Nieuws uit Ghana van Hugo Van den Haute

Oorspronkelijk was [bleu]Ghana[/bleu] de naam van een middeleeuws koninkrijk ter hoogte van het huidige Mali. Einde elfde eeuw werd het middeleeuwse Ghana vernietigd door Islamitische strijders, waarna op de puinhopen van dit rijk Mali verrees. Het land, nu gekend als Ghana, stond sinds de late Middeleeuwen bekend als ‘[bleu]Goudkust[/bleu]’ (Gold coast) Het is Dr. Osafyego Kwame Nkrumah, die de naam van het oude West-Afrikaanse keizerrijk Ghana toekende aan de Gold Coast Colony, op 6 maart 1956, dag van de onafhankelijkheidsverklaring. Ghana geldt al vele jaren als een baken van stabiliteit in Afrika. Met zijn streven naar panafrikanisme speelde Ghana’s eerste president [bleu]Kwame Nkrumah [/bleu] een voortrekkersrol op het continent. Sinds 1992 kende Ghana slechts democratisch gekozen regeringen.

Ik belandde in Ghana in april 1957, één maand na de onafhankelijkheidsverklaring. Op de foto ziet u de Kardinaal, die me een pauselijke onderscheiding geeft ter gelegenheid van mijn gouden priesterjubileum. De voornaamste bedreiging voor de stabiliteit is de groeiende kloof tussen arm en rijk. Gevaarlijk is dat deze tegenstelling steeds duidelijker langs etnisch-religieuze lijnen loopt en zo twee landsdelen tegen elkaar opstelt. Het zuiden met de Ashanti’s en andere welvarende verwante groepen, veelal gekenmerkt als overwegend Christen, en daar tegenover het als islamitisch bekend staande noorden.

Op economisch gebied zijn goud en cacao traditioneel de belangrijkste producten. Er wordt veel inspanning gedaan om toerisme te promoten als bron van inkomsten. Ook de geldovermakingen van de miljoenen Ghanezen, die elders in de wereld werken, zijn van groot belang. De internationale gemeenschap ziet Ghana als ideale ontwikkelingspartner, die voldoet aan de criteria van democratie en goed bestuur. De verwerkende industrie staat op een laag pitje. Ghana voert liever zijn consumentenproducten in dan ze zelf te produceren. Oosterse en Westerse industrieën varen er wel bij. Nu heeft Ghana zijn eigen “OFF SHORE” oliebronnen. Is het een zegen of een twistpunt?

Een ander Ghanees kenmerk is de zucht naar “greener pastures”. Het zijn niet alleen de Ghanese voetballers, die wereldbekend geraken. Naar schatting leven en werken er drie miljoen Ghanezen op de 22 miljoen in het buitenland. Dat heeft als gevolg een groot tekort aan gekwalificeerd personeel in onderwijs en gezondheidszorg in eigen land. Toch krijgt Ghana veel internationale steun voor zijn ontwikkelingsprioriteiten: onderwijs, gezondheidszorg, infrastructuur, landbouw, milieu. Dat alles moet ertoe bijdragen om de millenniumdoelstellingen van de Verenigde Naties tijdig te halen. Intussen zijn de geldoverschrijvingen van Ghanese migranten omvangrijker dan de officiële subsidies aan het land.