missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Afrika in Marseille
“Mooier het leven"

Famille Mission 4 / 2015
dinsdag 8 december 2015 door D.F. (Vertaling), Webmaster

I[marron]n Marseille telt men dikwijls de doden door kogels, men heft tot in de wolken de voetbalploeg ‘Olympique de Marseille’, men kijkt naar de bekende televisieserie “Plus belle la vie” (‘Mooier het leven’). Maar men spreekt niet genoeg van de gemeenschap van de Witte Paters, Missionarissen van Afrika, die sinds meer dan 20 jaar verblijft in de Noord wijken van Marseille.[/marron]

De Gemeenschap van Marseille.
Van links naar rechts : Michel Ouedraogo, Raphaël Deillon en Jacques Lacour.
  Het leek ons, inderdaad, belangrijk te zeggen waarom we daar verblijven en niet in Afrika. Het laatste Kapittel heeft breed onderstreept, en we kunnen ons daarover alleen maar verheugen, dat het noodzakelijk geworden is de Afrikanen te ontmoeten waar ook ze zich bevinden. Welnu, het is een feit dat zij zich als maar talrijker in Europa zijn. Gekomen langs verschillende kanalen, om verschillende redenen is voortaan heel Afrika, met zijn culturen, zijn godsdiensten, zijn tradities, voortaan aanwezig in de hele wereld. Afrika is in Frankrijk, christelijke grond voor sommigen en dus ontvankelijk, grond van de Mensenrechten voor anderen et dus asielgrond.

Deze Afrikaanse wereld, die armen van arme landen zijn hun kans komen wagen en bevinden zich onder elkaar in wijken die bereikbaar zijn voor hun voorwaarden, wijken die de mensen van het land geleidelijk verlaten hebben. Het is in de HLM appartementen van deze Noord wijken van Marseille dat Afrikanen van ten Zuiden van de Sahara, Maghrebijnen, Comorianen, Turken, Koerden, Syriërs, Afghanen, zich hebben gegroepeerd… De verschillende klederdrachten, de uithangborden van de magazijnen, de manier van met elkaar te praten en elkaar aan te spreken aan de voet van de torens, de verscheidenheid van talen, de kebabs halas, de niqabs, de gekleurde kostuums van de Comorianen, de huwelijksstoeten die de straten blokkeren, de gebedszalen die overlopen, dat alles brengt ons onvermijdelijk naar Afrika… En dan weerklinkt in ons hoofd het refrein van de Kardinaal : [vert]“Ik heb alles van Afrika liefgehad !”[/vert] En het is in dit Kafarnaüm van culturen en van godsdiensten dat men ook de ontmoeting moet aandurven ? !

Marseille cité de « Solidarité » waar de WP werken

De laatste jaren, waren we nog met vier in onze gemeenschap. Maar, ongelukkig genoeg, heeft onze geliefde en betreurde Etienne Renaud ons al te vroeg verlaten. We zijn dus met drie overgebleven, Jacques Lacour, Jean-François Galtier en Raphaël Deillon.

Ongelukkig nogmaals, heeft Jan-François, bij het zien dat de Parkinson ziekte vorderde, met de dood in het hart, moeten ophouden zijn apostolaat te verzekeren als pastoor van twee parochies die het diocees van Marseille ons heeft toevertrouwd, Zint Antonius en Onze Lieve Vrouw Grens (die haar naam komt van de Noorder grens van Marseille). Hij is nu in de gemeenschap van Pau-Billère.

D[vert]e Sint Antonius parochie [/vert] is een oud Provencaals dorp nu opgeslorpt door de agglomeratie van Marseille. De inwoners zijn eerder Middellandse oorsprong en zij hebben nood, in van hun christelijke wortels terug te vinden en te onderhouden. De kinderen wordt gedoopt, krijgen catechismusles, samen herlezen we de Bijbel, de jongeren huwen, en men komt talrijk naar de begrafenissen.

De parochie Onze Lieve Vrouw Grens is heel wat jonger en bont. Zij ontvangt als de Afrikanen, Aziaten, christenen uit het Oosten van deze stadwijken met 10 en meer verdiepingen die boven de omringende heuvels uitsteken en naar de zee kijken. De sfeer in de moderne kerk is warmhartig, het accent exotisch en de ijver besmettelijk.

Op het vlak van het project Marseille, gezien het gezicht van de bevolking, zijn wij, vanaf het begin, zeer sterk betrokken zijn bij het sociale en het interreligieuze, de inzet bij de migranten, de moslims en de armen van de stadswijk.

We zijn er allen van overtuigd dat een verblijven in deze wijken, door te leren lezen en schrijven aan volwassenen die nooit deze kans kregen, door onze pen te lenen aan degenen die niet in staat zijn een administratiebrief op te stellen of een dossier in te vullen, een apostolaat is dat de harten raakt. We blijven ervan overtuigd dat het samenbrengen van christelijke migranten, of het Afrikanen of Aziaten zijn, om samen te leven als gelovigen, een apostolaat is die van hen getuigen van de Liefde van Christus maakt… We denken dat de opvang van Afrikaanse studenten, talrijk in de universiteiten, de ontmoeting met moslims en meer in het bijzonder met de imams, de pastorale taken van onze twee parochies zer goed samen gaan. Wij zijn dus parochiepriesters “in solidum”, in afwachting dat een echte pastoor ons werk wat komt verlichten bij het voorbereidingen van de dopen, de huwelijken, de begrafenissen en de liturgische, Bijbelse en catechetische animaties.
(Nota : De echte pastoor is zopas aangekomen, het betreft GUY VUILLEMIN oud-verantwoordelijke van de sector Frankrijk).

Huis van de WP gemeenschap in Marseille

Gelukkig, krijgen we dikwijls bezoeken aan de gemeenschap, daar Marseille een doorgangsplaats is vanuit en naar Afrika. Sommigen hebben ons zelfs hun hulp geboden gedurende enkele maanden.

Gelukkig is ook Michel Ouedraogo, verwacht als de Messias, gekomen als diaken, in september (Nota : Sindsdien werd Michel priester gewijd en is hij terug in de gemeenschap). Hij heeft reeds de taak overgenomen van de vroegere verantwoordelijke van het aalmoezenierschap van de jongeren en hij heeft een interessant werk gevonden van schoolsteun in de armere wijken. Hij is ook begonnen de “maraudes” [1] te doen, ’s nachts bij de daklozen van de stad met “Secours Catholique”. Hij is ook een fiere supporter van de voetbalploeg OM, en als de matchen niet uitgezonden worden op onze televisie, heeft hij geleerd de bars op te zoeken waar ze worden geprojecteerd op schermen van groot formaat. Zo komt hij enthousiast de competities van de CAN bijwonen. Afrika gezien vanuit Marseille met Afrikaanse toeschouwers, ook dat is het apostolaat in volkse cafés !

Het is duidelijk dat de parochie die ons werd toevertrouwd verder moet gaan dan onze zorg voor de parochianen. De 35.000 personen van onze sector blijven alom aanwezig in onze geest en in ons hart. Die personen zijn ons ook nabij in ons gebed en meer in het bijzonder in de Eucharistie die wij ’s maandags in gemeenschap vieren, en al de dagen van de week met een kleine samenkomst van gelovigen die zich bewust zijn van hun verantwoordelijkheid in de wijken van het Noorden.

Dit missionair project dat erin bestaat de Afrikaanse, de moslim, de migranten wereld te ontmoeten, die van de kleinen en de armen, moet onze prioriteit blijven. We trachten alles daarvoor te doen, in de mate van onze mogelijkheden, opdat het leven mooier moge zijn.

God, die we in het centrum van onze levens hebben geplaatst, is daarvan getuige.

  Artikel opgemaakt door de gemeenschap

[1“maraude” : rondgang van vrijwilligers om een beetje steun te bezorgen aan de daklozen


Trefwoorden

Homepagina | Contact | Overzicht van de site | | Statistieken van de site | Bezoekers : 624 / 1154676

De activiteit van de site opvolgen nl  De activiteit van de site opvolgen België  De activiteit van de site opvolgen Migranten   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site gebouwd met SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License