missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Jan Pickery

mercredi 31 juillet 2013 par J.V.
  Gisteren 30 juli 2013 is omstreeks 16 uur bij de Zwartzusters onze confrater
 
Pater Jan Pickery



zachtjes overleden. Slechts enkele dagen voordien had hij zijn appartement te Brugge verlaten om opgenomen te worden in de afdeling palliatieve zorgen.

Jan werd geboren te Brugge op 5 maart 1926, in een welstellende en christelijk geëngageerde familie. Vader was handelaar in Brugse kant. Lager en middelbaar onderwijs volgde hij in het Sint Lodewijkscollege van zijn geboortestad. Hij was zeer actief in de KSA. In september 1946 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout, deed vervolgens zijn noviciaat te Varsenare en zijn theologische studies te Heverlee, waar hij op 19 juli 1952 zijn missionaire eed aflegde en op 5 april 1953 priester werd gewijd. Zijn professoren beschrijven hem als sympathiek, met zin voor humor, begripvol, edelmoedig, eerder traag maar volhardend en een onvermoeibaar werker ; betrouwbaar, man van plicht en die standhoudt ook in moeilijke omstandigheden Eén van hen schrijft : "Il me paraît davantage formateur et éducateur qu’organisateur." En zo werd Jan na zijn wijding naar Leuven gestuurd waar hij in 1956 een licenciaat in Opvoedkunde behaalde. Tijdens die studentenjaren was hij aalmoezenier van de scouts in Midden-Brabant (Kampenhout, Perk, Elewijt enz.). Hij zal gans zijn leven contact blijven houden met zijn oud-scouts.

Op 10 oktober vertrekt Jan met Sobelair naar ’onze’ toenmalige Kongo, waar hij benoemd was voor het Albert Meer, meer bepaald te Logo, waar hij onderpastoor is maar ook een normaalschool moet lanceren en leiden. In augustus 1958 heeft men hem nodig als professor op het Klein seminarie te Fataki, dat toen nog het programma van de Grieks-Latijnse humaniora volgde. Twee jaar later, in 1960, maakt hij deel uit van de staf van de Normaalschool te Vieux-Kilo, om dan in oktober 1962 op het ’Collège St-Joseph’ te Bunia te worden benoemd, eerst als professor en studieprefect, later als directeur.

In oktober 1968 wordt Jan benoemd tot directeur van het ’Institut Supérieur Pédagogique’ te Bunia, l’ISP, zoals men gewoonlijk zei. De eerste jaren blijft hij nog op het college logeren, maar zal zich daarna meer en meer integreren in de gemeenschap van de professoren. Zijn werk in het onderwijs houdt hem recht, want hij heeft meer en meer moeilijkheden met het traditionele kerkgebeuren. In die periode ziet hij enkele confraters opstappen en huwen en het stoort hem dat zij hun ontwikkelingswerk niet mochten voortzetten. In 1972 schrijft hij aan een vriend : "Ik denk dat ik een levenswijze heb aangepakt die in het huidig WP-kader niet zeer goed past. Wat wordt het ? Ik weet het ook niet." Jan beleeft de zaïrizering (1973-1975) ogenschijnlijk goed, alhoewel de gedachte om voor goed naar België te komen ook wel eens bij hem opkomt. Als hij blijft is het "met een persoonlijk contract en uitsluitend voor een wel bepaald ontwikkelingswerk" schrijft hij in maart 1975. In datzelfde jaar bekomt hij een eerste financiële hulp voor de oprichting van [marron]Candip[/marron] ([marron]C[/marron]entre d’[marron]AN[/marron]imation et de [marron]DI[/marron]ffusion [marron]P[/marron]édagogique), de realisatie van zijn leven waarover hij zich tot het einde zal blijven inzetten.

Radio Candip begon zijn uitzendingen in 1977 en bereikte de bevolking in een straal van 700 kilometer rond Bunia. Zijn methode, gebaseerd op "zien, oordelen, handelen", speelde perfect in op de orale Afrikaanse cultuur. Het was een echte schoolradio in dienst van de ontwikkeling. Hij zond uit in de zeven talen van de streek : Kilendu, Alur, Kinande, Lugbara, Kiswahili, Lingala en Frans. De mensen luisterden in groep naar de radio, vormden clubs, schreven brieven met vragen, werden geïnterviewd door reporters van Radio Candip (uitgerust met de toen fameuze draagbare bandopnemers UHER) en hun gesprekken werden live uitgezonden. Men sprak over alle mogelijke onderwerpen, zoals kinderopvoeding, de kweek van sojabonen, ziekenzorg, politieke problemen… Candip werd werkelijk de pionier van de intercommunicatie. Niet voor niets werd het project gepatroneerd door een departement van de UNAZA (Université Nationale Zaïroise in die tijd). Het hele project was christelijk geïnspireerd. Ondertussen woonde Jan alleen in een huis van de ISP. Hij kwam praktisch ieder jaar op verlof, want het project kostte geld. Hij volgde trouwens ook nog enkele kleinere projecten. De laatste jaren verbleef hij hoe langer hoe meer maanden in België, tot de respectievelijke verantwoordelijken hem eind 1998 voorstelden in België te worden benoemd en eens per jaar voor een zestal weken naar Bunia te reizen. Wat Jan aanvaardde.

Op 1 juli 1998 werd hij officieel in België benoemd. De eigenlijke bedoeling was wel hem weer meer te integreren in een gemeenschap, maar die poging mislukte. De relaties bleven fijn en aangenaam, maar Jan bleef zijn eigen leven leiden. Hij had een appartement in zijn geliefde Brugge, waar hij ook nog veel familie telde.

Begin 2012 bezocht hij voor de laatste keer Bunia voor de viering van 100 jaar evangelisatie van Ituri. De jaren begonnen te wegen en Jan kreeg hartproblemen. Toen ook longkanker werd vastgesteld, begon een langzame aftakeling, die Jan moedig doorstond, met veel liefde omringd door zijn familie. Slechts de laatste dagen aanvaardde hij naar de Zwartzusters te gaan voor palliatieve zorgen.

  De uitvaartliturgie zal plaats vinden op maandag 5 augustus 2013, om 10 u 30 te Varsenare in onze kapel, gevolgd door de teraardebestelling op ons kerkhof.  

De confraters die verlangen te concelebreren brengen een albe en een witte stola mee. Gelieve pater econoom van Varsenare te verwittigen van uw aanwezigheid.

 
Jef Vleugels
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 652 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License