missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Lignes de fracture N°93 Breuklijnen

Avril – April 2015
lundi 4 mai 2015 par Jef Vleugels

[marron] L’EUROPE ET LES MIGRANTS[/marron]

[vert]Plénière du Parlement européen à Strasbourg (30 avril 2015)[/vert]

A l’ordre du jour un débat sur les résultats du sommet extraordinaire des chefs d’Etat et de gouvernement, à Bruxelles, le jeudi précédent, 23 avril, suite aux naufrages à répétition de navires chargés de migrants en Méditerranée. D’après le premier orateur, Jean-Claude Juncker, président de la Commission, les résultats étaient rapides mais cependant insuffisants.

Le Luxembourgeois a pris le contre-pied de son groupe (le PPE – Parti populaire européen – dont le CD&V fait partie) lors de son intervention, recueillant à plusieurs reprises les applaudissements de la gauche et des libéraux.

Un des points clés du débat était en effet la question de l’immigration légale. Pour M. Juncker, « il est urgent de s’en occuper  », car « si on n’ouvre pas à moitié les portes de l’Union, il ne faudra pas s’étonner que les malheureux de la planète entrent par les fenêtres ». C’est aussi la position que soutiennent les groupes sociaux-démocrates (S&D), des Verts et des libéraux-démocrates (ALDE).

A contrario, pour l’Allemand Manfred Weber, président du groupe PPE, il ne faut surtout pas envisager cette option : « Ouvrir les portes serait un appel d’air ; imaginer que cela permettrait de mettre un terme aux drames en Méditerranée est un leurre. »

Véronique Leblanc in La Libre Belgique du 30 avril
 

Le Parlement européen soutient Juncker. Il a déjà approuvé une résolution exigeant la mise en place d’un système contraignant de quotas. Il y avait 449 voix pour, 130 contre (dont la N-VA) et 93 abstentions. La Commission et le Parlement s’opposent donc ensemble aux chefs d’Etat et de gouvernement.

Les pays qui accueillent déjà de nombreux immigrants appuient ce projet de se partager équitablement les chercheurs d’asile. Actuellement il s’agit de neuf pays européens, dont la Suède, la Belgique, l’Allemagne et l’Italie. Des pays comme le Portugal, l’Espagne et la plupart des pays d’Europe Centrale n’ont aucune idée de ce que c’est qu’une crise migratoire…

”De staats-en regeringsleiders beseffen dat ze elk apart het probleem nooit kunnen aanpakken, maar de onwil om het gezamenlijk te doen is groter dan het besef dat het niet alleen kan”, zei Kathleen Van Brempt (SP.A).

De Standaard van 30-04-2015
 

[vert]De mensensmokkelaars zijn niet de échte vijand...[/vert]

De EU-leiders kwamen donderdag overeen om de beschikbare fondsen voor de zoek- en reddingsoperaties in de Middellandse Zee te verdrievoudigen tot 9 miljoen euro per maand. Europa gaat ook de strijd aan met de mensensmokkelaars.

Maar die zijn niet de échte vijand, [bleu]schrijft de Duitse krant Tages Anzeiger :[/bleu]

  • ‘Smokkelaars beantwoorden de wet van vraag en aanbod en de vraag voor een oversteek naar Europa is enorm (deze zwarte markt floreert ook omdat Europa die mogelijkheid steeds verder reduceert).

    Mensen zullen blijven vluchten zolang dat hun enige hoop op een betere toekomst is. Humanitaire visa die het legale pad naar de EU effenen zouden het zakenmodel van de smokkelaars elimineren en hun markt doen krimpen. Dat heeft meer zin dan steeds meer geld in Frontex te stoppen.

    De EU laat het uitschijnen alsof ze de smokkelaars wil stoppen, maar haar echte vijand blijven de vluchtelingen. Over reddingsoperaties spreken is in deze context dan ook cynisch : de vluchtelingen sterven niet vanwege de smokkelaars ; ze sterven vanwege Europa’s steeds meer isolationistische politiek.’

Volgens [bleu]de Italiaanse krant La Stampa[/bleu] wordt de respons op deze crisis net als die van de euro en Oekraïne volledig gedomineerd door nationale belangen :

  • ‘Eens te meer heeft de EU beslist om - onder druk van deze tragedie - een beperkte reeks maatregelen te nemen eerder dan een grondige hervorming (van het vluchtelingenbeleid) door te voeren. Maar zonder het schrikbeeld van verdronken vluchtelingen in de rug zouden de individuele staten exact niets hebben gedaan. Ze zouden zoals gewoonlijk hun verantwoordelijkheden zijn ontvlucht door ze op anderen af te schuiven. De problemen binnen de EU kennen steeds opnieuw dezelfde respons en die schommelt tussen niets doen en een late en inadequate interventie. Die interventie zorgt dan op haar beurt voor nieuwe problemen. Op die manier is de eurocrisis aangepakt en zo vergaat het ook de Oekraïnecrisis. En het is op dezelfde manier dat nu wordt gereageerd op de overvolle vluchtelingenboten die zinken in de Middellandse Zee.

[bleu]De Kroatische krant Večernji List schrijft[/bleu] :

  • ‘We moeten nu een radicale oplossing vinden. Ofwel volgen we het advies van Paus Franciscus en worden we radicale christenen, zijn we solidair, nemen we al deze mensen op en delen we onvoorwaardelijk onze bezittingen met hen. Ofwel isoleren we ons en trekken we een muur van prikkeldraad op zoals de VS met Mexico en Israël met de Palestijnen doen. Kiezen we voor deze oplossing dan zullen we de Europese waarden die tot op vandaag gelden moeten herdefiniëren. Alle compromissen tussen deze beide extremen zullen enkel duizenden lijken op onze kusten doen aanspoelen.’
    24 april 2015 Express.be
     

[marron]DE WERELD IS OVERBEWAPEND EN HET KLIMAATFONDS ONDERGEFINANCIERD[/marron]

De wereld besteedde in 2014 een immens bedrag aan militaire uitgaven. “Die uitgaven zijn buiten elke proportie”, schrijft Paul Lansu van de internationale vredesbeweging Pax Christi International. “Zij dragen ook niet altijd bij tot de veiligheid van burgers. In plaats van enorme bedragen uit te geven aan bewapening zouden die financies beter gebruikt worden om ons klimaat te beschermen”.

Op 13 april 2015 publiceerde SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute) de jaarcijfers van de wereldwijde militaire uitgaven. Die bedroegen in 2014 ca. 1776 miljard euro. Hoewel de uitgaven in reële waarde licht afnamen, tekenden zich in 2014 wel opvallende verschuivingen af. De verminderde budgetten in de Verenigde Staten en West-Europa werden grotendeels gecompenseerd door verhoogde uitgaven in Azië en Oceanië, het Midden-Oosten, Oost-Europa en Afrika. De VS bleven, ondanks een vermindering van 6% tegenover vorig jaar, koploper als grootste militaire afnemer, gevolgd door China, de Russische Federatie en Saoedi-Arabië. Die laatste drie verhoogden in 2014 hun militaire budgetten aanzienlijk : Saoedi-Arabië zelfs met 17 %. De Europese militaire begrotingen zijn goed voor 255 miljard euro.

De VS en Rusland zijn wereldwijd de grootste wapenleveranciers. Het aanhoudende gewapende conflict in het Midden-Oosten én de onrust in voormalige Sovjetrepublieken, o.m. in de Oekraïne, zijn de voornaamste oorzaken van toenemende wapenleveringen aan die gebieden en doen de export stijgen.

Paul Lansu noemt deze duizelingwekkende cijfers van militaire uitgaven in het algemeen, en wapenleveringen in het bijzonder, buiten alle proportie. In het kader van de campagne [bleu]‘Het klimaat verandert ook mij’[/bleu] van het Netwerk Rechtvaardigheid & Vrede/Ecokerk, roept hij beleidsmakers op om die gelden anders en duurzamer te besteden. “Militaire uitgaven dragen niet altijd bij tot de veiligheid van burgers… Regeringen moeten wereldwijd meer investeren in duurzame ontwikkelingsdoelstellingen, zoals vredesopbouw, ontwapening en het klimaat. Een goed klimaat is onderdeel van de veiligheid… In plaats van enorme bedragen uit te geven aan bewapening zouden die financies gebruikt moeten worden om ons klimaat beter te beschermen. De doelstelling zou moeten zijn om minstens 90 miljard euro te krijgen in het klimaatfonds tegen de Top van Parijs. Dat bedrag zou moeten komen uit de verlaging van de wapenhandel en niet uit het budget van ontwikkelingssamenwerking.”

e-week van Pas Christi Vlaanderen – week 17
 

[marron]LE DROIT DES ENFANTS QUI SURVIVENT À LEUR AVORTEMENT[/marron]

[bleu marine]STRASBOURG - [/bleu marine] Vendredi 24 avril 2015, le Bureau de l’Assemblée Parlementaire du Conseil de l’Europe (APCE) a formellement reçu la « Pétition pour les droits des nouveau-nés survivants à leur avortement » et a décidé de la transmettre à la Commission des affaires juridiques et des droits de l’homme. C’est une première étape importante qui marque le début de l’examen juridique et politique de la pétition par les députés.

Cette pétition, initiée par le Centre Européen pour le Droit et la Justice (ECLJ) et soutenue par le Bureau International Catholique de l’Enfance (BICE) et la Fédération des Association familiales catholiques (FAFCE), a été signée à ce jour par plus de 185.000 citoyens européens, ce qui en fait la plus importante pétition de l’histoire de l’assemblée européenne. Introduite selon la procédure officielle, elle demande à l’Assemblée de se saisir de la situation des enfants qui survivent à leur avortement, de condamner la pratique des infanticides néonataux et de rappeler que toute personne née vivante a droit au respect de sa vie et aux soins, quelles que soient les circonstances de sa naissance. Chaque année en effet, de nombreux enfants naissent vivants lors d’avortements tardifs, en particulier quand ils sont pratiqués au-delà de la 20ème semaine de grossesse. Actuellement, l’ECLJ recueille des témoignages, en particulier de sages-femmes, sur le sort de ces enfants souvent abandonnés à la mort sans soins.

Dans un premier temps, la Commission des affaires juridiques et des droits de l’homme décidera si la pétition entre bien dans le champ de compétence de l’Assemblée. Juridiquement, cela ne fait aucun doute, mais cette première décision étant déjà de nature politique des députés s’efforceront d’imposer une décision contraire. Avec cet examen sur la recevabilité débuteront les débats qui pourront se poursuivre ensuite par une procédure de rapport, voire une résolution, compte tenu des rapports de forces politiques au sein de l’Assemblée.

[bleu]L’ECLJ[/bleu] s’engage à faire tout son possible pour que cette pétition aboutisse à la condamnation effective de ces infanticides. Nous comptons sur votre soutien.

Grégor Puppinck. Directeur de l’ECLJ - Zenit.org
 

[marron]LE PAPE CONTRE LA DISPARITE HOMMES-FEMMES[/marron]

[vert]Le scandale de l’inégalité des salaires entre hommes et femmes[/vert]

ROME, 29 avril 2015 - Il faut « soutenir avec détermination le droit à un salaire égal pour un travail égal » : le pape François demande aux catholiques d’être « plus exigeants » face à ce qu’il dénonce comme le « scandale » de l’inégalité des salaires entre hommes et femmes pour un même travail.

Dans sa catéchèse sur la famille, le pape a en effet insisté sur l’importance de l’égalité, de la réciprocité et de la complémentarité dans le couple chrétien : « La semence chrétienne de l’égalité radicale entre les époux doit porter aujourd’hui de nouveaux fruits », estime le pape.

Il insiste sur les conséquences sociales de cette conception chrétienne du rapport entre homme et femme et l’importance d’en témoigner socialement aussi : la crédibilité du témoignage chrétien sur le mariage est en jeu.

« Le témoignage de la dignité sociale du mariage deviendra convainquant précisément par cette voie, la voie du témoignage qui attire, la voie de la réciprocité entre eux, de la complémentarité entre eux », explique le pape.

Il a invité les catholiques à se montrer « plus exigeants » en prenant cet exemple : « Soutenir avec détermination le droit à un salaire égal pour un travail égal ; pourquoi considère-t-on comme acquis que les femmes doivent gagner moins que les hommes ? Non ! Elles ont les mêmes droits. La disparité est un pur scandale ! »

Anita Bourdin - Zenit.org
 

[marron]Burgemeesters Hiroshima en Nagasaki eisen ontwapening[/marron]

Op 27 april is de conferentie begonnen voor Nucleaire Non-proliferatie in New York, waar 190 landen het verdrag zullen evalueren. Volgens de burgemeesters van Hiroshima en Nagasaki ontbreekt er nog één stap : bindende regels.

190 lidstaten van het Non-proliferatieverdrag komen bijeen in New York voor een vierweekse evaluatie. Het verdrag vereist dat deelnemers met elkaar onderhandelen ’in goed vertrouwen’, maar er is nog steeds een enorme kloof tot werkelijke afspraken over afschaffing van kernwapens. Het is tijd dat de leden van het verdrag onderhandelingen beginnen over ontwapening.

Dit jaar is het zeventig jaar geleden dat er atoombommen werden afgeworpen op Hiroshima en Nagasaki. Over de hele wereld zullen de honderdduizenden slachtoffers worden herdacht.

[vert]Wederzijds wantrouwen[/vert]

Maar de herdenking biedt ook een kans om de overlevenden te eren, namelijk door hun oproep te steunen tot afschaffing van alle kernwapens.

Wij, de burgemeesters van Hiroshima en Nagasaki, zijn maar twee van de 6600 steden en regio’s die zich achter dit doel hebben geschaard. Onze organisatie, Burgemeesters voor Vrede, is in 1982 opgericht om over grenzen heen samen te werken aan de afschaffing van kernwapens, maar nog steeds komen er ieder jaar burgemeesters bij. Dat is niet vreemd, want juist zij hebben de verantwoordelijkheid om de veiligheid van hun burgers te beschermen. De afschuwelijke langetermijngevolgen van kernwapens, voor mensen en milieu, vooral in dichtbevolkte gebieden, kunnen niet worden overdreven.

Het gevaar dat deze wapens werkelijk zullen worden gebruikt, met of zonder opzet, zal blijven bestaan zolang ze beschikbaar zijn. Het is schandalig dat er nog zulke grote bedragen worden gestoken in het onderhouden en moderniseren van deze wapens, in een tijd dat er te weinig middelen zijn om dringende humanitaire noden aan te pakken.

Het aantal bijna-rampen met kernwapens is schokkend. Los daarvan zijn alleen de wapens en hun installaties al een aantrekkelijke doel voor terroristen. Het is niet zomaar een bijzaak, dat internationale veiligheid nog steeds afhankelijk is van ’nucleaire afschrikking’, een doctrine gebaseerd op wederzijds wantrouwen, om vrede te bewaren door middel van de dreiging van massamoord.

[vert]Gevaarlijk schaakspel[/vert]

Erger nog, er zijn zelfs pleidooien geweest om ze nog te gebruiken ook. Militaire strategen denken uitgebreid na over welke steden er op hun doelwittenlijst moeten staan.

Burgers van die steden worden gebruikt als pionnen op een mondiaal schaakbord, maar over de werkelijke gevolgen van het spel wordt te weinig stilgestaan.
Mensen in de hele wereld moeten stoppen om elkaar als onbetrouwbare vijanden te zien.

Dat is waarom Burgemeesters voor Vrede, met een brede coalitie van maatschappelijke organisaties, niet alleen pleit voor afschaffing, maar ook voor een cultuur waarin mensen beseffen dat ze horen bij één menselijke familie, ongeachte alle verschillen.

Tot op heden hebben regeringen en ambtenaren het kernwapendebat beperkt tot symbolische maatregelen, zonder deadlines of bindende afspraken.
Ze zeggen dat de veiligheid nog niet ontwikkeld genoeg is om grote stappen tot ontwapening te zetten. Wij zijn het daar niet mee eens.

[vert]Nieuwe stappen nodig[/vert]

Gezamenlijke pogingen van regeringen, universiteiten en allerlei maatschappelijke organisaties samen kunnen de wereld veranderen.

’Het tragische verhaal van onze beide steden mag nooit het verhaal van andere steden worden.’

Maar het zijn de wereldleiders, vooral van de landen met kernwapens, die de eerste stap moeten zetten in het kweken van vertrouwen en het beginnen van betekenisvolle samenwerking. Al doende kunnen ze het fundament leggen van een nieuw veiligheidssysteem, een systeem dat niet afhangt van afschrikking.

Het is cruciaal dat de afgevaardigden op de Non-proliferatieconferentie samenwerken om wetgeving te brengen in het domein van nucleaire ontwapening, om zo de kloof in het verdrag te dichten.

Burgemeesters voor Vrede zal samen met de partners alles doen om hen hierin te steunen. Het tragische verhaal van onze beide steden mag nooit het verhaal van andere steden worden.

Kazumi Matsui is de burgemeester van Hiroshima en Tomihisa Taue is de burgemeester van Nagasaki. © Project Syndicate
 

[marron]IN’T KORT - EN BREF[/marron]

[bleu marine]Amerikaanse politie schoot in maart meer mensen dood dan de Britse politie in... 100 jaar[/bleu marine]

Amerikaanse politiediensten hebben in de maand maart in totaal 111 mensen doodgeschoten. Dat zijn er meer dan dubbel zo veel als de Britse politie mensen doodschoot in de voorbije... 100 jaar. De cijfers komen uit een studie van de website ThinkProgress.com.

Tussen 1900 en 1999 werden in het Verenigd Koninkrijk bij confrontaties met de politie exact 52 mensen omgebracht.

Een patroon wordt bij het politiegeweld goed zichtbaar, merkt Think Progress op : de slachtoffers zijn meestal kleurlingen, zijn mentaal ziek of zijn beide.

Gemiddeld wordt nu in de VS om de 6,5 uur iemand door de politie doodgeschoten.
Ter vergelijking : in het ganse jaar 2014 werden in buurland Canada in totaal 14 mensen door de politie doodgeschoten ; 78 keer minder dan in de VS.

In het ‘Land of the Free’ sterven vandaag gemiddeld 70 keer meer mensen bij politiegeweld dan in eender welk ander eerstewereldland.

NYPD 09 APR 2015
 

De nos jours, de toutes parts on demande une plus grande sécurité. Mais, tant que ne s’éliminent pas l’exclusion sociale et la disparité sociale, dans la société et entre les divers peuples, il sera impossible d’éradiquer la violence.
  Pape François

Compilateur/compositeur responsable : Jef Vleugels, rue Charles Degroux 118 – B-1040 Bruxelles


Mots-clés

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 719 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Belgique  Suivre la vie du site J.P.I.C.   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License