missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Albert De Ryck

vendredi 31 août 2012 par J.V.
  Gisterenavond, 28 Augustus 2012, rond half negen, vernamen wij dat onze confrater
 
Pater Albert De Ryck



zachtjes was ingeslapen. Hij was midden de maand augustus, na een val op straat met zijn gemotoriseerde rolstoel, gehospitaliseerd. Toen hij zijn einde voelde naderen, had hij gevraagd terug naar het tehuis "O.L.V. van Antwerpen" te mogen gaan, want hij wilde thuis sterven.

Albert werd geboren te Antwerpen op 26 september 1926, niet ver van de Scheldekaaien, als vierde van een gezin met vijf kinderen. Lagere school en moderne wetenschappelijke humaniora volgde hij in het St. Jan Berchmans college op de Meir. Omdat hij geen Latijn had geleerd, werd hij bij de Witte Paters beschouwd als een "late roeping". In september 1944 begon hij zijn jaar Latijn te Boechout. Toen de V1- en de V2-bommen op Antwerpen begonnen te vallen, zette hij vanaf december 1944 die studie voort te Thy-le-Château. Volgden dan twee jaar filosofie te Boechout en het noviciaat in Varsenare (1947-1948) met pater Van Steene. In de Sociëteit begon toen de internationalisering van de vormingshuizen. Zo kreeg Albert de gelegenheid deel uit te maken van de eerste groep Belgen die hun scholasticaat ’elders’ zouden doen, meer bepaald in Canada. Door de omstandigheden ging de voorziene bootreis Antwerpen-Montreal niet door. De overtocht lukte ten slotte langs Amsterdam via New York, maar het was wel al januari toen ze het scholasticaat in Ottawa bereikten…

De karakteristieken die tijdens zijn vormingsjaren het meest worden onderlijnd zijn de volgende : praktisch verstand, zakelijk, nuchter, realistisch, gezond oordeel, zin voor orde, organisatietalent, geduldig, volhardend, kalm, een goede dosis flegma, eerder zwijgzaam, altijd goedgezind, dienstbaar, minzaam, vriendelijk… Men onderlijnt ook telkens zijn aanleg voor tekenen, fotografie, radio, elektriciteit, wetenschappen… en "de beste van de Belgen wat het Engels betreft". Albert legde zijn missionariseed af te Eastview op 23 juni 1951 en werd er priester gewijd op 27 januari 1952.

Benoemd in het Apostolisch Vicariaat van het Albert Meer, bij een andere Antwerpenaar, Mgr. Matthijsen, moest Albert eerst landbouw studeren. In 1955 behaalde hij zijn graduaat in tropische landbouwwetenschappen aan de Katholieke Universiteit van Leuven (met verblijf, al die jaren, in ons huis van de Vital Decosterstraat). Op 14 november 1955 vertrok hij richting Congo, met een DC-4 van Sobelair en dus veel tussenlandingen : Athene, Bayrouth, Cairo, Juba, Kisangani (dat toen nog Stanleyville heette) en ten slotte Bunia (landingsplaats Irumu, op 65 km van Bunia). Mgr. Matthijsen wachtte hem op, leidde hem rond in verschillende missieposten et benoemde hem voor enkele maanden te Drodro om de taal, het Kilendu, te leren.

In augustus 1956 nam hij zijn echte taak op als directeur van de landbouw-vakschool te Pimbo (E.P.A., Ecole Professionnelle Agricole), als opvolger van Wim Van Hoef. In die tijd bevatte de school alleen de lagere cyclus van het middelbaar onderwijs. De school telde een honderdtal leerlingen uit gans Ituri en Albert werd bijgestaan door drie Congolese broeders. Onder zijn leiding werd de school uitgebouwd tot een volledige secondaire school, de E.T.S.A. of Ecole Technique Secondaire Agricole. Theoretische lessen in de voormiddag, praktijk in de namiddag, zowel land- en tuinbouw als veeteelt. Twintig jaar lang zal Albert deze school leiden, bijgestaan door lange reeks confraters (bij voorbeeld Emiel Monbaliu) en andere blanke en lokale professoren, en gesteund door technische diensten van de overheid en van de Belgische Ontwikkelingssamenwerking.

Ondertussen kende Kongo de ’rebellie’ van september-december 1964 en ging Albert tot tweemaal toe de gevangenis in. De tweede keer werden ze opgesloten te Fataki en op 5 december 1964 bevrijd door de huurlingen van Schramme (74 paters en zusters !) en naar België overgebracht. Veel vertelde Albert daar niet over…

In 1974 nationaliseerde president Mobutu alle scholen. "Alle directeurs, waarvan vele paters en zusters, schrijft Albert, moesten van de ene dag op de andere vervangen worden door Kongolees personeel. Ikzelf bleef in de school en gaf de directie aan een van mijn Kongolese (toen nog Zaïrese) professoren."

Twee jaar later, in 1976, gaf Mobutu alle scholen terug. De katholieke scholen werden reeds sinds vele jaren geleid door wat men noemde de scholen-coördinatie, zowel op diocesaan niveau als op niveau van de kerkprovincies. Die structuur moest na de teruggave van de scholen weer heropgericht en Albert werd in november 1976 naar Bunia geroepen als coördinator van het katholiek onderwijs. De opvolger van Mgr. Matthijsen, Mgr. Ukec, was in 1984 overleden en werd opgevolgd door Mgr. Dhejju. Deze benoemde Albert, in januari 1985 tot verantwoordelijke van alle sociale werken van het bisdom, met inbegrip van gezondheidszorg en ontwikkeling. Na een misverstand met de bisschop aangaande een benoeming te Kisangani als coördinator van het onderwijs voor gans de kerkprovincie, moest Albert Bunia verlaten en werd hij benoemd te Kinshasa als procurator.

Hij startte daar op 28 juli 1987 in de "onzième rue" te Limete. Hij hield zich bezig met documenten, visas, paspoorten, vliegtuigbiljetten, de "phonie", aankopen en verzendingen voor de bisdommen waar wij werkzaam waren in het Oosten van Congo : Bunia en Mahagi, maar ook Goma, Bukavu, Kalemie, Lubumbashi en Kasongo. Sinds geruime tijd had Albert last van - schrijft hijzelf - hartkrampen, die gelukkig niet te lang duurden.

In februari 1999 vertrok hij vervroegd op verlof. Reeds in maart onderging hij een hartoperatie (vijf overbruggingen) en werd hij in België benoemd, meer bepaald in de Keizerstraat. In 2001 ging hij nog eens terug naar Kinshasa om een confrater voor twee maanden te vervangen. Dat kort verblijf eindigde wel met een kleine hersenbloeding, een tijdelijk verlamde arm en een nu definitieve terugkeer naar België.

Op de Prokuur bewijst Albert een tijd dienst bij de boekhouding ; hij neemt al die jaren deel aan het onthaal. Hij blijft de minzame, steeds goed gemutste confrater, die graag dienst bewijst. Hij doet zijn dagelijkse wandeling in de stad. Eind 2010, als zijn benen echt niet meer meewillen, verhuist hij naar het woon- en zorgcentrum O.L.V. van Antwerpen, op een boogscheut van de Prokuur. Hij doet dan zijn dagelijkse wandeling in een gemotoriseerde rolstoel en komt iedere namiddag een tas koffie drinken met de confraters.

Een oerdegelijk missionaris, een man van daden en van weinig woorden, is van ons heengegaan. Hij ruste in vrede.

  De afscheidsliturgie zal plaats vinden op zaterdag 8 september, om 10u30, in de kerk van zijn geboorteparochie St-Laurentius (Markgravelei 95 – 2018 Antwerpen).  

Wij concelebreren zoals gewoonlijk. Koffietafel voorzien in de omgeving.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 667 / 1154670

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License