missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be
Vaticaan 17/10/2015

Herdenking van de 50ste verjaardag van de instelling van de Bisschoppensynode

donderdag 22 oktober 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster
[bleu marine]Toespraak van de Paus[/bleu marine][mauve fonce] (Vertaling en Uittreksels)[/mauve fonce]

Zaligheden, Eminenties, Excellenties, Broeders en Zusters,


Sinds het Concilie Vaticaan II tot deze Vergadering hebben we geleidelijk op een meer intense wijze de noodzaak en schoonheid ondervonden van “[bleu]samen op weg te gaan[/bleu]”.

Sinds het begin van mijn ministerie als Bisschop van Rome heb ik de Synode willen valoriseren, die één van het meest waardevolle erfgoederen vormt van de laatste conciliaire zittingen. Het werd vervolmaakt door Paulus VI en Benedictus XVI. Wij moeten verdergaan op deze weg. Het is precies deze synodaliteit die de weg is die God verwacht voor de Kerk van het derde millennium.

[bleu marine]***[/bleu marine]

Samen op weg (Synode) – Leken, Herders, Bisschop van Rome – het is een concept dat gemakkelijk in één woord wordt uitgesproken, maar niet zo gemakkelijk om ook in praktijk te brengen.

Het Concilie Vaticaan II verkondigde dat “de totaliteit van de gelovigen zich niet kan vergissen waarin zij gelooft en toont deze eigenschap wanneer “Bisschoppen tot de laatste leken gelovigen” zij haar universeel akkoord toont op het gebied van het geloof en de moraal”. Dat fameuze onfeilbare “in credendo”.

In ‘Evangelii gaudium” heb ik onderstreept dat “elke gedoopte, welke ook zijn functie is in de Kerk en zijn instructiepeil in het geloof, een actief onderwerp is van evangelisatie, en dat het niet normaal zou zijn een evangelisatieschema uit te denken gedragen door gekwalificeerde actoren waarbij de rest van het gelovige volk alleen maar ontvankelijk zou zijn voor hun acties”.

Dat is de reden waarom ik gewild heb dat het Volk van God zou geconsulteerd worden bij de voorbereiding van de Synode over het gezin. Ongetwijfeld is dat niet voldoende om de “sensus fidei” te verstaan. Maar zo hebben we enkele gezinnen kunnen horen over de kwesties die hen van dichtbij aangaan en waarover zij zoveel te zeggen hebben.

Een synodale Kerk is een Kerk van luisterbereidheid. Een luisteren naar elkaar waardoor elkeen iets kan leren van de andere. Volk van God, bisschoppelijk College, Bisschop van Rome, de ene luisterend naar de ander en allen luisterend naar de Geest om te ontdekken wat Hij aan de Kerk zegt.

De Bisschoppensynode is het convergentiepunt van dit luisterbereid dynamisme op alle vlakken. Luisteren naar God om met Hem de roep van het Volk te horen tot het inademen van de wil waartoe God ons roept. Deze synodale weg bereikt zijn hoogtepunt door het beluisteren van de Bisschop van Rome als garant van de overeenstemming van de Kerk met de wil van God, met het Evangelie van Christus en met de traditie van de Kerk.

De synodaliteit, als fundamentele afmeting van de Kerk, biedt ons het interpretatiekader van het hiërarchisch ministerie. Als we begrijpen dat Kerk en Synode synoniemen zijn – want de Kerk is niets anders dan de gezamenlijke weg van het Volk van God op de paden van de geschiedenis naar de ontmoeting met Christus – zo begrijpen wij eveneens dat niemand in haar schoot verheven kan worden boven de anderen. Integendeel, moet er in de Kerk iemand zijn die “zich verlaagt” om zich ten dienste te stellen van de broeders tijdens de weg.

Jezus heeft de Kerk gevormd door aan haar hoofd het apostolisch College te plaatsen, waar Petrus de “rots” is, degene die zijn broeders in het geloof moet “bevestigen”. Maar in die Kerk, zoals in een [bleu]omgekeerde piramide[/bleu], bevindt het toppunt zich onder de basis. Dat is de reden waarom degenen die het gezag uitvoeren zich “ministers” noemen, want volgens de oorspronkelijke betekenis van dit woord, zijn zij de kleinsten van allen. Het is door de Kerk van God te dienen dat elke Bisschop, in het deel van de kudde dat hem wordt toevertrouwd, de vicaris van Christus wordt, die zich, tijdens het Laatste Avondmaal, neergeknield heeft om de voeten van zijn apostels te wassen. Zo is de opvolger van Petrus niets anders dan de “servus servorum van God”, “de dienaar van de dienaren van God”.

Laten we dat nooit vergeten ! Voor de leerlingen van Jezus, gisteren zoals vandaag, is het enige gezag is het gezag van de dienst, de enige macht is die van het kruis. “Gij weet, dat de heersers der volkeren hen met ijzeren vuist regeren en dat de groten misbruik maken van hun macht over hen. Dit mag bij u niet het geval zijn ; wie onder u groot wil worden moet dienaar van u zijn, en wie onder u de eerste wil zijn moet slaaf van u wezen” (Mat. 20, 25-27). Dat is het wat ons het licht geeft om de hiërarchische dienst te begrijpen.

[bleu marine]***[/bleu marine]

- Het eerste niveau van de synodaliteit realiseert zich in de particuliere Kerken. Diocesane synode en verschillende organismen van gemeenschappelijke eenheid die in contact met de basis moeten blijven, vanuit de mensen vertrekken, vanuit hun dagelijkse problemen, opdat een synodale Kerk zou beginnen vorm te krijgen.

- Het tweede niveau is dat van de Bisschoppenconferenties. Er is nog vooruitgang te maken want het is niet passend dat de Paus zich in de plaats stelt van de lokale bisschoppen bij het onderscheid maken van de problematieken die zich stellen in hun territoria. Er moet worden overgegaan tot een heilzame decentralisatie.

- Het laatste niveau is dat van de universele Kerk. De Bisschoppensynode wordt in een synodale Kerk de uitdrukking van de bisschoppencollegialiteit die de Bisschoppen met elkaar en met de Paus verenigt in de zorg voor het Volk van God.

[bleu marine]***[/bleu marine]

De inzet om een synodale Kerk op te bouwen is zwaar beladen met oecumenische implicaties. Ik heb onlangs, terwijl ik sprak met een afvaardiging van het Patriarchaat van Constantinopel, herinnerd aan mijn overtuiging dat “het aandachtig onderzoek van de manier waarop in het leven van de Kerk het principe van de synodaliteit verbonden is met de dienst van degene die voorzit een betekenisvolle bijdrage zal leveren voor de vooruitgang van de betrekkingen tussen onze Kerken”.

Ik ben ervan overtuigd dat, in een synodale Kerk, zelfs de uitoefening van het primaatschap van Petrus meer licht zal kunnen ontvangen. De Paus is niet alleen boven de Kerk, maar erin als gedoopte tussen de gedoopten en in het Bisschoppencollege als Bisschop tussen de Bisschoppen, tevens geroepen – als opvolger van de Apostel Petrus – om de Kerk van Rome te leiden die alle Kerken presideert.

Terwijl Ik herinner aan de noodzaak en de urgentie te denken aan een “bekering van het pausschap” herinner ik graag aan de woorden van mijn voorganger Paus Johannes-Paulus II : “Als Bisschop van Rome ben ik ervan overtuigd een bijzondere verantwoordelijkheid te hebben om te luisteren naar de vraag die tot mij gericht wordt een vorm van uitvoering van het primaatschap te vinden die, zonder op enige wijze af te zien van het essentiële van zijn zending, zich opent voor een nieuwe situatie”.

Ons gezichtsveld verbreedt zich naar de mensheid. Een synodale Kerk is als een standaard opgericht tussen de naties in een wereld die – terwijl hij deelname, solidariteit en transparantie inroept in de administratie van de openbare zaken – het lot van gehele bevolkingen dikwijls uitlevert in de begerige handen van kleine machtsgroepen. Als Kerk die “samen op weg is” met de mensen, terwijl zij deelneemt aan de wisselvalligheden van de geschiedenis, onderhouden we deze droom dat de herontdekking dat de onschendbare waardigheid van de volkeren en van de dienstfunctie van het gezag ook de burgerlijke maatschappij zullen kunnen helpen zich op te bouwen in de rechtvaardigheid en de broederlijkheid, en zo een wereld voort te brengen die mooier en menswaardiger is voor de generaties die na ons zullen komen.

  Wel bedankt.

+ Franciscus

Lees de volledige tekst in het Frans


Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 192 / 1154713

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Hedendaags geloof   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License