missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Paul Kerkhofs

lundi 10 août 2015 par J.V.
  Vrijdagmorgen, 7 augustus 2015, rond half tien, is onze confrater
 
Pater Paul Kerkhofs


in zijn comateuze toestand van de laatste dagen zachtjes overleden in het hospitaal Virga Jesse.
 
Sinds zijn opname, drie jaar geleden, in het Woon-Zorgcentrum Salvator te Hasselt, was zijn zus Anny als een engelbewaarder praktisch alle dagen bij hem. Ook de confraters van Genk gingen regelmatig op bezoek..

Paul werd geboren te Hasselt op 12 november 1925 in een welstellende en pratikerende familie. Vader was chirurg en zijn oudere broer Jan trad in bij de jezuïeten. Paul deed zijn klassieke humaniora in het Sint-Jozefscollege te Hasselt, toen Limburg nog deel uitmaakte van het bisdom Luik. In september 1943 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout, deed zijn noviciaat te Varsenare (1945-1946) en de theologie te Heverlee, waar hij op 21 juli 1949 zijn missionariseed aflegde en op 8 april 1950 door Mgr. Martin priester werd gewijd. Tijdens zijn vormingsjaren valt Paul op door zijn opgewekt karakter, zijn open geest, gezond verstand, werkkracht en zijn uitstekende verstandelijke vermogens. Hij is joviaal en aangenaam in de omgang. Hij houdt van orde en netheid en beschikt over een degelijke organisatiecapaciteit (bij voorbeeld als ‘libraire’ op het scholasticaat). Paul is open van geest en heeft ook een goede pen.

Geen wonder dus dat hij naar de universiteit van Leuven werd gestuurd, waar hij naast het verplichte diploma van ‘missionaris-verpleegkundige’ dat gold als legerdienst, een licentie behaalde in Opvoedkundige wetenschappen en een tweede in Beroepskeuzevoorlichting en –oriëntatie. Benoemd in Burundi, vertrekt Paul op 3 december 1954 met Sobelair.

Hij begint als onderpastoor en econoom te Gitega om er de taal te leren. In 1957 wordt hij overgeplaatst naar Bujumbura, de parochie St-Michiel, waar hij directeur van de scholen wordt en een internaat runt. In 1959 wordt hij diocesaan inspecteur voor de scholen van het bisdom Gitega. Als hij de brousse in moest om de salarissen aan de onderwijzers te bezorgen, had hij een revolver bij zich. Maar die was nooit geladen. In 1960 wordt hij directeur van het Nationaal secretariaat van het Katholiek Onderwijs (SNEC).

In april 1962 komt Paul naar België voor zijn eerste verlof en wordt professor van filosofie benoemd te Boechout – een door de H. Geest geforceerde landing, schrijft Paul – want daar was hij niet op voorbereid. “Goed professor, vol ijver” noteert pater Plessers, provinciaal. Paul is ook scoutsaalmoezenier. In september 1964 volgt hij Jules Severy op als rector en wordt raadslid van de Provincie. In 1965 wordt Boechout stilaan omgevormd tot retraitehuis en het jaar daarop organiseert Paul de overgang naar de Eerste Cyclus waarmee men start in onze universitaire gemeenschap van de Vital Decosterstraat. Hij leidt er de gemeenschap van confraters en studenten met tact en gezond verstand, tot tevredenheid van allen.

In november 1970 volgt hij de grote retraite en op 22 januari 1971 vertrekt hij terug naar Bujumbura waar hij benoemd is op het ‘Secrétariat des Conférences Episcopales du Rwanda et du Burundi’ (SECOREB) en er directeur wordt van het theologisch-pastoraal tijdschrift “Au coeur de l’Afrique”. Hij geeft les aan het Institut Catéchétique Africain te Butare (Rwanda) en onderwijst psychologie aan het interdiocesaan Groot seminarie te Bujumbura. Hij geeft les aan de Belgische School, wordt nationaal aalmoezenier van scouts en gidsen en is directeur van de religieuze uitzendingen op de katholieke radio. Hij preekt ook nog retraites en recollecties. Hij is tevens overste van de gemeenschap “Presses-Lavigerie”. Eind 1972 verlaat hij SECOREB et wordt onderpastoor van de Kathedraal. Hij is ook econoom van de gemeenschap en aalmoezenier van de Foyers Notre-Dame… Hij leeft al die jaren in een ‘gemengde’ gemeenschap, dus samen met Burundese priesters en klaagt over het gebrek aan echt gemeenschapsleven met diepere uitwisseling.

De jaren lopen… In 1980 wordt Paul gekozen als délégué op het Kapittel. In juli 1982 is er voor de eerste keer spraak van ‘verlof om gezondheidsredenen’. In 1984 neemt hij deel aan de sessie/retraite te Jerusalem. In juni 1987 wordt hij samen met vele andere confraters uitgewezen. Waly Neven, regionaal, getuigt in een brief aan zijn collega in België : “Il est polyvalent : pastorale, enseignement, administration, rien ne lui est étranger. Paul est un charmant confrère, à l’esprit vif et enjoué”. In België aangekomen wordt hij verantwoordelijke benoemd van de Eerste cyclus in de Frederik Lintsstraat te Leuven.

Vervangen door een jongere confrater, staat Paul open voor een nieuwe opdracht in Afrika. Hij vertrekt in april 1990… naar Kinshasa, waar de Witte Paters in de omgeving van Lovanium de parochie van Livulu bemannen. Een jaar later vestigt Paul zich in de ‘troisième rue’ te Limete, buurt waar veel congregaties een belangrijke inplanting hebben. Hij geeft les in consortiumverband van verschillende congregaties, preekt retraites, beheert een beursfonds van de katholieke faculteiten, verspreidt ons ANB-BIA. Als plaatselijk econoom ziet men hem geregeld het avondmaal bereiden met een voorschoot aan. Geen dienst was hem teveel. Als Limete op 1 juli 1999 gesloten wordt, gaat Paul nog enkele maanden naar Salongo, maar zijn verlof eind december zal ook zijn definitief afscheid van Afrika betekenen.

In juni 2000 wordt Paul verantwoordelijke van onze gemeenschap aan de Clovislaan. Naast de zorg voor de plaatselijke openbare kapel Saint-Michel, is hij ook pastoraal geëngageerd in de kerk O.L.V. van Finisterrae. In maart 2004 mag hij eindelijk gaan rusten en vervoegt onze gemeenschap te Genk. Als zijn gezondheid meer en meer zorg vereist neemt hij zijn intrek te Hasselt in het Woon- Zorgcentrum Salvator.

Men heeft aan Paul de meest uiteenlopende taken toevertrouwd, hij heeft er nooit één geweigerd en heeft zich altijd totaal en met een glimlach gegeven. Nu mag hij eindelijk tot rust komen.

  De afscheidsliturgie zal plaats hebben op donderdag 13 augustus om 10u30 in de St-Quintinuskathedraal (Vismarkt – 3500 Hasselt).
Concelebranten brengen albe mee (stola’s ter plaatse voorzien).
 

Er zijn twee ondergrondse parkings in de buurt. Koffietafel in Smaaksalon (Maastrichterstraat 61, op 50 meter van de kathedraal).

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 904 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License