk (Pastorijstraat – 3500 Sint-Lambrechts-Herk (Hasselt-Zuid).  

Concelebratie mogelijk. Een lichte maaltijd is voorzien in een zaal niet ver van de kerk.

 
J.V.
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 846 / 1154834

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License