Brief aan mijn christelijke broeders en zusters

Mijn christelijke broeders en zusters van Niger,

Ik schrijf u met een hart dat zwaar is van verdriet. Ik schrijf u opdat ge al mijn bitterheid zou lezen en zo al mijn medelijden zou putten na die dramatische gebeurtenissen.

Ik heb pijn, ja veel pijn tegenover de uitgestrektheid van uw pijn die ik tot de mijne maak. Ik heb pijn, ja veel pijn voor uw geplunderde en vernielde eredienstplaatsen ; voor uw huizen die me zo dikwijls hun deuren hebben geopend maar vandaag verbrand ; voor uw scholen die me gevormd hebben en die tot gisteren mijn kinderen vormden maar vandaag in brand gestoken…

Ik heb het moeilijk om het uit te leggen aan mijn kinderen wat er met hun school gebeurd was en met de huizen van hun christelijke vrienden. Ik heb het moeilijk om hun dit drama uit te leggen want ik heb het nooit beleefd. Ja, mijn broer, ja, mijn zuster, ik heb veel pijn !

In deze harde momenten van pijn en van rouw, zou ik u willen zeggen dat [bleu]wij met miljoenen moslims van Niger zijn die van harte met u zijn ![/bleu] Dat ik van uw tranen de inkt maak die onze gemeenschappelijke pijnen schrijft na die nooit geziene daden in de heerlijke geschiedenis van onze broederlijke betrekkingen.

Door u aan te vallen op uw meest intieme schuilplaatsen, willen die verdwaalde broers in naam van ik weet niet welk belang het eerste fundament ondermijnen van de godsdienst van de geliefde Profeet, Mohammad ibn Abdoullah die liefde is.

Weet, mijn geliefde christelijke broeders en zusters, dat die personen gevoed aan de borsten van de onverdraagzaamheid niet voor altijd de burcht van onze betrekkingen kunnen breken ! Zij zullen nooit al die tientallen jaren van vreedzaam en broederlijk samenleven kunnen wegvagen. Onze vreugden en zorgen zullen altijd de uwe zijn en vice versa. Die manifestanten, die vandaag die mooie bladzijde geschiedenis tussen ons willen wegvagen “zien niet met hun ogen, horen niet met hun oren”. Zij zijn onwetend wat betreft de geschiedenis van het christendom en de islam. En gij weet het allen, de onwetendheid van de ‘din’ (godsdienst) is één van de slechtste zaken die er kan bestaan bij een gelovige.

Zoals de imam El-Ghazali het zegt : [bleu]“ALLAH aanbidden met onwetendheid is de meest gevaarlijke zaak die aan een moslim kan overkomen”[/bleu].

Die afgedwaalde broeders weten niet dat de islam het geweld veroordeelt. Er is aan de gelovigen voorgeschreven : “[bleu]Ge zult uw twisten niet oplossen in het bloed zoals in de tijd van de onwetendheid[/bleu]”. De koran, het heilige boek van mijn geloofsbelijdenis, preciseert dit, als het het proselitisme of de bekeringen betreft : “[bleu]Geen dwang in de godsdienst[/bleu]” : [mauve fonce]soerat II vers 256[/mauve fonce].

Deze vreedzame houding tegenover de niet-moslim wordt verschillende malen voorgeschreven in de Koran : [mauve fonce]soerat XVI vers 126[/mauve fonce] : [bleu]“roep op de weg van uw heer door de wijsheid en de goede aansporing. Discussieer met hen op beste manier…”[/bleu] Dit verbod om beroep te doen op de dwang is op verschillende manieren herhaald in de Koran, hierbij inbegrepen de Profeet Mohamed (PSL) zelf : [bleu]“Als uw heer dat gewild had, zouden al degenen die op aarde zijn in totaliteit geloofd hebben. Wat dan ! Kunt ge de mensen dwingen gelovigen te zijn terwijl het aan een ziel alleen gegeven wordt te geloven met de toelating van Allah…”[/bleu] [mauve fonce]Soerat X vers 99.[/mauve fonce]

Ziedaar waarom, mijn geliefde christelijke broeders en zusters van Niger, zelfs al weet ik dat het moeilijk is te vergeten wat er gebeurd is, ik u vraag deze verdwaalde broeders vergiffenis te schenken. Ja, ik vraag u in de vurigheid van het geloof onze handen zoals altijd te vouwen en te bidden voor de vrede in ons geliefd land Niger en in de wereld.