missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater John Verjans

lundi 7 mai 2012 par J.V.
  Gisterennamiddag, 6 mei 2012, omstreeks 18 uur, is onze confrater
 
Pater John Verjans



zachtjes overleden. Hij ging de laatste weken stilletjes achteruit en zijn overlijden kwam dan ook niet onverwacht.

John werd geboren te Hasselt op 6 februari 1920. Zijn lagere school volgde hij bij de Broeders van Liefde en op het atheneum, zijn middelbare studies op het bisschoppelijk Sint-Jozefcollege van Hasselt. Toen hij in september 1940 in Boechout binnenging waren zijn ouders reeds overleden. Dan volgden het noviciaat te Varsenare en zijn theologische vorming te Heverlee, waar hij in april 1946 zijn eed aflegde en op 7 april 1947 priester werd gewijd door Mgr. Cleire. Professsoren en begeleiders appreciëren vooral zijn edelmoedigheid en goede geest in de gemeenschap, zijn ijver en ondernemingsgeest bij het materiële werk,. Zijn studieresultaten zijn eerder middelmatig. Zij vrezen wel een beetje dat John een echte ’broussard’ zal worden.

Benoemd voor Boudewijnstad (Kongo), vertrekt John op 15 oktober 1947 uit de haven van Antwerpen op het stoomschip Mar del Plata. Half november begint hij in het Klein seminarie van Lusaka met de studie van de taal (Kiswahili) en steekt hij een handje toe als professor. In mei 1948 is hij onderpastoor in Kalima, enkele maanden later in Kabalo, waar hij ook directeur van de scholen wordt. Hij tracht er ook de klassieke jeugdbewegingen te lanceren. Ze zijn maar met z’n twee, schrijft hij aan de provinciaal van België, en hij weet niet wat eerst doen. In september 1951 wordt John overgeplaatst naar het toenmalige Albertville (nu Kalemie), als onderpastoor en directeur van de scholen ; in september 1956 vervult hij dezelfde taken in Nyunzu. Hij bouwt de kerk van Mateo. Overal bewijst hij veel dienst aan confraters die ’t een of ’t ander willen laten herstellen. Zijn relaties met de blanken verlopen niet altijd rimpelloos. De regionaal van die tijd, pater Hellemans, vermeldt dat de blanken hem ’père ouragan’, pater orkaan, noemen…

In 1957 komt hij voor het eerst op verlof en volgt de grote retraite te Mours. Na zijn verlof gaat John terug naar Baudouinville (het latere Kirungu) als onderpastoor en verantwoordelijke voor de scholen. Van 1960 tot 1967 is hij medestichter van Lumono. Enthousiast schrijft hij aan pater Provinciaal : "Ik verzeker u dat er succursalen liggen waar men enkel geraakt na vijf uur over steile bergen op en af te hebben gemarcheerd ! Hou aub geen jonge paters tegen voor deze streek." Vol vuur heeft hij het over groepen Xaveris, praesidia van het Maria Legioen, Jocisten… Lumono ondergaat de gewelddadige rebellie van 1964. John heeft het op de zenuwen en kan niet meer slapen. In 1967 komt hij voor gezondheidsredenen op verlof. John is depressief, wordt op rust gestuurd in Zwitserland, steekt tijdelijk een handje toe als quêteur te Heusy en verblijft een tijdje in Paal (Limburg). In oktober 1969 kan hij terug vertrekken en gaat aan de slag als pastoor te Lusaka en verantwoordelijke voor ontwikkelingsprojecten in het bisdom. In juli 1976 keert hij als pastoor terug naar Lumono, waar hij tot eind 1982 zal blijven. In december van dat jaar wordt John onderpastoor benoemd te Kala en zes jaar later te Kirungu zelf. Zijn verblijf daar wordt onderbroken door een gezondheidsverlof in 1988.

Zijn verblijf in Kirungu wordt abrupt afgebroken door de onlusten van 1991. Met heel wat andere confraters wordt John geëvacueerd in oktober 1991. In januari is hij terug ter plaatse in een poging de draad weer op te nemen, maar eind februari 1992 verlaat John definitief de DRCongo. De assistent-regionaal schreef : "Het werd duidelijk dat zijn edelmoedigheid groter was dan zijn krachten. John deelde mij zijn besluit mee om definitief terug te keren naar België, met tranen in de ogen. Te begrijpen na 45 jaar edelmoedige inzet in Zaïre. Hij hoeft niet beschaamd te zijn over zijn beslissing. Ik heb hem dat gezegd."

Op verlof in de gemeenschap van Genk, ondergaat John een hele reeks onderzoeken. Hij slaapt slecht, ondanks de slaappillen. "Ik heb wel geen pijn, maar mijn ziekte is psychisch", schrijft hij zelf aan de Provinciaal. "De dagen zijn voor mij een echte marteling en niemand kan mij helpen." In februari 1992 neemt hij zijn intrek in de gemeenschap van de Keizerstraat te Antwerpen.

Bijna twee jaar later wordt John benoemd te Varsenare. Hij zal er bijna vijftien jaar lang een eerder teruggetrokken leven leiden, niet veel van zeggen, en toch goedlachs, met te gepaster tijden een humoristische noot in het gesprek. Zoals blijkt uit vele brieven die hij aan zijn oversten schreef, was John altijd een diep gelovig man geweest, een man van plicht, voor wie de gehoorzaamheid geen ijdel woord was. Hij had een tijd lang gehoopt terug naar Limburg te mogen gaan, maar toen de provinciaal hem in 1999 zei dat hij beter in Varsenare bleef, kwam hij daar niet meer op terug. In maart 2007 verhuisde John naar Avondrust, omdat zijn gezondheidstoestand constante verzorging vereiste. Lange, stille jaren, na een bewogen leven in Afrika. De laatste weken was John niet erg bewust meer. Tot hij zondagnamiddag zacht in de Heer ontsliep.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op donderdag 10 mei 2012, om 10 u 30 te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.  

 
J.V.
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 1261 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License