missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Leo Bossuyt

mardi 16 avril 2013 par J.V.
  Zaterdagavond, 13 april 2013, rond kwart voor tien, werd onze confrater
 
Leo Bossuyt



uit zijn lijden verlost. De laatste maanden heeft hij veel afgezien, ondanks alle moderne pijnstillende middelen.

Leo werd op 11 januari 1929 geboren te Zwevegem (West-Vlaanderen), op 6 kilometer van Kortrijk. Hij was de vierde van vijf kinderen. Zijn ouders baatten een kleine boerderij uit waar het hard werken was. Zijn humaniorastudies deed hij in het Sint-Amandscollege te Kortrijk. In september 1949 trad hij binnen te Boechout. Volgden dan het noviciaat te Varsenare (1951-1952) en theologie te Heverlee, waar hij op 16 juli 1955 zijn eed aflegde en op 1 april 1956 priester werd gewijd. "De schoonste aprilvis van mijn leven" schreef hij. Zijn professoren stelden vast dat Leo geen intellectuele hoogvlieger was, maar dat compenseerde hij door zijn wilskracht en werkijver. Zij loven vooral zijn eenvoud en stille dienstbaarheid ; "altijd goedgehumeurd" "Als deken was hij niet de man van grote woorden, maar van het goede voorbeeld". En eentje voegt er in het laatste jaar aan toe : "Hij zal een heilig priester zijn en een goed confrater".

Benoemd voor Rwanda, vertrekt Leo op 26 maart 1957 met Sobelair. Hij begint als onderpastoor te Muhororo, verhuist enkele maanden later naar Ruhengeri, waar hij zich speciaal toelegt op de studie van de het Kinyarwanda. In november 1959 neemt hij deel aan de stichting van Kibingo aan het Kivumeer. Hij houdt er zich vooral bezig met de jeugd en de scholen. Hij leerde hen ook de kunst van het voetbalspelen. Hij is er al enkele maanden pastoor als de parochie wordt doorgegeven aan de plaatselijke clerus. In februari 1964 vinden we hem als pastoor te Mururu-Cyangugu. Na zijn eerste verlof wordt hij pastoor benoemd te Mushaka, waar hij drie jaar zal blijven en die hij de schoonste jaren van zijn leven noemt. In 1965 is hij pastoor in Birambo, maar keert in 1966 terug naar Mushaka. In 1968, op verlof, krijgt hij last met zijn ingewanden, ziekte waar hij nooit meer vanaf zal geraken. Hij verblijft een tijdje in Boechout als econoom om de verhuis voor te bereiden, dan als econoom in ons nieuw huis te Berchem. In juli 1971 wordt hij overste benoemd te Varsenare. In die periode heeft hij vele WP-families bezocht in de wijde omgeving. In december 1975 mag hij terug naar Rwanda. Na amper twee maanden te Busasamana, keert hij terug naar Mushaka, waar hij tien jaar zal blijven. Cyangugu is ondertussen een bisdom geworden (1981). Bij de viering van zijn 25 jaar priesterschap, zei hij : "Men heeft mij toegejuicht bij deze gelegenheid van mijn jubileum, maar ik weet heel goed dat ik maar de ezel ben die Jezus draagt…" Hij heeft zich ondertussen langzaam maar degelijk ingewerkt in de charismatische beweging.

Na zijn verlof en de sessie/retraite te Jerusalem in 1986, gaat Leo naar Mushishiro in het bisdom Kabgayi. Gedurende vijf jaar houdt hij zich vooral bezig met de scholen, de jeugd en de charismatische beweging. In juli 1991 keert hij terug richting Cyangugu, naar Mwezi. Twee jaar later, begin september 1993, mag hij de andere kant van Rwanda gaan ontdekken, als onderpastoor te Nyagahanga, in het bisdom Byumba. Hij schrijft zelf : "Pas enkele maanden later zou de oorlog-volkerenmoord in alle hevigheid losbarsten. De confraters van Nyagahanga zouden de enige Witte Paters zijn die gans die tijd ter plaatse zijn gebleven. De mensen waren zeer dankbaar om hun aanwezigheid in die moeilijke dagen." Na een verdiend verlof begin 1995 keert Leo terug naar Nyagahanga. Behalve een jaartje onderbreking om mee de parochie van Rushaki te relanceren, blijft hij in Nyagahanga tot zijn definitieve terugkeer naar België. In augustus 2001 wordt hij tijdens zijn verlof geopereerd voor een slagaderverwijding, die hij moeilijk te boven komt.

Begin maart 2002 wordt Leo in de Linthoutstraat benoemd voor het onthaal. Acht jaar lang zal hij confraters en bezoekers verwelkomen en met een kwinkslag aan het lachen brengen. Wat men niet weet is dat Leo zich tijdens zijn lange ’wachturen’ onledig hield met ’t een en ’t ander op te schrijven. Zo schreef hij een kort, zeer anekdotisch verslag, vol details over de tijd die hij in Ruhengeri doorbracht. Eens te Varsenare, waar hij in september 2010 zijn intrek neemt op het Kasteel, blijft hij schrijven. In "Den ouden brevier in donkere dagen" (geschreven op Pasen 2012), beschrijft hij hoe hij in de donkere dagen van de volkerenmoord de psalmen heeft leren bidden vanuit zijn machteloosheid midden de losgebarsten zondigheid en geweld. "De psalmen openbaren de zondige mens in ons." In mei 2012 schrijft hij ook nog een gedetailleerd overzicht van de gebeurtenissen te Nyagahanga vanaf 3 april 1994 tot zijn vertrek naar België in februari 1995.

Omdat hij meer en meer pijn heeft en zijn verblijven in het hospitaal niet veel soelaas brengen, vraagt Leo zelf in september 2012 te worden opgenomen in Avondrust. Daar is hij op 13 april gestorven. Die dag hadden confraters elkaar afgelost om bij hem te waken.

De latere bisschop Louis Van Steene schreef als novicemeester over Leo : "Zijn necrologie zal kort zijn, want veel grote realisaties zullen er niet te melden zijn, maar hij zal veel en schoon werk verzetten." Hij had gelijk.

"De onoverzichtelijke frustrerende situatie van 1994 is me stilaan als een genade geworden van de Heer die geneest, die altijd met ons is, ook daar waar we het niet zouden vermoeden. Gods liefde is oneindig veel sterker dan het kwaad dat mensen elkaar aandoen."

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op donderdag 18 april 2013, om 10 u 30 te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.  

De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een witte stola mee. Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 459 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License