missionarissen van afrika
missionnaires d’afrique

L A V I G E R I E . be

Pater Antoon Coninx

jeudi 13 octobre 2016 par J.V.
  Eergisterenavond, 11 oktober 2016, omstreeks tien uur, is in het rusthuis te Achel onze confrater
 
Antoon Coninx


moegestreden, vredig heengegaan.

Antoine – die de confraters meestal Toine noemden – werd op 25 juni 1935 geboren te Achel in de provincie Limburg, in een christelijke en talrijke familie. Hij volgde de ‘oude humaniora’ in het Sint-Hubertuscollege te Neerpelt, waar hij actief was in de KSA. In september 1953 trad hij binnen bij de Witte Paters te Boechout. Het noviciaat deed hij deels te Varsenare en deels in Eastview, Canada. Daar voltooide hij ook zijn theologische studies, legde er zijn missionariseed af op 20 juni 1959 en werd priester gewijd op 30 januari 1960.Wat onmiddellijk opvalt bij het lezen van de evaluaties die zijn professoren over hem neerschreven is Toines artistieke aanleg : hij schildert goed en maakt prachtige tekeningen en is ook muzikaal begaafd. Zijn intuïtie en verbeeldingskracht zijn opmerkelijk. Hij is dan ook een gevoelsmens. Maar tegelijkertijd ook een goed organisator en begaafd voor vreemde talen. Hij schrijft goed en zou een goed journalist kunnen zijn. In de omgang is hij goedlachs en dienstvaardig, maar toch eerder gereserveerd en wat teruggetrokken.

Is het dan verwonderlijk dat de Provincie van zijn talenten wil profiteren. Zijn eerste benoeming is ‘business manager of the White Fathers Missions’ en van de ‘Dollar-a-month-club’ in Washington DC. Hem wordt ook gevraagd de lay-out op zich te nemen van het tijdschrift White Fathers Missions.

In novembre 1965, mag Toine naar Zambia vertrekken. Zodra hij vertrouwd is met de taal wordt hij benoemd te Chilonga in het bisdom Mbala, om een beetje later de St-Francisparochie te vervoegen in Mbala zelf. Hij geeft er ook les in de secondaire school. Van bij zijn aankomst werkt hij mee aan het gestencilde tijdschriftje over Kerk, liturgie en actualiteit dat later zou uitgroeien tot het magazine Cengelo voor de Chibemba sprekende bisdommen.

In januari 1971 wordt Toine teruggeroepen naar Washington DC. De traditionele ‘quêteurs’ zijn stilaan van het toneel verdwenen en de missietijdschriften brengen ook niet veel meer op. Men vraagt aan Toine iets nieuws te proberen op gebied van ‘fundraising’. Hij lanceert het “Development Office of the Missionaries of Africa”. Hij koopt om te beginnen bij gespecialiseerde makelaars lijsten van mogelijke weldoeners, lijsten van doelgroepen volgens ouderdom, kapitaalkracht, gewoonte van giften geven, godsdienst en zo meer. Het wordt een succes. Het ”Development Office” zal met de jaren miljoenen dollars kunnen sturen aan confraters en Witte Zusters voor hun projecten in Afrika. Al die tijd blijft hij ook de getalenteerde uitgever van de WP-publicaties.

In augustus 1978 mag Toine terug naar zijn geliefde Zambia. Hij wordt verantwoordelijk van de pastorale ploeg die de parochies Chalabesa en Kopa runt. Hij begeestert zijn team, steunt de initiatieven van zijn medewerkers, hij bouwt een opleidingscentrum voor lekenverantwoordelijken en maakt deel uit van het interdiocesaan coördinatieteam. Zijn prioriteiten zijn de parochieraden, de vorming van lekenverantwoordelijken, de comités Rechtvaardigheid en Vrede en de jeugd. Hij is er ook een groot voorstander van de ontluikende “credit unions” bij de bevolking. Regelmatige malariacrisissen zijn wel een domper op zijn grote bedrijvigheid. Ondertussen heeft hij van zijn verlofperiodes geprofiteerd om zich geestelijk en pastoraal bij te werken in Londen (M.I.L.) en Jeruzalem.

In 1988 begint voor Toine een nieuw en vruchtbaar hoofdstuk van zijn missionarisleven. Hij wordt secretaris benoemd van de Commissie voor de Media van de bisschoppenconferentie en heeft zijn bureel in het gebouw van het Katholiek Secretariaat in de hoofdstad Lusaka. Hij zal er drie termen van drie jaar volbrengen. “C’est là qu’Anthony manifesta toute sa puissance créatrice et sa puissance de travail aussi”, schrijft Jean-Pierre Sauge, regionaal in die tijd. In 1994 helpt hij het pausbezoek organiseren. Hij lanceert de “Yatsani Studios” (yatsani betekent licht) waar radio- en videoprogramma’s worden gemaakt, zowel voor de nationale radio en televisie als voor alle soorten vormingscentra. Zowel religieuze als socio-economische en gezondheidsonderwerpen worden behandeld. Om eigen financiële middelen te krijgen neemt hij ook commerciële opdrachten aan en realiseert filmen op aanvraag van congregaties. Hij maakt zelf uitstekende film- en videodocumenten voor het apostolaatswerk en neemt deel aan internationale colloquia. Naast de audio-visuele afdeling, beheert Toine ook de afdeling pers en publicaties. In al deze domeinen kan Toine zijn artistieke veelzijdigheid uitleven.

In juli 1997 komt Toine op verlof om gezondheidsredenen. Enkele maanden later doet de Belgische provincie beroep op hem, eerst in het kader van Photos-Service te Namen en daarna voor Nieuw Afrika te Antwerpen. In 2001 stelde men de toekomst van onze traditionele missiekalender in vraag en verwachtte men een oplossing van Toine… Maar in juni 2001 vertrekt hij terug naar Zambia en wordt benoemd in Chipata om er de media van het bisdom te behartigen. Hij moet boekjes, pamfletten en Kerstkaarten publiceren en werkt aan allerlei soorten illustraties. Hij begint – zo schrijft hij – ook terug te schilderen als hij er tijd voor vindt.

Jean-Pierre Sauge schrijft daarover :”Je garde du Père Antoon Coninx une image familière : prenant part à la récréation du soir en communauté, conversant avec ses confrères tout en travaillant un morceau de bois pour y sculpter un visage, un oiseau, des mots entrelacés… Antoon était un artiste. Il avait aussi un beau coup de crayon, faisant des dessins admirables d’enfants, de femmes… et aussi de fameux portraits de confrères. Certaines de ses oeuvres sont sans doute encore accrochées aux murs de quelques communautés en Zambie : Serenje, Ndola, Lusaka…”

Begin 2001 maken confraters zich zorg over Toines gezondheid. Hij vergeet namen en data, lijkt vaak mentaal afwezig, weet niet meer of hij gegeten heeft of niet, vergeet afspraken, geeft grote sommen aan bedelaars… In april stuurt de provinciaal, pater Rosner, hem naar België voor verzorging. Naast een fors ontregelde diabetes stelt men een zware cognitieve dysfunctie vast. Van een terugkeer, zelfs maar tijdelijk, naar Zambia kan geen sprake meer zijn, ondanks Toines uitdrukkelijk verlangen. Hij had nog zo graag afscheid genomen…

Na enkele maanden in onze gemeenschap van Genk, wordt Toine ter verzorging opgenomen in het Woon-en Zorgcentrum Sint-Jozef te Munsterbilzen, waar zijn geestelijke toestand stilaan achteruit gaat. Op vraag van zijn familie wordt hij in december 2010 overgebracht naar het rusthuis ‘Aan de Beverdijk’ te Achel, waar zijn zus Madeleine hem bijna dagelijks bezoekt. Vaak herkent hij zijn bezoekers niet meer. Als iemand Chibemba sprak flakkerde hij even op. De laatste weken at hij niet meer, enkel zijn hart hield nog stand.

  De uitvaartliturgie zal plaats hebben in de parochiekerk van Achel-Centrum (Dorpstraat- 3930 Hamont-Achel) op maandag 17 oktober 2016 om 10.30 uur.
De teraardebestelling zal plaats hebben op ons kerkhof te Varsenare.
We concelebreren met een witte stool.
 

Een koffietafel is voorzien voor de familie en de confraters.

 
Jef Vleugels           
 

Accueil | Contact | Plan du site | | Statistiques du site | Visiteurs : 594 / 1152696

Suivre la vie du site fr  Suivre la vie du site Onze overledenen   ?    |    titre sites syndiques OPML   ?

Site réalisé avec SPIP 3.0.28 + AHUNTSIC

Creative Commons License